Η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία “Giostra di Zante”, εκτός από την ετήσια αναβίωση των περίφημων ιππικών αγώνων του νησιού μας, οι οποίοι, θέλοντας να αυτονομηθούν, από την επόμενη χρονιά θα πραγματοποιούνται το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και όχι πια το Καρναβάλι, παράλληλα με τις εκδηλώσεις της επιδιώκει και την σύγχρονη δημιουργία, είτε με την έρευνα και το φωτισμό της περαιτέρω ιστορίας του «ιππηλασίου», είτε με την αιτία για έμπνευση, μια και πολλά ποιήματα γράφτηκαν με αφορμή την ιπποτική αυτή αναμέτρηση, είτε με την εικαστική δημιουργία, η οποία και αυτή, όπως και η ποίηση, ανθεί και πάλι στον τόπο μας.
Για τον σκοπό αυτό κάθε χρόνο απευθύνεται σ’ έναν ζωγράφο του νησιού μας – και ευτυχώς υπάρχουν πολλοί και αξιόλογοι – ο οποίος μέσα από την εμπειρία του, την καλαισθησία του και τις γνώσεις του δίνει την δική του εκδοχή για το αναπόσπαστο από την ιστορία της Ζακύνθου αυτό κομμάτι του πολιτισμού μας και φωτίζει ένα γεγονός πανάρχαιο με την ματιά του σήμερα και τις αναζητήσεις της εποχής μας.
Τα έργα αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί από το Σωματείο σαν αφίσες στις εκδηλώσεις του, είτε αυτές αφορούν την κεντρική Γκιόστρα με την αριστοκρατική χροιά, είτε την λαϊκότερη, του Αι – Γιωργιού, η οποία και αυτή αναβίωσε από την Εταιρεία και πραγματοποιείται κάθε χρόνο στα πλαίσια της γιορτής του στρατιωτικού και λογχοφόρου Μεγαλομάρτυρα.
Ο Νίκος Μπιάζης, ο Γιάννης Τσολάκος, ο Διονύσης Παπαδάτος, η Λένα Γούναρη, ο Χαράλαμπος Πυλαρινός, η Μαρία Ρουσέα, η Αθηνά Λυκούρεση και η Διονυσία Μπισκίνη επιστράτευσαν, ως τώρα, το ταλέντο, την ευαισθησία και την φαντασία τους και από την σκοπιά του ο καθένας και σύμφωνα με την τεχνική του έδωσαν την δική τους έγχρωμη εκδοχή για την Γκιόστρα της Ζακύνθου στις μέρες της ακμής της, αλλά και στην αναβίωσή της.
Ιππότες, ακόντια, κρίκοι, παλιές γειτονιές, ερωτικοί πόθοι, σχέσεις του αγωνίσματος με τις «Ομιλίες» και άλλα πολλά –όλα αυτά, δηλαδή, που είναι η Γκιόστρα– ζωντάνεψαν πάνω στο τελάρο και μεταφέρθηκαν στο χαρτί, τονίζοντας μια συνέχεια και μια καταγωγή.
Από τον Αρίγκο και την Πλατεία Ρούγα, περάσαμε και εικαστικά στον Άι-Γιώργη του Πετρούτσου και καταλήξαμε στην πλατεία Σολωμού, αναζητώντας τις ρίζες μας, τονίζοντας την διαφορετικότητά μας και ψάχνοντας την ιόνια ταυτότητά μας.
Οι ιππότες αγωνίζονται ξανά και οι κοπέλες –με ή χωρίς τζελουτζίες– τους ποθούν και πάλι. Ο κόσμος επευφημεί και ποντάρει. Ζητωκραυγάζει και αποδοκιμάζει. Γίνεται οπαδός και κριτής. Είναι η ιστορία που επαναλαμβάνεται σε κύκλους ομόκεντρους και η ανθρώπινη ζωή που διαφέρει μόνο στον τρόπο έκφρασης.
Μια επανάληψη καθόλου ανιαρή και μια απομίμηση ζωογόνα. Το σήμερα βασισμένο στο χθες και το αύριο στην δική του και δική μας εποικοδομητική ιδιορρυθμία.
Η σχέση με τον Τροπαιοφόρο του Μπιάζη, η προέκταση του Ερωτόκριτου του Τσολάκου, η αφαιρετική απόσπαση των κρίκων του Παπαδάτου, η ρομαντική ιπποσύνη της Γούναρη, η στιλ «Κρίνου και Ανθίας» ή «Χρυσαυγής» ταύτιση του Πυλαρινού, η τρίχρωμη παγκοσμιότητα της Ρουσέα, η πανηγυρική νοσταλγία της Λυκούρεση και η αναθηματική επιθυμία της Μπισκίνη, ξεπερνούν το τελάρο και από ιστορία γίνονται πραγματικότητα των ημερών μας.
Λογικά άλογα και παράλογα πάθη συναγωνίζονται και λογχίζουν το χρόνο. Σάλπιγγες ηχούν και στήθη πάλλονται. Οι επιθυμίες βαδίζουν έφιππες και οι ελπίδες αναμετριούνται πεζές. Θεατές και θεατρίνοι μιας αιώνιας διαμάχης. Νικητές και νικημένοι με ή χωρίς αιωνιότητα. Το άχρονο και το φθαρτό σ’ ένα κονταροχτύπημα. Το χθες και το σήμερα δίχως σύνορα.
Όλα αυτά περνούν από την φθαρτότητα της ζωής στο άχρονο της τέχνης και από πεζότητα γίνονται ρυθμός. Οχτώ εικαστικοί μας επεμβαίνουν στην αναβίωση και με τα έργα τους αγνοούν την διάκριση της ακμής και της παρακμής, της αιτίας και του αιτιατού, της γνησιότητας και της εικασίας.
Οι αναζητήσεις τους θα συνυπάρξουν και υλικά για ένα μήνα στην αίθουσα «Σταύρος Σ. Νιάρχος – Βιβλιοθήκη» του πάντα δραστήριου και αεικίνητου «Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων» της ιστορικής πλατείας Αγίου Μάρκου, το οποίο μαζί με την πολύπλευρη Εταιρεία “Giostra di Zante”, συνδιοργανώνου την εικαστική αυτή έκθεση, τα εγκαίνια της οποίας θα γίνουν την Κυριακή 31 Ιουλίου, στις 8 το βράδυ και θα διαρκέσει έως τις 31 Αυγούστου.
Όσοι, σε αντίσταση της θλιβερής σημερινής πραγματικότητας, θέλουν να ξανακούσουν τις οπλές των αλόγων να ηχήσουν και πάλι στις πλάκες του δικού μας Φόρου, ας επισκεφθούν αυτήν την έκθεση για να ξαναθυμηθούν το χθες και να γνωρίσουν το σήμερα.
Οχτώ εικαστικά έργα – σε καιρούς δυσφήμησης – προτείνουν την διαφήμιση. Ας ανταποκριθούμε στην πρόσκληση και την πρόκλησή τους. Είναι και αυτό μια ευκαιρία. Ας την εκμεταλλευτούμε.