Ι
Τα εαρινά σου βήματα
ως δικαιοπάροχος ελευθερίας αρχέτυπης,
ακολούθησα.
Ο αγέρας της ψυχής μας δυνατός
ξερίζωσε τα ηχηρά επινίκια.
Τώρα, βαδίζει δρόμο μυστικό
φυλακισμένος μιας γλυκιάς εσωστρεφούς
γαλήνης.
ΙΙ
Σε τετράδια άγρυπνα
πορείες σιωπηλές ονομάζω.
(πένθη και εγκώμια σκιών, που μαγεύουν)
Όμως οι μυστικές ευχές
η μόνη πραμάτεια μας, και τα ανεκπλήρωτα όλα.
Ω! Πώς λούζονται στο φως οι σιωπές μας.
ΙΙΙ
Έφυγες όπως ήλθες
Δωρική.
Το κληροδότημα του εαυτού σου
ανέγγιχτο
και
η τρικυμία του έρωτα,
με εκκωφαντικές σιωπές
τραγουδισμένη.
ΙV
Οι κύκλοι της ζωής
σε προδοσία φυγής
ταξιδεύουν.
Όταν θα μπεις
ολοζωής στο φως,
πού θα κρυφτεί το δάκρυ
από τις σιωπές σου;
Ποιοι τυραννούν κόσμους περίκλειστους;
Μα οι πολιορκητές ονείρων!
V
Στον μέγα κόσμο των πραγμάτων
βρήκα νεράιδες ζωντανές
να κρύβονται και στα δικά μου λόγια*.
Αγκαλιές ψιθύρων
καλωσορίζουν ημερολόγια αγαπημένα.
Γίνονται ξόρκια
θλίψεις ευφρόσυνες˙
καθώς μαζεύουν τις σιωπές απ’ τις κραυγές
και
όλες
τις χαρές των μαρτυρίων μας.
----------------
*τα λόγια:
από αμνημόνευτους καιρούς
αμετάφραστα˙
επιπλέουν στους μεγάλους κατακλυσμούς
σε "απιστίες" ανέστιες.
Ποιον θα λατρέψουν οι καιροί
ώστε να δικαιούται να του ανήκουν;
--------------------------------------------
[Εικαστικό σχόλιο: Γ. Κεφαλληνός, Κεφάλι αλόγου (1935). Ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο, 24 εκ. x 22 εκ. Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου]