© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 10 Ιουλίου 2007

Κ. Π. Καβάφη, ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ



Την εκκλησίαν αγαπώ - τα εξαπτέρυγά της,
τ' ασήμια των σκευών, τα κηροπήγιά της,
τα φώτα, τες εικόνες της, τον άμβωνά της.
Εκεί σαν μπω, μές σ' εκκλησία των Γραικών
με των θυμιαμάτων της τες ευωδίες,
με τες λειτουργικές φωνές και συμφωνίες,
τες μεγαλοπρεπείς των ιερέων παρουσίες
και κάθε των κινήσεως τον σοβαρό ρυθμό -
λαμπρότατοι μες στων αμφίων τον στολισμό -
ο νους μου πιαίνει σε τιμές μεγάλες της φυλής μας,
στον ένδοξό μας Βυζαντινισμό.

π. Παναγιώτη Καποδίστρια ΗΛΙΑΝΘΟΙ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ


-Τρένο πού με πας;
-Κάμπο διασχίζω κοίτα
με ηλίανθους
ωραίους εγωπαθείς
κι άλλες πολλές εκπλήξεις

ω, δεν θα πλήξεις
ήδη αποδύονται
το κίτρινό τους
έως την Απώλεια
λόγω καύσωνα λένε

ωστόσο φίλε
μην παραμυθιάζεσαι.
Προϋποθέτουν
μεροληπτικές αφές
και μύθους αμοιβαίους

πιθανότητες
εγκιβωτιζόμενες
στην αφάνεια

βεβαιότητες
αναβαπτιζόμενες
στην παράνοια.

[Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή του Π.Κ. "Ο αρχαίος Αγροφύλαξ", εκδ. Γαβριηλίδης].

Ζυλ Συπερβιέλ ΝΑΥΑΓΙΟ (Μετάφραση Δέσποινα Καποδίστρια)

Ένα τραπέζι πολύ κοντά, μια λάμπα πολύ μακριά
Που μες στον μανιασμένο αέρα δεν μπορούν να σμίξουν
Και μέχρι τον ορίζοντα μια έρημη ακρογιαλιά.
Ένας άνθρωπος στη θάλασσα σηκώνει το χέρι, φωνάζει: "Βοήθεια!"
Κι η ηχώ του απαντά: "Τι εννοείτε μ' αυτό;"

(Από τη συλλογή Αποβάθρες, 1922)

Διονυσίου Σολωμού, ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ ΤΟΥ ΣΚΟΠΟΥ

(με υποχρεωτικές ομοιοκαταληξίες)

Άμα είναι η νύχτα φεγγερή, με υψώνει ο λογισμός μου, βαριές φροντίδες φορτωμένος, απάνω στον ανάερο βουβό βράχο του Σκοπού, αφιερωμένον στης Παρθένου τον παλαιϊκό ναό.

Εδώ ο πόθος ν' αγναντεύω με βιάζει να καθίσω στον ίσκιο ενός χαμόδεντρου μα ξάφνου μπρος στ' αχόρταγα τα μάτια μου ένα πνεύμα ξεπετιέται, στα κινήματα και στην ειδή σεβάσμιο.

"Ποιος είσαι;" τον ρωτώ. Κι' εκείνος: "Τέτοια εικόνα όλο αγροτικά χρώματα απλώνεται εδώ πέρα, που το βλέπω καλά τι μπορεί και κάνει η Φύση.

Εδώ σού ανοίγονται της φύσης όλες οι ομορφιές, έτσι που ξαστοχάω ακόμα και τα Ηλύσια εγώ ο Πλίνιος τόση στα μάτια μου έχει αξία για την ομορφιά της".

[Μετάφραση από τα ιταλικά: Λίνος Πολίτης]
Related Posts with Thumbnails