Για τη βροχούλα που κατεργάζεται πεσμένα φύλλα, ευχαριστώ
και για τα δέντρα που υπομένουν σιωπηλά, σ’ ευχαριστώ.
Για τον γλυκό τον ουρανό που μας σκεπάζει τρυφερά, σ’ ευχαριστώ
και για τα μάτια μιας γυναίκας που τον κοιτάνε μ’ ευγνωμοσύνη, ευχαριστώ.
Για κάθε πλάσμα που γελά από χαρά, σ’ ευχαριστώ
και για τον ήλιο που καταδέχεται το βλέμμα μας στη δύση, ευχαριστώ
μα και για την όμορφη πλευρά και της χειρότερης ασχήμιας, ευχαριστώ.
Γι’ αυτό το φως που αποκαλύπτει το κάθε τι μοναδικό, σ’ ευχαριστώ
και για τους στίχους που μας χαρίζονται ακόπως, ευχαριστώ.
Για κάθε πλάσμα σου που φεύγει απ’ τη ζωή προτού προλάβει
να σου πει «ευχαριστώ», σ’ ευχαριστώ
μα και για ό,τι με πονάει ωσότου μάθω να σου λέω και γι’ αυτό
«ευχαριστώ», σ’ ευχαριστώ.
Γι’ αυτή τη μέρα που ομορφαίνει καθώς τελειώνει, ευχαριστώ
για όσα γνωρίζω κι όσα αγνοώ, όσα θυμάμαι κι όσα ξεχνώ, ευχαριστώ
καθώς για ό,τι καλό ή και κακό θα παραλείψω να σου πω «ευχαριστώ»
αυτό για να εκδικηθεί, αλίμονο, με υποδουλώνει.
3.9.2018
[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας ζει, εργάζεται και διακονεί ιερατικά στις Βρυξέλλες.]