Ἰωβηλαίου ἀνάμνησις

ἤ, Τιμώντας τὴν 50χρονη ἱερατικὴ διακονία καὶ διαδρομὴ τοῦ π. Νικολάου Κασσανδριανοῦ, πρωτοπρεσβυτέρου καὶ ἐφημερίου τῆς ἐνορίας τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, ἀλλὰ καὶ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου Σκοπέλου-Ἁλοννήσου

Κείμενο: π. ΚΩΝ. Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ

Σήμερα πανηγυρίζουμε μιὰ κορυφαία τῆς Ἐκκλησίας μας ἑορτή, καθὼς μνείαν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν Ἁγίων εἰκόνων καὶ τοῦ θριάμβου τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τῶν κακοβούλων καὶ ἀνιστορήτων πολεμίων Της. Κι ἄν ὁμιλοῦμε γιὰ θρίαμβο, εἶναι,  ἐπειδὴ ἡ Πίστις μας βασίζεται σὲ αὐτὸν τὸν κυριακὸ λόγο ποὺ ἀκούσαμε στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ  σήμερα: «Ἔρχου καὶ ἴδε». Δηλαδή, έλα μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ πρόσεξε τὰ ὅσα τελοῦνται, ψάλλονται, λέγονται ἤ καὶ  πραγματοποιοῦνται. Πρόσεξε καὶ ἀφουγκράσου, ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς ὅλων αὐτῶν. Ποὺ γίνονται «τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν ἤ ἐλεηθῆναι τὰς ψυχάς ἡμῶν». Μὲ λίγα λόγια προσευχόμαστε, ὅπως ἔλθει μέσα μας ὁ Θεός νὰ ἡρεμήσει καὶ καταλαγιάσει τὴν ταραχὴ ποὺ οἱ ψυχές μας κρύβουν. Γι’ αὐτὸ κι ἀντικρύζουμε καὶ τιμᾶμε τὶς εἰκόνες τῶν Ἁγίων μας καὶ της Ἀχράντου Μητέρας μας, τῆς Παναγίας, ποὺ μὲ τόση στοργὴ ἡρεμία καὶ ἀγάπη μᾶς κοιτάζουν καὶ μᾶς προσέχουν στὴν Εὐχαριστιακὴ αὐτὴ σύναξη-ὅπως αὐτὴ ποὺ τελοῦμε σήμερα,  πανηγυρίζοντες κιόλας.

Καὶ συναχθήκαμε σήμερα, λοιπόν, στὸν πάνσεπτο αὐτὸν τῆς Ἐπισκοπῆς, τὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως, ποὺ ἀποτελεῖ καὶ εἶναι το ἱερό σέμνωμα, ὄχι μόνο τῆς Σκοπέλου, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν Σποράδων νήσων. Εἶναι, βλέπετε, ὁ ἀρχαιότερος ναός, ποὺ φυλάσσει μνῆμες ἱερὲς, πάνσεπτες, καὶ μοναδικὲς καθὼς εἶναι ἐν ἐνεργείᾳ ἐνοριακὸς ναὸς ἀπὸ τῆς ἀρχῆς τῆς διαδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως στὸ νησί μας. Μιᾶς πίστεως, τῆς ὁποίας τὸ ἀκριβὸ τίμημα πλήρως ὁ πρῶτος γνωστός μάρτυρας, ὁ Ἅγιος Ρηγῖνος καὶ μαζί του – σύμφωνα με την παράδοση - καὶ σαράντα Σκοπελίτες. Γι’ αὐτὸ καὶ λιτανεύοντας τὴν Ἁγία δεξιὰ τοῦ Ἁγλιου μας, ποὺ ἀπ’ αἰώνων φυλάσσεται στὸν ἐν λόγῳ ναό, γνωστοποιοῦμε γι’ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν πίστη τῶν πατερων μας, ποὺ ἔχει ἐνδυθεῖ τὴν πορφύρα τοῦ αἵματος τοῦ Ἁγίου μας. 

Κι ὁ ναὸς αὐτὸς σήμερα ἄγει τὴν ἄλλη του πανήγυρι, ἐκτὸς ἐκείνης τῆς τῶν Χριστοῦ Γεννῶν, ἐπειδὴ ἀπὸ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ποὺ τὸ νησί μας μαζὶ μὲ τὴ Σκιάθο , τὴν Ἁλόννησο καὶ το Τρίκερι άποτελοῦσαν ξεχωριστὴ Ἐπισκοπή, ἐκείνη τῆς Σκιάθου, Σκοπέλου και Τρικκέρων (ἀργότερα) μὲ ἕδρα τὴ Σκόπελο καὶ κέντρο τὸν ναὸ αὐτόν, πανηγύριζε τὴν ἡμέρα αὐτὴ μὲ τὸν Ἐπίσκοπο ἐπικεφαλῆς καὶ ὅλον τὸν ἱ. Κλῆρο τῶν 11 ἐνοριῶν τῆς Χώρας τῆς Σκοπέλου.

Ἑπομένως, ὅσοι κατανοοῦν τὰ παραπάνω ἀσφαλῶς καὶ αἰσθάνονται τὸ ἱερὸ ρῖγος τῆς Μνήμης. Καὶ δικαίως, μάλιστα, καθὼς ς’ αὐτὸν τὸν ναὸ συνυπάρχουν οἱ σκιὲς τῶν Ἁγίων προκατόχων, τῶν Ἁγίων Ἀρχιερέων -μεταξύ τους κι Ἅγιος Ρηγῖνος- ἀλλὰ και ἕνα πλῆθος πιστῶν, ἐπιτρόπων, ἱεροψαλτῶν, ποὺ εὐεργέτησαν τὴν ἐνορία αὐτὴ νὰ ὁδηγεῖ τὰ βήματά της αἰῶνες τώρα…

Τό ἄλλο «Ἑσπέρας προκείμενον» τῆς Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς τοῦ 2012

Κείμενο: π. ΚΩΝ. Ν. ΚΑΛΛΙΑΝΟΣ

Τὰ σημάδια του τὰ ἀφήνει πάντοτε ὁ χρόνος. Κι εἶναι σημαδια ποὺ ἀνοίγουν στοχασμοὺς καὶ ξαναγυρίζουν ἀναπολήσεις. Καί, μάλιστα, ἀναπολήσεις προσώπων τρισόλβιων καὶ μοναδικῶν, τὰ ὁποῖα ὁριοθέτησαν τὸν βίο καὶ τὸν εὐεργέτησαν μὲ τὴν παρουσία καὶ τὴ συνδρομή τους. Ὅπως τὸ πρόσωπο τὸ τίμιο καὶ πανευλαβὲς τῆς Μάνας. Τῆς Μάνας, ποὺ μᾶς ἀποχαιρέτισε σὰν σήμερα πρὶν ἀπὸ ἕντεκα χρόνια τέτοια μέρα. Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Στὶς 26 τοῦ Φεβρουαρίου μηνὸς, τοῦ σωτηρίου ἔτους 2012.

π. Γεώργιος Λέκκας: ΜΕΣΙΤΕΣ (νέο ποίημα)

Ο Θεός, η ψυχή μου κι εγώ

κι αμμουδιά ώς εκεί που φτάνει το μάτι.

Αραιά και πού αντιπαρέρχονται περαστικοί

σαν φίλοι παλιοί πού ’χω ξεχάσει πια τ’ όνομά τους.

Πάνω από το κεφάλι μου πετάνε κάπου-κάπου πουλιά ―

μεσίτες ανάμεσα στον ουρανό

τη θάλασσα και τη στεριά.

Να γινόταν κι εγώ να σταθώ αθόρυβα μέσα στο θαύμα

σαν βήματα σε υγρή και πατημένη αμμουδιά

για να το αναμεταδώσω, επιτέλους, πιστά.

Αλίμονο, πέρασα τη ζωή μου παλεύοντας να γίνω κάποιος

αντί του ορθού πώς να γίνω κανείς.

23.2.23.

Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.

Βασιλεύοντος του ιού

 Παναγιώτη Καποδίστρια, ΛΟΙΜΟΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ, Ποιήματα

Εκδ. «Αληθώς» Κέντρο Λόγου, Ζάκυνθος 2022, σσ. 56

 

«Ουδέν κακόν αμιγές καλού» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, που σημαίνει «δεν υπάρχει κακό που να μη γεννάει και κάποιο καλό». 

Ένα από τα χειρότερα «κακά» της σύγχρονης παγκόσμιας ιστορίας ήταν η έκρηξη και η διάδοση στα πέρατα της οικουμένης του «βασιλικού ιού», του κορωνοϊού.

ΔΑΜΑΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΘΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ;

Κριτική προσέγγιση στο βιβλίο: π. Παναγιώτη Καποδίστρια “ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΡΙΟ” (νανοδιηγήματα), εκδ. Αληθώς 2022

Γράφει η ΤΑΤΙΑΝΑ Ε.-Γ. ΚΑΡΥΔΗ, Κοινωνική Λειτουργός 

ΠΟΙΗΣΗ ΑΙΜΟΣΤΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ

Κριτική ανάγνωση του  βιβλίου: π. Παναγιώτη Καποδίστρια “ΛΟΙΜΟΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ”, εκδ. Αληθώς 2022

Γράφει η  ΤΑΤΙΑΝΑ Ε.-Γ. ΚΑΡΥΔΗ, Κοινωνική Λειτουργός            

Κρατώ ανά χείρας το νέο ποιητικό βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, ως «αντιποίηση Λοιμού, και κάθε λοιμού». Η ποιητική συλλογή περιλαμβάνει 49 ποιήματα γραμμένα στην περίοδο της καραντίνας του covid 19, του εγκλεισμού, του φόβου, της απειλής, του θανάτου. Διαπίστωσα ήδη ότι δρα αναλγητικά, ενίοτε και  θεραπευτικά του τραύματος. Το αποκαλύπτει με ευαισθησία χειρουργού και ανατόμου, με λεπτούς, επιδέξιους χειρισμούς, τόσο ώστε να είναι συμβατή η θεραπεία. Ο εγκλωβισμός ποτέ δεν είναι μονοδιάστατος. Είναι πολυεπίπεδος στη διαστρωμάτωσή του, όσο ο άνθρωπος. Το «επιπόλαιο τραύμα (ΔΕΝ) θα τσούζει πολύ», αλλιώς δεν θα είναι επιπόλαιο, αλλά προκύπτει τελικώς ιδιαιτέρως Βαθύ.

π. Γεώργιος Λέκκας: ΣΕ ΑΛΛΗ ΓΗ (ποίημα)

της Ελενούλας

Θά ’θελα να πεθαίναμε και οι δυο μαζί

για να συνεχίζαμε το ταξίδι μας σε άλλη Γη.

Θα περπατούσαμε τότε από το χέρι στον Ουρανό

και κάθε τόσο θα σε φιλούσα για να παίρνω δύναμη

να προχωρώ.

Μέρα και νύχτα θα έχει πάντα το ίδιο φως

για να μην ξεχαστείς πως είσαι αλλού κι αλλιώς ζωντανός.

Σου κρατάω το χέρι κι είναι πάντα το ίδιο ζεστό

πότε-πότε στο σφίγγω λιγάκι σα να θέλω μουγγά να σου πω

«σ’ αγαπώ».

Μα κι αν o ένας απ’ τους δυο μας φύγει πρώτος

τόσο πολύ ο Ουρανός κι η Γη θα σμίξουν τότε

ώστε εγώ ν’ ακούω τη φωνή σου όπου και νά ’μαι

κι εσύ να νιώθεις πλέον τα φιλιά μου όπου και νά ’σαι.

3.2.23.

Λόγος για το «ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΡΙΟ» (βιβλίο νανοδιηγημάτων) του Παναγιώτη Καποδίστρια και σκέψεις περί Διηγήματος

Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΓΡΙΠΛΗΣ, Δρ Κοινωνιολογίας  και συγγραφέας

 Tempo24 

Θεωρώ ότι ζούμε σε μια εποχή που έχει κοπάσει η υπερπαραγωγή βιβλίων και ειδικά στο κομμάτι του ελληνικού  διηγήματος.

Θέλεις το υψηλό κόστος της έκδοσης; Θέλεις η αίσθηση  ότι υπέρλαμπρο αστέρι δεν γίνεται εύκολα κάποιος; Θέλεις η συνειδητοποίηση πως κέρδος από την συγγραφή δεν είχαν παρά ελάχιστοι κορυφαίοι του είδους, σε μια χώρα με περιορισμένο αναγνωστικό κοινό και μια γλώσσα  που, παρά την σημαντικότητά της, δεν ξεφεύγει του χαρακτηρισμού μειονοτικής, σε σχέση με τον παγκόσμιο πληθυσμό;  Όπως και να έχει, λιγότερες εκδόσεις και κατά συνέπεια  λιγότερες προτάσεις γίνονται στο επίπεδο των αξιόλογων πονημάτων, που δεν σημαίνει και απαραίτητα ευπώλητων, μια και η παθογένεια του εύκολου κέρδους  ακόμη τυραννά τις όποιες επιλογές των λίγων εκδοτικών οίκων που συνεχίζουν να τυπώνουν, αλλά και  ορίζει την κοινή γνώμη, που  χειραγωγείται από τα επικοινωνιακά μέσα.  

Για το βιβλίο του Παναγιώτη Καποδίστρια “Λοιμοκαθαρτήριο”, Ποιήματα. Εκδ. ἀληθῶς Κέντρο Λόγου, 2022

Γράφει η Δρ ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ

Σαράντα ένα ποιήματα συστεγάζονται κάτω από τον πολλά σημαίνοντα τίτλο Λοιμοκαθαρτήριο, γραμμένα όλα την Άνοιξη του 2020, Μάρτη και Απρίλη και πικρή Σαρακοστή, για να επαληθεύσει το ότι η Άνοιξη δεν είναι λιβάδια με παπαρούνες ή έστω εκείνη η Ωραία που βγαίνει από τα πινέλα του Μποτιτσέλι, αλλά όπως έχει ήδη πει ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, που βλέπει τα αόρατα πίσω από τα ορατά, την Άνοιξη την βρήκε σε μια μικρή βαϊφόρο κόκκινη, και ο νοών νοείτω.

π. Γεωργίου Λέκκα: ΥΣΤΕΡΑ ΘΑ 'ΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ (ποίημα)

Στον π. Παναγιώτη Καποδίστρια

Να μπορούσα να γίνω

ανθεκτικός σαν τα πουλιά

στο κρύο, τον θάνατο, τη μοναξιά.

Δεν θα φοβόμουν τότε να βραχώ

καθώς φουσκώνουν τα νερά

κι όταν η θάλασσα από γύρω

θα μ’ είχε ήδη αποκλείσει

απ’ την απέναντι στεριά

θ’ άνοιγα πάλι τις φτερούγες

για να πετάξω και να σμίξω

με τα υπόλοιπα πουλιά.

17.1.2023.

Για το βιβλίο του Παναγιώτη Καποδίστρια, “Θηριοδαμαστήριο”, Νανοδιηγήματα. Εκδ. ἀληθῶς Κέντρο Λόγου, 2022

Γράφει η Δρ ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ

Ο Παναγιώτης Καποδίστριας είναι παιδί της Ζακύνθου. Γεννήθηκε και ζει μόνιμα στο Μπανάτο/Βανάτο της Ζακύνθου, όπου ασκεί και τα καθήκοντα του Εφημέριου. Σπούδασε Θεολογία στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, κατέχει Μάστερ Θεολογίας, είναι Αρχιερατικός Επίτροπος της Μητροπόλεως Ζακύνθου, είναι εκπαιδευτικός στο Μουσικό Σχολείο στο νησί του και έχει διδάξει και στα ΤΕΙ Ιονίων Νήσων. Έχει γράψει πολλά, βραβεύτηκε το 2004 για την Ποίησή του από την Ακαδημία Αθηνών, ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γερμανικά ιταλικά και αραβικά, είναι μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και έχει τιμηθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο καθώς και από το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.

“ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΡΙΟ”, νέο βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια με 16 μικρά διηγήματα

Κυκλοφορήθηκε τα Χριστούγεννα του 2022 ένα νέο –πεζογραφικό αυτή τη φορά- βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, με τίτλο “ΘΗΡΙΟΔΑΜΑΣΤΗΡΙΟ”, από τη σειρά των εκδόσεων του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου “Αληθώς”, με 48 σελίδες. Το εξώφυλλο κοσμεί μια εκφραστική ξυλογραφία της διάσημης χαράκτριας Άριας Κομιανού (+30.7.2015).

“ΛΟΙΜΟΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ”, ποιητικό βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια για την Πανδημία

Κυκλοφορήθηκε τα Χριστούγεννα του 2022 το νέο ποιητικό βιβλίο του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, με τίτλο “ΛΟΙΜΟΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ”, από τη σειρά των εκδόσεων του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου “Αληθώς”, με 56 σελίδες. Το εξώφυλλο κοσμεί μια εκφραστική ξυλογραφία της διάσημης χαράκτριας Άριας Κομιανού (+30.7.2015).

Το βιβλίο περικλείει 1+40 ποιήματα:

Ο Μεσσίας του Georg Friedrich Handel στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, 16-12-22

Γράφει η ΑΝΘΟΥΛΑ ΔΑΝΙΗΛ

Ο Χέντελ (1685-1759) είχε μια τριαντάχρονη επιτυχημένη καριέρα μέχρι το 1740-1741 που δύο όπερες του ο Ιδομένεας και η Δηιδάμεια είχαν χλιαρή υποδοχή πράγμα που τον έκανε να πάρει την απόφαση και να δεχτεί την πρόσκληση του Δούκα του Ντεβονσάιρ Ουίλλιαμ Κέιβεντις και έτσι έφτασε στο Δουβλίνο στις 18 Νοεμβρίου του 1741, φέροντας μαζί του ένα φορητό όργανο, μερικούς μουσικούς και πολλά έργα ανάμεσα στα οποία ήταν και το ορατόριο «Der Messias- Μεσσίας». Ο Χέντελ δούλεψε εντατικά πάνω στο λιμπρέτο του Τσαρλς Τζένες για να το ολοκληρώσει – 260 σελίδες, μέσα σε 24 μέρες και να το παρουσιάσει το Πάσχα του 1742. Το λιμπρέτο συναπαρτίστηκε από κείμενα της Αγίας Γραφής, της Παλαιάς Διαθήκης, συγκεκριμένα του Ησαΐα, τα οποία προφητεύουν τον ερχομό του Μεσσία. Δεν πρόκειται για αναπαράσταση της ζωής του Χριστού γενικά, αλλά για τρία μέρη στα οποία προφητεύεται η Γέννησή Του –Behold a virgine shall conseive and bear a Son and shal call His name Emmanuel, God with us. Στο δεύτερο μέρος, εξυμνείται η θυσία Του και τέλος προαναγγέλλεται η Ανάσταση των νεκρών και η ανάληψη του Ιησού στους ουρανούς: For now is Christ risen from the death. .Βεβαίως έχει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ρετσιτατίβο, άριες και χορικά αλλά το κάθε ρετσιτατίβο είναι μουσικό στιγμιότυπο, είναι μελωδικό όπως η άρια η οποία ακολουθεί το χορικό, με διαφοροποιήσεις. Εκείνο όμως που ξεχωρίζει είναι τα χορικά τα οποία είναι μεγαλοπρεπή και επιβλητικά ή ουράνια και ανάλαφρα.