© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΟΝΤΩΣ, Ω, ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ... (ΕΓΚΩΜΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΣΕΠΤΗ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ)

Ἐν κυμβάλοις ἠχήσωμεν, ἐν ᾠδαῖς ἀλαλάξωμεν, Ἑορτὴν ἐξόδιον προεξάρχοντες, καὶ ἐπιτύμβια ᾄσματα, φαιδρῶς ἐκβοήσωμεν· ἡ γὰρ Μήτηρ τοῦ Θεοῦ, κιβωτός τε ἡ πάγχρυσος, ἑτοιμάζεται, νῦν ἐκ γῆς πρὸς τὰ ἄνω μεταβῆναι, πρὸς παλίνζωον καὶ θείαν, μεθισταμένη λαμπρότητα.
Λυγίζει ἡ μέρα κι ἡ στερνὴ Παράκληση πρὸς τὴν Παναγιά μας, μαζί της ἀποχαιρετᾶ τὸν κύκλο τῶν ἡμερῶν ποὺ Τῆς ἀφιερώθηκαν. Μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, τὴ διάθεση, τὴν εὐγνωμοσύνη, ἀφοῦ κάθε ἀπόβραδο, μέσα στὸν καύσωνα τῶν ἡμερῶν, Ἐκείνη μᾶς δρόσιζε μὲ τὸν ζωοποιὸ ποταμὸ τοῦ ἐλέους Της. Μᾶς δρόσιζε καὶ συνάμα μᾶς χάριζε τὴν παραμυθία ποὺ χρειαζόμαστε τόσο...
Κι ἦλθε πιὰ ἡ πλέον συγκινητικὴ καὶ ντυμένη τὴν εὐαισθησία μεγάλη ἡμέρα τῆς Ἐνδόξου Κοιμήσεως. Ποὺ ἀπὸ χθὲς πανηγυρίζουμε-τί παράδοξο, στ’ ἀλήθεια γεγονὸς κι αὐτό! Νὰ πανηγυρίζεις, δηλαδή, νὰ γιορτάζεις, νὰ εὐφραίνεσαι, νὰ χαίρεσαι μὲ λίγα λόγια, ἕνα θάνατο, μιὰ ἀποχώρηση ἑνὸς ἀγαπημένου προσώπου ἀπὸ τὰ ἐπίγεια καὶ πρόσκαιρα! Εἶναι ἀλήθεια πὼς ὅλ’ αὐτὰ μοιάζουν μὲ κάτι τὸ ἀπίστευτο, τὸ περίεργο, τὸ ἀνυποψίαστο γιὰ τὶς περιορισμένες δυνατότητες τοῦ ἄνθρώπινου νού. Γι᾿ αὐτὸ πολὺ καλὰ ὑμνωδὸς μᾶς εἰσάγει στὴ γιορτὴ μὲ τὴ φράση, τὴν ἱεροπρεπῆ, θεοφώτιστο καὶ πέρα γιὰ πέρα ἑρμηνευτικὴ τοῦ θείου γεγονότος: «Ὤ, τοῦ παραδόξου θαύματος...». Γιατὶ παράδοξο εἶναι τὸ θαῦμα ποὺ ἐπιτελεῖται, ὅταν ἡ Πηγὴ τῆς Ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται, ὅπως κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Ὡστόσο παράλληλα μὲ αὐτὴ τὴν καταθεση στὸ μνημεῖο ἐμφανίζεται καὶ ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ παραδόξου θαύματος, ὅταν αὐτὸς ὁ τάφος κλῖμαξ γίνεται. Κλίμακα ποὺ ἔγινε, γιὰ νὰ τὴν ἀνεβοῦμε κι ἐμεῖς, ἀφοῦ «κοινωνοὶ θείας χάριτος» (Β΄ Πετρ 1,4), ἄν τὸ ἐπιθυμοῦμε, μποροῦμε νὰ γίνουμε. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο «αἱ γενεαὶ αἱ πᾶσαι μακαρίζομέν σε τὴν μόνην Θεοτόκον». Αἱ γενεαὶ πᾶσαι... Ἀλήθεια, σκέφτηκε ποτὲ κανένας, τὸ πόσοι σήμερα, αὐτὴ τὴν κορυφαία ἡμέρα καὶ τόσο σημαδιακὴ καὶ φορτισμένη μὲ μνῆμες, ἀπὸ τοὺς ἴσκιους τῶν δικῶν μας ἀνθρώπων ποὺ ταξίδεψαν πιὰ γιὰ τὸν κόσμο τὸν ἀληθινό, μᾶς συντροφεύουν καὶ μὲ πόση συγκίνηση καὶ μὲ γρὰ τὰ μάτια συμψάλλουν μὲ τοὺς γύρω ἁγίους, αὐτὸν τὸν μακάριο καὶ πέρα γιὰ πέρα ἀληθινὸ ὕμνο: «Αἱ γενεαὶ αἱ πᾶσαι μακαρίζομέν σοι τὴν μόνην Θεοτόκον»; Μυριάδες εἶναι αὐτοὶ ποὺ μᾶς παραστέκουν αὐτὴ τὴ χρονιάρα ἡμέρα καὶ συνεορτάζουν μαζί μας μυστικὰ καὶ ἀθόρυβα, κομίζοντας τὴν εὐλογία τοῦ Οὐρανοῦ καὶ συνάμα δεόμενοι:
«Δέσποινα ἀγαθή, τὰς ἁγίας σου χεῖρας, πρὸς τὸν Υἱόν σου ἆρον, τὸν φιλόψυχον πλάστην, οἰκτειρῆσαι τοὺς δούλους σου». Ἀμήν.

Δεκαπενταύγουστος 2017 π. κ. ν. κ.
Related Posts with Thumbnails