© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Σάββατο 5 Απριλίου 2014

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ Ο ΕΥΛΑΒΗΣ ΕΥΠΡΕΠΙΣΜΟΣ

 (Σχόλιο προσωπικὸ πάνω στὸ ρατόριο τοῦ J. SBach, Τὰ κατὰ Ματθαῖον Πάθη)

Στὴν ἀξ. κυρία Μαρία Κοτοπούλη, ἑόρτιος, ἀναστάσιμος χαιρετισμός

Ἕνα εἶναι βέβαιο: πὼς ὁ μεγάλος Κάντορας, ὁ Ἰωάννης Σεβαστιανὸς Μπάχ, ἔγραψε καὶ μᾶς κληροδότησε ἕνα θεοσεβὲς ἔργο, ποὺ ἀναμφίβολα κατανύσσει καὶ παράλληλα συμμαζεύει ὅλη τὴν εὐλάβεια τῆς ψυχῆς καὶ τὴν ἀναφέρει στὸ Θεό.  Κι αὐτὸ τὸ ργο εἶναι «Τὰ κατὰ Ματθαῖον Πάθη», βασισμένο πάνω στὰ κεφάλαια 26 καὶ 27 τοῦ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγελίου.
Μιλᾶμε γιὰ ἕνα παγκοσμίου φήμης ἔργο τοῦ Κάντορα τῆς Λειψίας, ποὺ πρωτοπαρουσιάστηκε τὴ Μ. Παρασκευὴ τοῦ 1729.
Ἔργο πνοῆς, μεγαλοπρεπείας καὶ ἀμειώτου εὐλαβείας, στολίζει μὲ τὶς θεϊκὲς μελωδίες του, τὶς φορτωμένες πένθος καὶ σιωπή, τὸ αδέσιμον τῶν ἡμερῶν τῆς Μ. Ἑβδομάδος. Κι ἐδῶ θέλω, κατὰ κύριο λόγο,  νὰ σταθῶ, ὥστε νὰ θυμίσω στοὺς ἀναγνῶστες τὸ πόσο συμπαραστέκει ἡ Οὐράνια αὐτὴ Μουσικὴ τοῦ Μπάχ στὰ βιώματα ἐκεῖνα ποὺ στεφανώνουν τὴν ψυχὴ μὲ ὀδύνης καὶ πόνου στέμματα, κάθε καιρό, μὲ κορύφωση τὴ Μεγαλοβδομάδα.  
Γιατὶ ἔτσι εἶναι: αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν στὴ Μ. Ἑβδομάδα καὶ μάλιστα τὴ Μ. Παρασκευή, παραμένουν ἀνεξίτηλα στὴν ψυχή,  στὴν ὅποια εὐλαβικὴ ψυχή.  Καὶ τοῦτο, ἐπειδὴ ἡ Μ. Παρασκευὴ εἶναι μιὰ μέρα ποὺ ὑψώνει θριαμβευτικὰ τὴν Χαρμολύπη τὴ Σταυρική, τὴν ὁποία καλούμαστε, οἱ ὅσοι πιστοί,  νὰ τὴν ἐξετάσουμε προσεχτικά, ὥστε στὴν ἄλλη της ὄψη νὰ βροῦμε τὴν Ἀνάσταση. Τὴν Ἀνάσταση ποὺ λαμπρύνει τὴν ὅποια μας κατήφεια καὶ ἀδυναμία.
Ὡστόσο, ὀφείλω νὰ πῶ καὶ τὸ ξῆς, ποὺ ἀσφαλῶς εἶναι διαπιστωμένο: ὄτι ὁ Μπάχ στὸ ἔργο του αὐτὸ κατέθεσε ὅλη του τὴν εὐλάβεια, τὴν ἀπερίγραπτη τρυφερότητα γιὰ τὸ Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν τραγικότητα τοῦ συνειδητοῦ ἀνθρώπου ποὺ συνέτεινε μὲ τὴν ἁμαρτωλότητά του καὶ τὴν ὅποια ἀδιαφορία του, νὰ ὁδήγήσει στὸ Σταυρὸ καὶ τὸ θάνατο Ἐκεῖνον, ὁ Ὁποῖος «ἐν δρακὶ πᾶσαν ἔχων τὴν Κτίσιν», καὶ «πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν» [Ἰω  1, 3].
Δὲν εἶμαι ὁ εἰδικὸς ποὺ θὰ ἀναλύσω τὸ μουσικὸ αὐτὸ ἀριστούργημα. Ἀκροατὴς εἶμαι, ὅπως οἱ περισσότεροι, ἀλλὰ καὶ παπᾶς, ὁ ὁποῖος, μέσω τῆς ἄλλης μουσικῆς, τῆς Βυζαντινῆς, βιώνει παρόμοιες καταστάσεις ὅταν γεύεται τὴν βαθύτατη θεολογικὴ προσφορὰ τῶν Ὕμνων, ποὺ, ντυμένοι μὲ ἥχους εὐκατάνυκτους, ἀλλοιώνουν τὴν ψυχή, τῆς χαρίζουν στιγμὲς κορυφαῖες συνάντησης καὶ μυστικοῦ διαλόγου μὲ τὸν Θεό, τῆς προσπορίζουν τὴν Ὄντως εἰρήνη καὶ εὐλάβεια, ποὺ θεραπεύει πολλές καὶ ποικίλες πληγές. Ὅπως γίνεται καὶ μὲ τὴ μουσικὴ τοῦ Ἰωάννη Σεβαστιανοῦ Μπάχ στὸ προκείμενο ἔργο.
Καθὼς βαδίζουμε πρὸς τὴ Μεγαλοβδομάδα κι ἀντικρύζουμε τὶς ἀνθισμένες παπαροῦνες καὶ τὶς ἀνεμῶνες νὰ στολίζουν τὴ φύση, νομίζουμε πὼς μὲ τὸ ἄκουσμα τῆς θείας μουσικῆς τοῦ Μπάχ, π.χ. τῆς εἰσαγωγῆς, ἀφήνουν ὅλο τὸ κάλλος τους νὰ στολίσει τὸ σύμπαν, ποὺ γίνεται νας μεγάλος ἀνθοστόλιστος Ἐπιτάφιος μέσα στὸν ὁποῖο ἀναπάυεται «ὁ Δεσπότης πάντων, (ποὺ) καθορᾶται νεκρός». Ἕνας Ἐπιταφιος ποὺ λιτανεύεται καὶ μὲ τὸ χορωδιακὸ φινάλε τοῦ Μπάχ, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ἀξεπέραστο καὶ ἀσύγκριτο «Ὤ, γλυκύ μου ἔαρ...»
Εὐλογημένοι λοι αὐτοὶ ποὺ μᾶς χαρίζουν τὴν κατάνυξη καὶ τὴν εὐλογία τῆς ἐπικοινωνίας μας μὲ τὸ Θεό,  ὅπως χαρίζουν στὰ μικρὰ παιδιὰ τὶς μέρες αὐτὲς τὶς στολισμένες πασχαλινές λαμπάδες, γιὰ νὰ λάβουν τὸ Ἅγιο Φῶς καὶ ὅσο ζοῦν νὰ τὄχουν ἄσβυστο...

Σκόπελος, 5 Ἀπριλίου 2014

Related Posts with Thumbnails