© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019

Velvet: ΟΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]


Οι ποιητές δολοφονούνται κάθε μέρα,
όταν «αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες»
κουνούν το δάχτυλο απειλητικά
και με φτηνά τεχνάσματα κι ασέβεια εναντίον τους συνωμοτούνε
Τότε αυτοί -οι ποιητές- μαζεύουν τις κακίες σ’ ένα χαρτί
τις φτιάχνουν ποιήματα και σιωπηρά τους συγχωρούνε

Όταν δολοφονείτε τους ποιητές
τραβώντας την σκανδάλη κατευθείαν στην καρδιά
εσείς για το καλό του κόσμου οι προστάτες
για να μην ακουστεί η φωνή τους ή να πάψουν να μιλούν
ίσως πιστεύετε ότι εύκολα θα ξεμπερδέψετε μαζί τους
γιατί από την ποίηση, ποτέ δεν θα γλυτώσετε.

17/05/13

Roni Bou Saba: ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]



Ποτέ δεν είναι αργά.
Λέω κάθε μέρα και 
νικάω τον χρόνο 
που σημειώνει στα μαλλιά 
λευκές γραμμές.
Τα όνειρά μου φυλακή του.
Το κλειδί πεταμένο σε μια φευγαλέα 
σκέψη ήττας: αργά πια!
Κι οι λευκές γραμμές απλά πληθαίνουν.


[Εικαστικό σχόλιο στο ποίημα: Arabian Song, 1932 by Paul Klee]

Γιώργος Φωταγγέλου: ΠΑΡΟΔΟΙ ΛΟΓΩΝ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]




Α΄
Κάθε λεπτό
το λεπτότατο αίσθημα
αινιγματικά
λεπταίνει
την χονδροειδώς εικονιζόμενη
λεπτεπίλεπτη όψη.


Η λέπτυνση οφείλει
να οδηγεί
εις το τέλειον·
τον λεπτόν κόσμο
της αληθινής λεπτότητας.


Β΄
Το κενό της οικείας
 καταστάσεως
οικονομείται
εκ των παρεισφρήσεων
                άλλων
θειομένων πραγμάτων.


Η οικειότης οδηγεί
εις οικείωσιν,
ουχί εις τον Οίκον.


Γ΄
Η ευτυχία,
ανεκλάλητη εμπειρία
θανατωμένη χθες,


ξεχύνεται αφειδώς
ωσάν μικρού
παιδιού
ανέμελο χαμόγελο.

Διονύσης Φλεμοτόμος: ΔΥΟ ΙΟΝΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]


1

Με φύλλα δάφνης
πρωτοκύριακα
ο χρόνος
τους χρησμούς του
χαλαρώνει.


2

Δεν ξέρω γιατί
αλλά την ομορφιά
με φόντο τα βόλτα του Λιστόν
ή της Πλατείας Ρούγας τις καμάρες
την βλέπω πιο ταιριαστή
με την Άνοιξη
ή πιο σωστά με την πρώτη της μέρα
που ’ναι γιορτή της Ποίησης.

Βαγγέλης Τασιόπουλος: Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]

Σήμερα εἶναι κοντὰ ὁ οὐρανός.
κι αὐτὰ τὰ γκρίζα πρωινὰ στὸ ἔρεβος
τὰ ἐξαντλεῖ σὰν ἀγοραῖα κυκλάμινα ἡ ἄνοιξη
παρόμοια
χωρὶς φωνὴ οἱ ἐκθέτες της
τῆς διακαινησίμου τὴν εὐχέρεια
περιπαίζουν
ἀφοῦ οἱ νύχτες ὑπολείπονται σὲ ἀβεβαιότητες.
ὄνειρα ἀνεπαρκῆ ἐπανέρχονται
ἀναζητοῦν τὴν προστασία
καὶ τὰ μεγάλα φτερὰ
συλλέγουν τῆς ἀδράνειας τὴν εὐδοκία
τὰ ἔκδοχα τοῦ παραδείσου
μακρηγοροῦν.
στὰ ὑποδόρια ἴχνη
ἡ ἐρυθρότητα στιλπνὴ σὰν πάθος
ἀδημονεῖ.                                                                       

πέρα μακριὰ οἱ δρόμοι
στὶς μικρὲς καθημερινὲς συνήθειες ἀφήνονται
ἄλλοτε φιλικοί, ἐνίοτε ἀκατάδεκτοι διχάζονται,
διασταυρώνονται.
μιλᾶνε γλῶσσες ἀκατάληπτες
οἱ ἐπιβάτες τους
μηχανεύονται τρόπους διαφυγῆς
κι ἐλπίζουν οἱ μεσίστιες
στὸ ἄλλο μισὸ τῆς διαδρομῆς
νὰ τοὺς φωτίσει ὅ,τι ἀπέμεινε στὴ διάρκεια,
ὁ χρόνος
μετεωρίζεται ἀπὸ βορρὰ σὲ νότο


σήμερα πρόλαβε ὁ ἄλλος οὐρανός
καὶ τὸ ἀπόκληρο πουλὶ
φεύγει ἐπιστρέφοντας ἐκεῖ
ἀπ’ ὅπου ἀπέδρασα
ἐκεῖ ποὺ ἀγαπῶ νὰ ἐπιστρέφω.

Λενέτα Στράνη: ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]


Παραμονεύουν πίσω απ’ τις 
λυγαριές ώρες λυκόφωτες 
δήθεν να ξεδιψάσουν. Ρίχνουν 

ποιήματα στου πάθους τη 
νεροτριβή να ζωντανέψουν 
χρώματα της νιότης. Άδικος 

κόπος· ξεθωριάζει το μελάνι 
όπως το αίμα ύστερα από 
καιρό. Βαρκούλες χάρτινες 

που έλκονται απ’ τις δίνες 
κι αυτοί στην όχθη αλιείς 
                        του ανέφικτου  
 

Αντώνης Δ. Σκιαθάς: α) ΓΑΜΗΛΙΕΣ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ, β) Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ, γ) Η ΣΑΛΠΙΓΓΑ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]


Γαμήλιες ενσαρκώσεις

Ο Μεσαίωνας
του τελευταίου ποιήματος, με ρήμαξε
στις ξεφτισμένες ενσαρκώσεις 
της θάλασσας με τα πνιγμένα άστρα.

Αξημέρωτα
στα μάρμαρα δωρικών διαδρομών 
ξεραμένα ψαροκόκαλα πλέον το φως
κι η μυρωμένη Άνοιξη του.

Σημεία των καιρών
μαζί με τον καπετάνιο 
να χάνεται το κύμα μα κι η νήσος
που λάτρεψε την αρμύρα του.

[* Από την κατοχυρωμένη ποιητική σύνθεση "Σελίδες Ημερολογίου"]



Η εξέγερση

Άρχισαν
οι αντιδράσεις για τα μέτρα
που πήρε το συμβούλιο.
Οι αλιείς έκαψαν τα δίχτυα και έσπασαν στους αρσανάδες
τα νεόδμητα καΐκια.

Οι αυτόχθονες καλλιεργητές,
έπαψαν να ανταλλάσσουν τους καρπούς
με τα μικρά των ετεροχθόνων ζώα.

Οι ένοικοι των ορεινών μοναστηριών
έστειλαν
τους δόκιμους καλόγερους να μάθουν για το κακό,
που έκαψε το στόλο.

Οι αρχαιολόγοι καθώς και οι τελευταίοι
ανθρωπολόγοι,
βρήκαν σε τάφρους τους θησαυρούς,
μαζί με σωρούς οστράκων,
κουκούτσια ελιάς
και μικρές φαλτσέτες εγκληματιών.

Πιο κει
υπήρχαν οστά από ανδρικά
σώματα
και μια λαρνακα,
που μέσα έκρυβε
ένα παιδί
καλά σφραγισμένο με μολύβι
και την επιγραφή.

Μολύνθηκε από τους καρπούς του δάσους.

[Από την υπό έκδοση ποιητική σύνθεση "Η Πολιορκία της Νήσου Σύμης". Το ποίημα αυτό έχει γραφεί στις αρχές του 2000. Κατοχυρωμένη αδημοσίευτη ποιητική σύνθεση]



Η σάλπιγγα

Υπάρχουν 

μέρες 
με λυγμούς χαμάληδες

νύχτες
με σφαγμένα αδέρφια
στα βλάσφημα της συνείδησης.

Υπάρχουν 
ζωές 
με εργάτες που ταχυδρομούν ωδίνες και βουλιμικές επιθυμίες σε εγκυμονούσες συζύγους,
για ένα κυριακάτικο τραπέζι στρωμένο με λινό τραπεζομάντηλο, μία καράφα παγωμένο νερό κι ένα ταψί κρέας βουτηγμένο στο θυμάρι.

Υπάρχουν 
πληγιασμένοι άνθρωποι
όλες τις μέρες του έτους, π' αγνώριστοι
στα περίπολα της ελπίδας, βαθιά μεσάνυχτα
ακούν την σάλπιγγα της εκτέλεσης.

[* Από την κατοχυρωμένη ποιητική σύνθεση "Σελίδες Ημερολογίου"]

Διονύσης Σέρρας: ΔΩΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΝΑΞΟ. Τρίστιχα σαν χάι-κου [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]


Σήματα κόσμου 
ιερού - ιριδισμοί
της Χαρμοσύνης. 

*

Λευκού θεμέλια 
σμίγουνε με σμύριδας 
πυγολαμπίδες.

*

Άσπρο-γαλάζιο 
σε ορίζοντες αυλής 
σβήνουν το μαύρο.

*

Σε Πύλη κορφής 
η δύση ξανοίγεται 
του μεγαλείου.

*

Του βράχου κορμί 
δωρίζει ατέλειωτο 
κλέος ονείρου.


Σε φως κατοχής 
με πλάσης οράματα 
να επιστρέφεις.

(Νάξος - Ζάκυνθος 2017/2019)

Δήμητρα Σαχαρίδου: α) ΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, β) ΤΟΠΙΟ ΠΑΡΘΕΝΗ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]

Τα χαϊκού του νέου ποιητή 

Βραδιά ποίησης
πάλι μεταποίηση
πιο άδειος μετά.

2
Βραδιά ποίησης
πάλι μεταποίηση
πιο ίδιος μετά.


Τοπίο Παρθένη

Καφετί κρεβάτι
ζεστό χέρι
η γη.

Γαλάζιο χάδι 
ευωδίας ανάσα
ο ουρανός.

Ανοιχτά παράθυρα
πλυμένα μάτια
ζωής πόνος
το σπίτι.


Ζωή Σαμαρά: ΟΤΑΝ ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ ΣΟΦΟΙ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]

Πάθος θα ήταν
Το κυνηγούσαν οι αητοί στης θάλασσας τα πλάτη
Κι εγώ δεν ήμουν αητός ν’ απλώσω τα φτερά μου

Έγραφα έτσι στο σκοτάδι


Και όμως

Κάτι δεν πήγαινε καλά 
ψιθύριζα
σε μελωδία άλλων εποχών
Το πάθος είναι χοϊκό 
όχι αέρινο
ζεματιστό 
μα όχι αλμυρό

Και ήταν τότε που 

με καταβρόχθισε η γη 
Έψαχνα ένα φως ν’ ακολουθήσω
να κλέψω μια αχτίδα από του σκότους την πυρά
σε μια επιφάνεια να βγω
να ξαποστάσω
στην πίσω πλευρά του φεγγαριού
να παρακολουθώ τη Γη

Από μακριά


Και τότε είδα κάτι περίεργο να συμβαίνει

Η πιο ιερή μορφή του λόγου του Αδάμ 
να γίνεται κατασκευή
Από χώμα και νερό χωρίς 
ένα φύσημα αγάπης
να υποθέσω;
Κι ο κατασκευαστής να μετρά πόντους 
να ζυγίζει γραμμάρια 
του λασπόμελου έστω
Δεν προσπαθεί καν να φυσήσει 
καθώς δεν του έμεινε πνοή
Κι ο αναγνώστης;
Κάνει like και αναπαύεται

Της Ποίησης ο λόγος ο ιερός 

προϊόν 
καθ’ ομοίωσιν του Homo Sapiens 

Αντώνης Παπαβασιλείου: α) ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ, β) ΑΝΟΙΞΗ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]


Καταστροφέας εγγράφων

Με θόρυβο απαλό
κάνει τη δουλειά του. 
Καθώς του πρέπει.
Δεν αφήνει ίχνη. Δεν διστάζει.

Μικρές λωρίδες χαρτιού.
Λέξεις μυστικές, ψηφίδια, πάθια.
Σκορπίσαν τώρα 
στο αγνώριστο.

Κι εσύ φαντάζεσαι πως και τα χαρτιά
έχουν την ανάστασή τους.
Και γίνονται
ποιήματα.



Άνοιξη

Μια γλάστρα. Ένα τίποτα, αλήθεια.
Σκονισμένη. Κουρασμένη.
Απέναντι από την αυλή
των παιδιών.

Ακούει τις φωνές τους.
Μαζεύει χιόνι.
Βλέπει να περνάν
οι πολυάσχολοι.

Κι όταν πρέπει,
ξέρει αυτή, 
ξαφνιάζει με το 
κίτρινό της.


[Εικαστικά σχόλια: Ζωγραφική Χρήστου Μποκόρου]

Χαριτίνη Ξύδη: α) ΚΙΤΡΙΝΟ, β) ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ, γ) ΥΠΕΡΩΟΝ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]


ΚΙΤΡΙΝΟ

Mνήμη Μίλτου Σαχτούρη

Στις 3 τα ξημερώματα
πιέζω το κεφάλι στον τοίχο
για να ξυπνήσω.

Δεν καλοξυπνώ
αλλά σηκώνομαι
στις μύτες των ποδιών 
βηματίζω
και φτάνω ώς τον κήπο.

Στον κήπο ανθίζουν όλα κίτρινα·
τα δέντρα τα άνθη ο φράχτης
το πηγάδι οι πέτρες οι πεταλούδες εντός μου
το μικρό σφαγείο της γιαγιάς για τις πάπιες.

Ανάμεσα στις κίτρινες φτέρες
βρίσκω τη φωτογραφία:
Ο αδελφός μου και εγώ
σε ένα κίτρινο χωριό·
το χωριό του πατέρα μας.

Κίτρινα χαλάσματα.
Δίπλα κυλάει ήσυχο
το κίτρινο ποτάμι.

Κρατώ τη φωτογραφία. 
Την κοιτώ επίμονα 
μέχρι που το ποτάμι
στερεύει.

Έπειτα την κόβω κομματάκια.

Το πρωί που θα 'χω ξυπνήσει
για τα καλά
θα την ξανακολλήσω.

Όμως,

Δεν αρκεί αυτό.
Δεν αρκεί αυτό.



ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ

Mαρία,
έχεις να επιλέξεις ανάμεσα
στα πνιγμένα κορίτσια και τα ρόδινα
ακρογιάλια του Παπαδιαμάντη.
Γι’ αυτό σφίγγεις τις γροθιές σου
μέχρι να γίνουν δύο μικρά μεθυσμένα ζώα.
Σφραγίζεις όλα τα πηγάδια.
Στην επιστροφή
βρίσκεις το σπίτι σου χωρίς τοίχους.
Στο κέντρο του κάθεται μια αράχνη·
μέσα στους ταφτάδες και στα πέπλα 
που υφαίνει χορεύει ζαλισμένος 
ο Άγιος Πεταλούδα του Σαχτούρη.
Φυσικά το φεγγάρι είναι μια πιθανότητα.
Στην καλύτερη περίπτωση 
το δράμα της ουτοπίας που κληρονόμησες
υποκαθιστά το παράδοξο μιας ημιτελούς
αγιογραφίας κατά την αποκαθήλωση.
Πάλι λοξά ο Πουτσίνι 
κι ο πολύχρωμος μικρόκοσμος των εντόμων
να γλιστρά στο ασώματο των ονομάτων.
Τέλος και παίγνιο πληρωμένα άπειρες φορές.
Ώσπου μια θαυμάσια νύχτα
θα σωθείς από ένα λεπιδόπτερο
ή δεν θα περιμένεις καν να γεράσεις. 
Κι όταν θα έχουν εξαφανιστεί όλοι
-τεθνεώτες και ζώντες-
θα πιεις το δηλητήριο αυτής της ερημιάς
και θα πεθάνεις.


ΥΠΕΡΩΟΝ

Η τελευταία κατοικία είναι ρήμα.
Απρόσωπο και αμετάβατο.


Καιρός να επιστρέψουμε
στη ζωή και τις ψυχές μας·
να τα συγυρίσουμε.

Στην αγάπη·
την πιο ανδρεία εξομολόγηση
την πιο ακριβή θυσία
την υπέρτατη πράξη.


Για ν’ αστοχεί ο θάνατος.

Related Posts with Thumbnails