Σκέψεις μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Φιλοθέου
Τὰ σαρανταπέντε χρόνια ἱερατικοῦ βίου καὶ τὰ ἑβδομηντατέσσερα τῆς ἡλικίας μου νομίζω ὅτι μοῦ ἀφήνουν ὅλα τὰ περιθώρια, ὥστε νὰ μιλήσω ἁπλᾶ, νὰ μοῦ δοθεῖ αὐτὴ ἡ χάρη -ὅπως λέει κι ὁ ποιητής-, ὥστε νὰ καταθέσω τὸν δικό μου, ἁπλὸ κι ἴσως ἐντελῶς ἀσήμαντο λόγο μου, ἀναφορικὰ μὲ τὴν ἐνθρόνιση τοῦ πάγκαλου καὶ φιλότιμου ἀδελφοῦ, συλλειτουργοῦ καὶ πνευματικοῦ συγγενοῦς, τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης π. Φιλοθέου Θεοχάρη, ἐκ Χαλκίδος ὁρμωμένου καὶ ἐν τῇ ἁγιοβαδίστῳ Ἐκκλησιαστικῇ Ἐπαρχία τῆς Μητροπόλεως Χαλκίδος, Ἰστιαίας καὶ Βορείων Σποράδων ἁγιοπνευματικῶς ἐνηλικιωθέντος.
