π. Παναγιώτη Καποδίστρια, ΟΡΓΙΟ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ

Πρώτης Μαΐου
όργιο πανίερο
με σκουρκουρίτσες
μυγάκια πεταλούδες
φιδάκια δυσπιστίας

σαλιγκαράκια
αγιόκλημα ευσεβές
κόκκινα τσόφλια
κουνούπια και λαμπρίτσες
πουλιά ευκολόπιστα

κι αν λίγο σκύψεις
πάνω απ' τις βουές θα δεις:
Μαινάδες Φαύνοι
Σιληνοί κλίνουν γόνυ
μπροστά στον Αναστάντα.

[Γράφτηκε την 1η Μαΐου 2008. Ανέκδοτο ακόμη σε βιβλίο. Πρωτοδημοσιεύτηκε στον Ίσκιο του Ήσκιου, εδώ.]

Διονυσίου Σολωμού, ΔΕ Μ' ΑΓΑΠΑΣ

Όσα λούλουδα είν' το Μάη

μαδημένα ερωτηθήκαν

κι όλα αυτά μ' αποκριθήκαν

πως εσύ δε μ' αγαπάς.

[Το ποίημα δημοσιεύεται εδώ από το: Διονυσίου Σολωμού, Ποιήματα και Πεζά, (επιμέλεια-Εισαγωγή Στυλιανός Αλεξίου), εκδ. στιγμή, Αθήνα 2007, σ. 312]

Διονυσίου Σολωμού, ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΔΕ ΡΩΣΣΗ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ (1.5.1824)

Του πατέρα σου, όταν έλθεις,

δε θα ιδείς παρά τον τάφο᾿

είμαι ομπρός του και σού γράφω,

μέρα πρώτη του Μαϊού.

Θα σκορπίσουμε το Μάη

πάνου στ' άκακα τα στήθη,

γιατί απόψε αποκοιμήθη

εις τον ύπνο του Χριστού.

Ήταν ήσυχος κι ακίνητος

ως την ύστερη την ώρα,

καθώς φαίνεται και τώρα

που τον άφησε η ψυχή.

Μόνον, μία στιγμή πριν φύγει

τ' Ουρανού κατά τα μέρη,

αργοκίνησε το χέρι,

ίσως για να σ' ευχηθεί.

[Το ποίημα δημοσιεύεται εδώ από το: Διονυσίου Σολωμού, Ποιήματα και Πεζά, (επιμέλεια-Εισαγωγή Στυλιανός Αλεξίου), εκδ. στιγμή, Αθήνα 2007, σ. 117]

Παναγιώτη Μωραΐτη, ΧΑΡΑΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙΑ

Θέλω να χορέψω. Θέλω να γευτώ.

Στη φυκιάδα χάμου να ερωτευτώ.

Νότες, η καρδιά μου με τρελό ρυθμό.

Βρέχει γύρω μ' άστρα. Μύρια σ' αριθμό.

Περ' ανάβει ο φάρος. Φεύγει η νυχτιά.

Καραβίσια φώτα στην αστροφεγγιά.

Άρωμα του πεύκου. Γεύση του φιλιού.

Όλα τρεμοπαίζουν. Μέση του Μαγιού.

Πόσα κρύβει ο χρόνος! Τ' αύριο σιωπά.

Κάλεσ' το μ' ελπίδες. Θα 'ρθει χαρωπά.

Όλα τα συμβάντα της ζωής μας δες,

σ' όλους τους ανθρώπους ίδια είναι μαθές.

Μόνο αν τα βλέπεις με το ροζ γυαλί,

τότε θα σού στρώσουν πλουμιστό χαλί.

Σου 'σβησ' η ελπίδα; Νιώθεις πια στεγνή;

Σίμωσε κοντά μου με μια προσμονή

σχέδια να πούμε, τ' αύριου χαρές

δράση και ζωντάνια, σκέψεις λυγερές.

[Από την "ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (1950-2006)" του Συμποσίου Ποίησης (Επιμέλεια Σ. Λ. Σκαρτσής), Εκδόσεις περί τεχνών, Πάτρα 2006, σ. 101 εξ.]

Μαριέττας Σκιαδοπούλου-Καβάσιλα, ΜΙΚΡΑ ΕΝΤΟΜΑ

Σε ικετεύω Πανάγαθε

φύλαγε τα τζιτζίκια και τ' αηδόνια

για να ομορφαίνουν οι μέρες και οι νύχτες,

φύλαγέ μας από την ύπουλη σκέψη που εξοντώνει

τα καναρίνια και τους κορυδαλλούς,

τα σπουργίτια και τους κοκκινολαίμηδες,

τα ρούβελα και το τρυποκάρυδο,

τις μικρές πυγολαμπίδες

που σπιθίζουν τις νύχτες του Μάη,

τους γρύλλους του καλοκαιριού

που στοιχειώνουν της τηλιές,

φύλαγέ μας.

Να υπάρχει τουλάχιστο

ξημέρωμα στον κόσμο για τα μικρά έντομα

που είμαστε.

[Από τό βιβλίο "Ο ουρανός του Μάρτη", Αθήνα 1993 και την συγκεκτρωτική έκδοση "Ποιήματα (1978-1998)", εκδ. Έψιλον, Κέρκυρα 1999]

Διονύση Σέρρα, [ΜΑΗ ΜΗΝΑ ΜΑΣ ΔΟΞΑΣΕΣ...]

Ε΄

[...]

Και κει πέρα
σ' ένα λόφο μικρό
που το πράσινο φως
γλυκά σε συνεπαίρνει
και σε αφομοιώνει αθόρυβα
λαχτάρισες
στο κάλεσμα του κανονιού και του πόνου
- και αργότερα της πείνας
και του λυγμού της μάνας -
και Μάη μήνα μάς Δόξασες
και μάς Λευτέρωσες,
Διονύσιε Σολωμέ.

[...]

Και κει
στο μεθύσι του Λεύτερου Λόγου
στη μουσική πανδαισία των στίχων και των νερών
στο πάντρεμα Φύσης - Ψυχής - Ιστορίας και Δόξας
στο αγνάντεμα του αψεγάδιαστου ορίζοντα
κάθε Μάη μήνα,
όποια στιγμή προσκυνήματος και ανάγκης,
χτυπώντας γερά τις χορδές
της αγέραστης λύρας σου,
ποθούμε και ονειρευόμαστε,
Ποιητή,
της φυλακής μας το γκρέμισμα
[...]

[Απόσπασμα από την "Ωδή στο Διονύσιο Σολωμό", Ζάκυνθος 1978, σ. 20-22]

Νίκου Γρυπάρη, ΤΗΣ ΖΑΚΥΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (απόσπασμα)

ΙΙ

Οχτώβρη μήνα, σκυθρωπό θάμπος στα μύχια της ψυχής,

ρεμβώδες πρώτο βλέφαρο στα ρίγη του χειμώνα.

Ο Μάης με τα τριαντάφυλλα και συ με της ψιλής βροχής

τις διαμαντόπετρες κεντάς στη Ζάκυθο κορώνα.

[Από την "ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΠΤΑΝΗΣΙΑΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (1950-2006)" του Συμποσίου Ποίησης (Επιμέλεια Σ. Λ. Σκαρτσής), Εκδόσεις περί τεχνών, Πάτρα 2006, σ. 33]

Νίκου Καρούζου, ΦΕΓΓΑΡΟΣΚΟΝΗ ΘΕΡΜΑΙΝΕΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΑΛΚΟΥΤΑ (απόσπασμα)

Της Μαίρης

Η όσφρηση προς το Μάιο τα δοξάρια φυλλοβόλα

ο χρόνος είναι: ήτανε -

ο χρόνος (ας τον ανατιμήσουμε) είν' ωσάν ησυχαστής

από ψυχρότητα λάβρος μαστιγωτικός

η ελπίδα τερματίστηκε.

[...]

[Από τη συλλογή "Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας", στο Νίκου Καρούζου, Τα Ποιήματα, Β΄ Τόμος (1979-1991), Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία, Αθήνα 1994, σ. 34]