Του πατέρα σου, όταν έλθεις,
δε θα ιδείς παρά τον τάφο᾿
είμαι ομπρός του και σού γράφω,
μέρα πρώτη του Μαϊού.
Θα σκορπίσουμε το Μάη
πάνου στ' άκακα τα στήθη,
γιατί απόψε αποκοιμήθη
εις τον ύπνο του Χριστού.
Ήταν ήσυχος κι ακίνητος
ως την ύστερη την ώρα,
καθώς φαίνεται και τώρα
που τον άφησε η ψυχή.
Μόνον, μία στιγμή πριν φύγει
τ' Ουρανού κατά τα μέρη,
αργοκίνησε το χέρι,
ίσως για να σ' ευχηθεί.
[Το ποίημα δημοσιεύεται εδώ από το: Διονυσίου Σολωμού, Ποιήματα και Πεζά, (επιμέλεια-Εισαγωγή Στυλιανός Αλεξίου), εκδ. στιγμή, Αθήνα 2007, σ. 117]
3 σχόλια:
Γλυκια και μιροδατα μελανχολια σε στοιχουσ που φοναζουν φιλια, αγαπη στη ζωη και στο θανατο στισ δυσκολεσ μασ συναντισεισ με την τραγοδια του χασιμου αγαπιμενων.
Ποσο μασ ανικει αυτο το ποιημα...
...Τι ωπαια κορνιζα μια μερα του Μαι στο πενθοσ και στα δακρια του γιου....
Λεξεισ που πισω εχουν την σιωπη του θανατου και την γλυκοτητα του χαδιου μεσα σ'ενα ποιημα που ειναι υμνοσ προσ την φιλια σ'εκεινη την δυσκολη στιγμη που ζωη και θανατο ανακατεουονται.
Μαιοσ με μυρωδιεσ και λουλουδια, κορνιζα στα δακρυα,στον ερχομο του γιου που, στην εσχατη ωρα του πατερα του,δεν ηταν κοντα.
Ποσο μασ ανικει,ολουσ, αυτη η λυρικη! Παροντεσ η αποντεσ,δυσκολα κατανοουμε αυτο το μεγαλο και ιερο μυστυριο!!!
@ Άνναμαρία,
καλώς ήρθες στη συντροφιά μας!
Επέλεξες ποίημα, που παρά την απλότητά του,αγγίζει κατάβαθα τις ψυχές μας, όλων μας. Ίσως επειδή του Απλό είναι και συγκλονιστικά Μεγαλόπρεπο και τελικά Θεϊκό!!!
Δημοσίευση σχολίου