Γράφει ο συνθέτης Νίκος Γράψας
Αν εξαιρέσει κανείς τους συναισθηματικούς δεσμούς με τα παραδοσιακά μουσικά πεδία ή τις επιλογές που βασίζονται σε αισθητικές προτιμήσεις, το σύνολο της μουσικής δημιουργίας, ιστορικής και σύγχρονης, στο σημερινό τοπίο του ελληνικού πολιτισμού, αποτελεί πολιτισμική αξία σημαντικού μεγέθους και απόσταγμα ανθρώπινης εμπειρίας παγκοσμίου ενδιαφέροντος, όπως άλλωστε και κάθε εκφρασμένη ανθρώπινη τέχνη, που καλό θα ήταν να τύχει ανάλογης καταξίωσης μέσα από καταγραφές, μελέτες, ανιδιοτελή προβολή και χρήση.Η μονομερής προβολή ενός τμήματος του μουσικού πολιτισμού για ιδεολογικούς λόγους, κυρίως, ή εμπορικούς ακυρώνει την ίδια τη δυναμική του συνόλου του πνευματικού έργου μιας εθνότητας ή μιας κοινωνικής ομάδας, και στρέφει προς αβέβαιες κατευθύνσεις τις νέες δραστηριότητες, καταργώντας, στην ουσία, θετικά πρότυπα της ανθρώπινης συμπεριφοράς που εκφράζουν τη βούληση των δημιουργών-αποδεκτών του πολιτισμού, αντικαθιστώντας τα «εκ των άνω» με ένα αξιακό σύστημα οικονομισμού και πλαστής αποδοχής.
Ζάκυνθος 2008
