© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 5 Μαρτίου 2019

Άδωνης (Ali Ahmad Said Esber): ΟΙ ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΕΣ (10 επιλεγμένα ποιήματα)

Επιλογή από το ποιητικό βιβλίο: Άδωνης, Οι αναλογίες και οι αρχές. Εισαγωγή - Μετάφραση - Σχόλια - Λεξιλόγιο: Ελένη Κονδύλη-Μπασούκου. Επιμέλεια: Χριστίνα Γιατζόγλου,  Ελληνικά Γράμματα, 2003


Αναστημένος με τους θησαυρούς της προϊσλαμικής ποίησης, το μυστικισμό των σούφι, το ελληνικό πρόσωπο της Ανατολής, βαθύς μελετητής και γνώστης του κόσμου της Δύσης και του πολιτισμού της, στρατευμένος στο όνομα της ελευθερίας και μόνο, ο Άδωνης είναι ο επαναστάτης μάστορας της πιο κρυφής και αρμονικής μουσικής, ο περήφανος κάτοικος της ουτοπίας, ο συνδαιτυμόνας του Έλιοτ, του Γκιμπράν, του Ροντέν, του Ρεμπώ, του Μουτανάμπι... Η επιλογή του ψευδωνύμου του, που ενώνει όλες τις πλευρές της Μεσογείου, χαρακτηρίζει τόσο την προσωπικότητά του όσο και το έργο του.


Οι ποιητές 


Γι' αυτούς ου τόπος - ζεσταίνουν 
          το κορμί της γης, φτιάχνουν 
          για το διάστημα κλειδιά -

                    δεν άφησαν 
                    γενιά μήτε σπίτι 
                    για τους θρύλους τους - 

          τους έγραψαν 
          καταπώς γράφει ο ήλιος την ιστορία του -

                    ου τόπος...


Τα παιδιά 

Διάβασαν τα παιδιά του βιβλίο τού σήμερα - είπαν: 
          Ιδού, καιρός 
          που ανθίζει στων συντριμμιών τα σπλάχνα - 

Γράψανε: 
Ιδού, καιρός, είδαμ' εντός του 
πώς ο θάνατος τη γη αναθρέφει,
και πώς το νερό, το νερό προδίδει. 


Ο χαμένος

Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση - 
          Σκόνη το δέντρο της αγάπης,
          και η νύχτα αγώγι που κουβαλά τα βήματά μου, 
και κουβαλά την έρημο 

Δεν ήταν ανάμεσά μας απόσταση - 
          Η ώρα ήταν γύμνια
          κι ένδυμα ο θάνατός μου:
Ο κληρονόμος της άμμου 
φέρνει τη μαύρη πέτρα για ψωμί 
τον ήλιο, απόσκιο και νερό. 


Άδωνης 

Είπε: το δέντρο αυτό 
δεν έπαψε να 'ναι καταπώς ήμουν, στ' άγουρα χρόνια 
οι δρόμοι μπρος μου είναι βιβλίο 
κι εικόνες είναι τα χωράφια.


Ράινερ Μαρία Ρίλκε 

Αφού πρώτα το ρόδο παραδοθεί στον ήλιο, και μαραθεί, 
κληρονομεί ο αγέρας τη σκόνη τη χρυσή, 
και τότε για τα διεστώτα της η γη απαγγέλλει:
Να το τραγούδι μου που ήρθε ξανά σ' εμένα. 


Η αρχή της τρέλας 

Όταν ήρθαν οι άνεμοί σου να εισβάλουν στ' απέραντα δάση της 
          είπε: του θανάτου σχήμα είναι η πεταλούδα, 
                    του ανθρώπινου φύλου πρόσωπο είναι η τρέλα. 

Να την τώρα, ντύνεται ό,τι και το θύμα 
          της αυριανής της μέρας, 
          της χθεσινής της μέρας, 
          και του χώρου της
          Λεπίδι - και σκόνη από τις λέξεις, 
                    μπροστά στα μάτια.


Η αρχή του στερεώματος 

Το κορμί της γης ικέτης για χρησμό στέκει μπρος στη φωτιά, 
όμως νερό είναι οι μοίρες που το περιμένουν /
Γι' αυτό, άραγε, οι αγέρηδες γίνονται φοινικόδεντρα; 
Γι' αυτό, άραγε, γυναίκα αναδεικνύεται το στερέωμα; 


Η αρχή του θανάτου 

Ο θάνατος ανεβαίνει τη σκάλα - οι δυο του ώμοι 
          πελεκάνος και γυναίκα. 

Ο θάνατος κατεβαίνει τη σκάλα - τα δυο του πόδια 
          σπίθες κι απομεινάρια 
          πόλεων που 'χουν σβήσει - 

Και το στερέωμα που ήταν φτερά, απλώνεται. 
          Έχει απλωθεί...


Η αρχή της συγκομιδής 

Σκιά που περιφέρεται εδώ κι εκεί στους δρόμους, σκιά 
                                                        που απομακρύνεται
          μέσα σε δέντρα που ξεμακραίνουν 

          έσπειραν αγάπη 
          θέρισαν θάντο 

Το σάβανο της μνημοσύνης μεταμορφώνεται, έγινε δρόμος -

           Σηκώθηκαν 

Σήκωσαν το φορτίο του πεθαμένου καιρού και περπάτησαν.


Η αρχή της αλήθειας 

Ένα καραβάνι φάνηκε κι έπειτα χάθηκε 
Κι έσβησαν πίσω του τα σπίτια: 

          Ας παραδεχτούμε ότι εμείς πεθαίνουμε.


Related Posts with Thumbnails