© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Κυριακή 19 Απριλίου 2015

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟ ΣΕΡΡΩΝ]

Ὁμιλία
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Ἐπίσκεψιν Αὐτοῦ 
εἰς τὸ Διοικητήριον Σερρῶν
(19 Ἀπριλίου 2015)


Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης κ. Παντελεῆμον, ἐκπρόσωπε τῆς Α. Μακαριότητος καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κύριε Ἀπ. Τζιτζικώστα, Περιφερειάρχα Κεντρικῆς Μακεδονίας,
Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἀπὸ διημέρου εὑρισκόμενοι εἰς τὴν ἀγγελοφρούρητον καὶ μαρτυροφύλακτον πόλιν σας, τὴν ἔχουσαν μακρὰν καὶ ἔνδοξον ἱστορίαν, τὰ ἴχνη τῆς ὁποίας ἠδυνήθημεν νὰ ψηλαφήσωμεν καὶ νὰ θαυμάσωμεν κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς μαζὶ μὲ τὰς δραστηριότητας καὶ τὰ ἐπιτεύγματα τῶν συγχρόνων καὶ φιλοπροόδων κατοίκων τῶν Σερρῶν καὶ τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς, ἰδοὺ σήμερον, ἀνταποκρινόμενοι εἰς τὴν εὐγενῆ καὶ πρόφρονα πρόσκλησιν τῆς ὑμετέρας Ἐξοχότητος, ἐπισκεπτόμεθα κατὰ τὴν παροῦσαν ἑσπέραν τὸ Διοικητήριον τῶν Σερρῶν, τὸ ἐντυπωσιακὸν ἱστορικὸν αὐτὸ κτήριον, ἔργον τοῦ περιφήμου ἀρχιτέκτονος Ξενοφῶντος Παιονίδου, τὸ ὁποῖον συνδυάζει τὴν καλαισθησίαν τοῦ ἐκλεκτικισμοῦ μετὰ τοῦ συμβολισμοῦ τὸν ὁποῖον ὑποδηλώνει ἡ μορφὴ αὐτοῦ, ἔχουσα τὸ σχῆμα τοῦ γράμματος ἔψιλον, τοῦ ἀρχικοῦ τοὐτέστι γράμματος τῆς λέξεως Ἐλευθερία.

Σᾶς ἀνταποδίδομεν τὴν ἀγάπην καὶ τὴν τιμὴν μὲ ὅλην τὴν πατρικήν μας καρδίαν, καὶ σᾶς μεταφέρομεν τὴν εὐλογίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μὲ τὴν ὁποίαν ἡ περιφέρεια τῶν Σερρῶν συνδέεται διὰ μακρῶν καὶ ἰσχυρῶν πνευματικῶν δεσμῶν. Οὗτοι δὲν ὀφείλονται μόνον εἰς τὴν γεωγραφικὴν ἐγγύτητα τῆς περιοχῆς μὲ τὴν Βασιλίδα τῶν Πόλεων ἢ εἰς τὴν μακραίωνα ἀδιάκοπον κανονικὴν καὶ ἐκκλησιαστικὴν ἀναφορὰν αὐτῆς εἰς τὸν πάνσεπτον Οἰκουμενικὸν Θρόνον ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν πρὸ ἐνενήκοντα περίπου ἐτῶν ἐγκατάστασιν ἐνταῦθα προσφύγων ἐκ τῆς Ἀνατολικῆς Θρᾴκης καὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἀποτελούντων σάρκα ἐκ τῆς σαρκὸς τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Τὸ ἀνήσυχον καὶ φιλοπρόοδον πνεῦμα τῶν προσφύγων, συνδυασθὲν ἁρμονικῶς μετὰ τῆς ἐργατικότητος καὶ τῆς φιλοπονίας τῶν γηγενῶν κατοίκων, εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἐπιτυχῆ ἀντιμετώπισιν τῶν ἐπισυμβάντων εἰς τὴν πόλιν δεινῶν, καὶ τὴν ἐντυπωσιακὴν ἀνάπτυξιν αὐτῆς τὴν ὁποίαν σήμερον θαυμάζομεν. Καὶ τὴν θαυμάζομεν, διότι συνθέτει τὴν ἱστορίαν μὲ τὸ παρὸν καὶ ἀναδεικνύει τὰ μνημεῖα τοῦ παρελθόντος, τὰ ὁποῖα καθορίζουν τὴν ἰδιοπροσωπίαν τῆς πόλεως, διὰ τὴν ὁποίαν οἱ πάντες καυχῶνται, χωρὶς νὰ στερῇ ἀπὸ τοὺς κατοίκους αὐτῆς τὰς δυνατότητας τοῦ συγχρόνου κόσμου, ἀλλὰ καὶ διότι ἐξ αὐτῆς τῆς πόλεως προῆλθον σημαίνουσαι προσωπικότητες, αἱ ὁποῖαι καθώρισαν κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας τὴν πορείαν τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν διεθνῆ σκηνὴν καὶ τὴν ἑδραίωσιν αὐτῆς εἰς τὴν εὐρωπαϊκὴν οἰκογένειαν.

Εὐτυχεῖς ὅσοι κατοικεῖτε εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν ἀλλὰ καὶ ὅσοι κατοικεῖτε εἰς τὴν πλουσιόδωρον περιφέρειαν τῶν Σερρῶν μὲ τὸ ἄπειρον φυσικὸν κάλλος καὶ τὸ ἰδανικὸν γεωφυσικὸν ἀνάγλυφον. Ἀπὸ τὴν λίμνην τῆς Κερκίνης, τὸ πλούσιον φυσικὸν περιβάλλον καὶ τὴν ὡραιότητα τοῦ τοπίου τῆς ὁποίας εἴχομεν τὴν εὐκαιρίαν νὰ ἀπολαύσωμεν κατὰ τὴν πρὸ τριετίας ἐπίσκεψίν μας ἐκεῖ, ἕως τὰς ἐκβολὰς τοῦ Στρυμόνος καὶ τὴν ἱστορικὴν Ἀμφίπολιν, τῆς ὁποίας τὰ πρόσφατα ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα μᾶς ἐντυπωσίασαν καὶ τὰ ὁποῖα ἀνυπομονοῦμεν νὰ ἐπισκεφθῶμεν καὶ νὰ θαυμάσωμεν καὶ ἐκ τοῦ σύνεγγυς• ἀπὸ τοὺς ὑποδειγματικῶς ἀποκατασταθέντας βυζαντινοὺς ναοὺς τῆς πόλεως τῶν Σερρῶν ἕως τὴν ἱστορικὴν ἱερὰν μονὴν τοῦ Τιμίου Προδρόμου τοῦ Μενοικείου ὄρους, μὲ τὴν σπουδαίαν συλλογὴν χειρογράφων, ἡ ὁποία εὐχόμεθα συντόμως νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸν φυσικὸν αὐτῆς χῶρον, καὶ τὸν τάφον τοῦ προκατόχου ἡμῶν Πατριάρχου Γενναδίου τοῦ Σχολαρίου, καὶ ἀπὸ τοὺς ἀφθόνους ὑδατίνους πόρους τῆς περιοχῆς ἕως τὸ ἀξιοθαύμαστον κάλλος τοῦ σπηλαίου τῆς Ἁλιστράτης, τὰ πάντα ἀποδεικνύουν τὴν σημασίαν τοῦ τόπου τούτου καὶ τὴν δημιουργικὴν παρουσίαν τῶν κατοίκων του ἀπὸ τῶν ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι τῆς σήμερον.

Μὲ πολλὴν χαρὰν διαπιστώνομεν ὅτι ἐσεῖς, οἱ σύγχρονοι κάτοικοι τῆς περιφερείας τῶν Σερρῶν, συνεχίζετε τὴν δημιουργικὴν αὐτὴν παρουσίαν εἰς τὸν εὐλογημένον ὑπὸ τοῦ Θεοῦ τοῦτον τόπον, ἐργαζόμενοι ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ καὶ συμπνοίᾳ μεθ᾽ ὅλων τῶν φορέων καὶ τῶν ἀρχῶν τῆς πόλεως καὶ τῆς περιφερείας, καὶ προοδεύοντες εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν καὶ ὠφέλιμον διὰ τὴν εὐημερίαν καὶ τὴν εὐτυχίαν ὄχι μόνον τῆς σήμερον ἀλλὰ καὶ αὐτὴν τῶν ἐπερχομένων γενεῶν. Διότι ἀποτελεῖ ὑποχρέωσιν πάντων ἡμῶν ἡ συνετὴ καὶ χρηστὴ διαχείρισις καὶ ἀξιοποίησις τόσον τοῦ φυσικοῦ πλούτου ὅσον καὶ τῶν ποικίλων δυνατοτήτων καὶ εὐκαιριῶν τὰς ὁποίας μᾶς παρέχει κάθε ἐποχὴ ὄχι μόνον διὰ τὴν ἰδιοτελῆ καὶ ἐγωιστικὴν ἱκανοποίησιν ἡμῶν ἀλλὰ καὶ πρὸς ὠφέλειαν τῶν νεωτέρων γενεῶν αἱ ὁποῖαι θὰ μᾶς διαδεχθοῦν εἰς τὸν κόσμον. Δι᾽ αὐτὸ καὶ οὐδέποτε θὰ πρέπει νὰ λησμονῶμεν ὅτι ὁ κόσμος δὲν μᾶς ἀνήκει διὰ νὰ τὸν ἐκμεταλλευώμεθα, ἀλλὰ διὰ νὰ ἐργαζώμεθα ἐν αὐτῷ ἀπολαμβάνοντες τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάττοντες αὐτὸν καὶ διὰ τοὺς ἐπιγόνους μας, μὴ καταστρέφοντες ἢ κακοποιοῦντες κάτι τὸ ὁποῖον ὁ Θεὸς ἐδημιούργησε «καλὸν λίαν» καὶ τὸ ὁποῖον δὲν μᾶς ἀνήκει.

Μὲ αὐτὰς τὰς σκέψεις, αἱ ὁποῖαι ὅπως διαπιστώνομεν ἀποτελοῦν καὶ τοὺς ἄξονας ἐπὶ τῶν ὁποίων καὶ ὑμεῖς, Ἐξοχώτατε κ. Περιφερειάρχα, πολιτεύεσθε ἐν τῇ ἀσκήσει τῶν καθηκόντων σας, σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἀπὸ καρδίας διὰ τὴν ἐγκάρδιον ὑποδοχὴν καὶ τοὺς γέμοντας τιμῆς καὶ σεβασμοῦ λόγους σας, ἀντανακλῶντας τὴν ἀγάπην καὶ τὸν σεβασμόν σας πρὸς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τὸ Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον, τὸ ὁποῖον μὲ πολλὴν στοργὴν καὶ ἀγάπην ἐμερίμνα πάντοτε διὰ τὸν εὐλογημένον τοῦτον λαὸν καὶ χαίρει καὶ σήμερον διὰ τὴν πρόοδον αὐτοῦ, σᾶς συγχαίρομεν καὶ σᾶς εὐλογοῦμεν καὶ πάλιν καὶ πολλάκις, καὶ εὐχόμεθα ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀγάπη Του νὰ σᾶς ἐνισχύουν εἰς τὸ ἔργον σας καὶ τὰς προσπαθείας τοῦ ἀγαπητοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ὥστε λίαν συντόμως νὰ ἐξέλθῃ τῆς ταλαιπωρούσης αὐτὸν σημερινῆς κρίσεως. Ἀμήν.

Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓ. ΝΙΚΗΤΑ ΣΕΡΡΩΝ]

Ὁμιλία
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν
εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Νικήτα Σερρῶν
(Κυριακή τοῦ Θωμᾶ, 19 Ἀπριλίου 2015)


Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης κ. Παντελεῆμον, ἐκπρόσωπε τῆς Α. Μακαριότητος καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,
Ἐξοχώτατε κύριε Προκόπιε Παυλόπουλε, Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας,
Ἱερώτατε καὶ προσφιλέστατε ἀδελφὲ ἐν Χριστῷ Μητροπολῖτα Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε,
Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοὶ καὶ συλλειτουργοὶ Ἀρχιερεῖς,
Εὐλογημένοι Σερραῖοι, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Χριστὸς ἀνέστη!

Προσφέροντες σήμερον μετὰ τῶν προσφιλῶν συνεπισκόπων καὶ συλλειτουργῶν τὴν ἀναίμακτον θυσίαν, συνεορτάζομεν μετὰ Θωμᾶ τοῦ Ἀποστόλου, ἰδιαιτέρως οἱ Σερραῖοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, καὶ τὴν μνήμην τοῦ Ἁγίου νεομάρτυρος Νικήτα, ὁ ὁποῖος καὶ μᾶς συνεκέντρωσεν ὡς «βασίλειον ἱεράτευμα» καί «ἔθνος ἅγιον» εἰς τὸν νεόδμητον καὶ περικαλλῆ Ναόν του τοῦτον, διὰ νὰ τιμήσωμεν τὸ μαρτύριόν του, τὸ ὁποῖον ἐπισυνέβη ὀλίγον πρὶν ἠχήσουν χαρμοσύνως οἱ κώδωνες τῶν Ἱερῶν Ναῶν τῶν Σερρῶν τὸ Μέγα Σάββατον τοῦ ἔτους 1808.

Διαγενομένου, λοιπόν, ἐκείνου τοῦ Σαββάτου, Νικήτας ὁ Νέος, προερχόμενος ἐξ Ἁγίου Ὄρους, διὰ μαρτυρίου παρέδωκε τὸ πνεῦμα εἰς τὸν Σωτῆρα Θεόν, τὸν κρίνοντα τὴν γῆν καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ καὶ κατακληρονομοῦντα ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν. Ἔκτοτε, ἐπὶ δύο αἰῶνας καὶ πλέον, Νικήτας ὁ Νέος, κατέστη διὰ τὰς Σέρρας μάρτυς, πολιοῦχος, προστάτης, πρέσβυς, μεσίτης καὶ φύλαξ ἄγγελος, ὁμοῦ μετὰ τῶν λοιπῶν τοπικῶν σας Ἁγίων.

Τιμῶντες σήμερον τὸν Ἅγιον Νικήταν, συντιμῶμεν τὸ νέφος πάντων τῶν Νεομαρτύρων, οἱ ὁποῖοι, «καλῶς ἀθλήσαντες καὶ στεφανωθέντες» μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων, τῆς ἕδρας τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, ὡς νέον φωτεινὸν μετέωρον ἀνέτειλαν ἐν τῷ σκότει τῆς παροδικῆς ἐπιγείου ζωῆς, καὶ συνέβαλον ἀποφασιστικῶς, ὥστε ἡ εἰς τὸν Χριστὸν Ὀρθόδοξος πίστις νὰ διατηρηθῇ εἰς τὰς ψυχὰς τῶν χριστιανῶν σταθερά, ἀσφαλὴς καὶ βεβαία. Τὸ μαρτύριόν των, ὄχι μόνον τοὺς κατέστησεν ἀθανάτους καὶ ἐν διαρκεῖ μνήμῃ, ἀλλὰ ἀποτελεῖ παράδειγμα καὶ παρακίνησιν διὰ τοὺς πιστοὺς ὅλων τῶν αἰώνων. 

Ἀληθῶς, «οὐδεὶς τῶν ἀνθρώπων οὕτω τὸν Θεὸν ἠγάπησεν ὡς οἱ μάρτυρες», ἀποφαίνεται ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, βεβαιότητα διαχρονικήν, τὴν ὁποίαν ἐπαναλαμβάνει καὶ ἡ ὑμετέρα Ἱερότης, ἅγιε Σερρῶν, εἰς τό «εἰσαγωγικόν» τοῦ ἡμερολογίου τοῦ διανυομένου ἔτους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς σας. Ἡ μεγάλη ἀγάπη πρὸς τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ διὰ τὸν Χριστὸν τοῦ Ἁγίου Νικήτα, τὸν ὡδήγησε νὰ θεωρῇ σκύμβαλα τὰ πάντα καὶ νὰ φλέγεται ἀπὸ τὸν πόθον τοῦ μαρτυρίου. Διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, ἐγκατέλιπε τὸ Ἅγιον Ὄρος Ἄθω καὶ ἦλθεν εἰς τὸν εὐλογημένον τοῦτον χῶρον τῶν Σερρῶν, παρ᾿ ὅλον ὅτι θὰ ἠδύνατο νὰ περιορισθῇ εἰς εὐάρεστον τῷ Θεῷ μοναστικὴν ἀσκητικὴν ζωὴν ὑπὸ τὴν σκέπην καὶ τὴν προστασίαν τῆς Παναγίας μας ἐκεῖ εἰς τὸ Περιβόλι της, τὸν Ἄθω. Ἡ πνευματικὴ αὐτὴ μοναχικὴ ζωή, παρὰ τὴν σκληρότητα καὶ τὴν τραχύτητά της, παρὰ τοὺς πολλοὺς κόπους καὶ θυσίας ποὺ τὴν καθιστοῦν ἀναίμακτον μαρτύριον, δὲν ἤρκεσε νὰ κατασβέσῃ καὶ νὰ κασταστείλῃ τὴν δῖψαν τοῦ Ἁγίου Νικήτα πρὸς τὸ ἐξ ἀγάπης «πάσχειν διὰ Χριστόν» καὶ διὰ τὸν συνάνθρωπον. Ἐζήτει μεγαλυτέρους πόνους καθημερινῶς, ὡς μαρτυρεῖ τὸ Συναξάριον, διὰ νὰ φανῇ ἀντάξιος τῆς ἀγάπης τοῦ σαρκὶ παθόντος καὶ ταπεινωθέντος ὑπὲρ τοῦ κόσμου Κυρίου μας. Διὰ τοῦτο καὶ σήμερον ἑορτάζεται λαμπρῶς, πρωτοβουλίᾳ τῆς ὑμετέρας Ἱερότητος, συνεχιζούσης καὶ ἐν τούτῳ τὴν φιλάγιον παράδοσιν τοῦ ἀειμνήστου ἀμέσου προκατόχου αὐτῆς Μητροπολίτου Μαξίμου, τοῦ καὶ καθιερώσαντος τὴν ἐτησίαν πανήγυριν τοῦ Ἁγίου κατὰ τὴν Κυριακὴν τοῦ Θωμᾶ καὶ ἀρξαμένου τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ τούτου Ναοῦ, τὸν ὁποῖον ὡλοκλήρωσεν ἡ ὑμετέρα ἀγάπη.

Ὁ Ἅγιος Νικήτας ἀνήκει εἰς τὴν χορείαν τῶν νεομαρτύρων τῶν τελευταίων ἓξ καὶ πλέον αἰώνων, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν τὴν ἀγωνίαν καὶ τὸν πόνον τῆς δουλείας τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους καὶ τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ, καὶ προσῆλθον αὐτόκλητοι εἰς τὸ μαρτύριον, ὥστε νὰ τὸν στηρίζουν, νὰ τὸν παραδειγματίζουν, νὰ ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ λόγος τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἀλήθεια καὶ φῶς καὶ ζωή, καὶ ὅτι τὸ κήρυγμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν εἶναι ἁπλῶς γράμμα, ἀλλὰ πνεῦμα, καὶ ὑπερβαίνει τὰ πεπερασμένα ὅρια τῆς ἀνθρωπίνης ἀντοχῆς, καὶ γίνεται ἀπαντοχή, ἐλπίς, προσδοκία, συνέπεια, συνέχεια ζωῆς. Χαρακτηριστικὸς καὶ ἐπίκαιρος διὰ τὴν περίπτωσιν τοῦ Ἁγίου Νικήτα εἶναι ὁ ἐγκωμιαστικὸς λόγος Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου εἰς τοὺς Νέους Μάρτυρας: «πικρὸν εἶναι τοῦ μαρτυρίου τὸ ποτήριον, ἀλλὰ γλυκεῖα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ ἀπόλαυσις. Πραγματεία πολυκερδής. Φθαρτὸν σῶμα δίδετε καὶ ἄφθαρτον ἀπολαμβάνετε, αἵματα πωλεῖτε καὶ οὐρανοὺς ἀγοράζετε».

Ἔχοντες πρὸ ὀφθαλμῶν τὸ παράδειγμα τοῦ Ἁγίου Νικήτα καὶ τῶν ἄλλων Νεομαρτύρων μας, ἐπιδεικνύομεν ὑπομονὴν εἰς τὰς θλίψεις τοῦ παρόντος βίου καὶ ἐπιμονὴν εἰς τὰς ποικίλας κατὰ ἐποχὰς καὶ συγκυρίας κρίσεις. Καλούμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἱ ἐσθίοντες κατὰ τοὺς ἐσχάτους καιρούς «ἄρτον ὀδύνης», νὰ ὑπομένωμεν ἄνευ γογγυσμῶν, μετὰ χαρᾶς καὶ εὐχαριστίας, τὰς δυσκολίας, ὁποθενδήποτε καὶ ἂν προέρχωνται, ἐξ ἀσθενείας, ἐκ πτωχείας, ἐξ ἀνθρώπων, ἐκ στερήσεως, ἐξ ἀποτυχιῶν. Καλούμεθα νὰ αἴρωμεν μὲ χαρὰν καὶ ἐλπίδα εἰς τὸν Θεὸν τὸν προσωπικὸν ἕκαστος σταυρόν μας, ἐν τῇ βεβαιότητι ὅτι «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. κδ΄, 13-14) καί «μακάριος ἀνὴρ ὃς ὑπομένει πειρασμόν» (Ἰακ. α΄, 12).

Ὁ σταυρὸς εἶναι τὸ κέντρον τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ ἀλλὰ ἀποτελεῖ καὶ τὸ ἐπίκεντρον τῆς χριστιανικῆς κοσμοθεωρίας, ἀφοῦ μᾶς ὀδηγεῖ αὐτομάτως εἰς τὴν ἔννοιαν τῆς προσφορᾶς, τῆς ἀγάπης, τῆς καταλλαγῆς, τῆς κενώσεως, τῆς θυσίας.

Καὶ ὅσοι ἀγαποῦν τὴν οὐράνιον βασιλείαν, τὰ θαύματα, τὴν ἀνάστασιν, δὲν εἶναι ὅλοι πρόθυμοι νὰ ἄρουν καὶ τὸν σταυρὸν τοῦ Χριστοῦ, παρατηρεῖ ὁ Thomas á Kempis (1380-1471), εἰς τὸ βιβλίον του «Ἡ μίμησις τοῦ Χριστοῦ». Ὅπως ὑπάρχουν καὶ ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τὸν Ἰησοῦν μέχρι τῆς στιγμῆς τῆς διανομῆς τοῦ ἄρτου, δὲν δέχονται ὅμως νὰ Τὸν συνακολουθήσουν καὶ νὰ πίουν μετ᾿ Αὐτοῦ τὸ πικρὸν ποτήριον τῶν Παθῶν. Καὶ ὅμως, ὁ Ἰησοῦς ζητεῖ τὴν καρδίαν ἑκάστου διὰ νὰ τὴν ἀναγεννήσῃ, ζητεῖ νὰ ἀποθέσωμεν τὴν κακίαν καὶ τὸν λοιπὸν ὄγκον τῆς ἁμαρτίας, διὰ νὰ ἐλευθερωθῶμεν. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η΄, 32-33). Τὸ ὁποῖον ἀκόμη σημαίνει ὅτι ὁ χριστιανὸς ὀφείλει νὰ κερδίζῃ κάθε ἡμέραν του διὰ τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Δηλαδὴ νὰ ἀγωνίζεται διὰ νὰ διατηρῇ τὴν πνευματικήν του ἐγρήγορσιν, τὴν ψυχικὴν εὐεξίαν, «τὸν νοῦν τοῦ Χριστοῦ», ὅπως θὰ ἔλεγε καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (πρβλ. Α´ Κορ. β΄, 16).

Ἀλλά, θαρσεῖτε, ὅτι ἔχομεν πολλοὺς συναγωνιστάς, ὅτι ἐμπνεόμεθα ἀπὸ τὰ παραδείγματα ἁγίων ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν εἰς Ἀνατολὴν καὶ Δύσιν. Ἐμπνευσθῆτε ἀπὸ τὸν ἡρωϊσμὸν τοῦ σήμερον ἑορταζομένου Ἁγίου Νεομάρτυρος Νικήτα καὶ τῶν ἄλλων τοπικῶν Ἁγίων σας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ἡρωϊσμὸν τῶν συγχρόνων μαρτύρων τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Ἀφρικῆς, οἱ ὁποῖοι ἐκχέουν τὸ αἷμα τους καὶ ποτίζουν μὲ αὐτὸ τὸ δένδρον τῆς χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Προσκυνοῦντες τὸν Ἀναστάντα Χριστὸν καὶ τιμῶντες Νικήταν τὸν Νέον καὶ τὸ ἄπειρον πλῆθος τῶν μαρτύρων, τῶν νεομαρτύρων καὶ τῶν ὁσίων, μεταξὺ τῶν ὁποίων περιλαμβάνονται καὶ οἱ σύγχρονοι Πορφύριος ὁ Μπαραϊκτάρης καὶ Παΐσιος ὁ Ἐζνεπίδης, οἱ Ἁγιορεῖται, οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὶ ἐκκινήσαντες, ὡς Νικήτας ὁ πολιοῦχος Σερρῶν, ἐξ Ἁγίου Ὄρους, ἔδωκαν εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον τῆς Ἑλλάδος παράδειγμα ζωῆς ἀγάπης καὶ κενωτικῆς προσφορᾶς, σκύβουμε εἰς τὰ τραύματα τῶν πονεμένων ἀνθρώπων, καὶ προσπαθοῦμεν ὡς Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία νὰ τοὺς βοηθήσωμεν εἰς τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ των καὶ τὴν ἐπίλυσιν τῶν προβλημάτων των.

Εἰς τὰ πλαίσια αὐτά, καὶ μόνη ἡ προσευχητικὴ καὶ συγχρόνως τιμητικὴ παρουσία ἐν τῇ ἡμετέρᾳ λειτουργικῇ μυσταγωγικῇ ἀναφορᾷ τοῦ σεμνοῦ καὶ πιστοῦ πρώτου τῆς Ἑλλάδος πολίτου, τοῦ νομικῇ ἐμβριθείᾳ καλλυνομένου καὶ ἀκαδημαϊκῇ διδασκαλίᾳ φημιζομένου, τοῦ ἐκφράζοντος τὴν ἑνότητα καὶ ὁμοψυχίαν λαοῦ καὶ ἡγεσίας, καὶ ὁμόνοιαν καλουμένου νὰ πραγματώνῃ, εἰς καιροὺς χαλεπούς, καὶ μόνη -λέγομεν- ἡ παρουσία καὶ συμπροσευχή Σας, κ. Πρόεδρε τῆς Δημοκρατίας, κρίνεται ὑπὸ τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, καὶ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὡς δεῖγμα ἐξαιρετικῆς εὐνοίας πρὸς τὸν Σερραϊκὸν λαὸν καὶ τὴν ἱστορίαν τῆς πόλεως, ἀλλὰ καὶ πρὸς ἡμᾶς τὸν ἐπισήμως ἐπισκεπτόμενον σήμερον αὐτήν.

Κύριε Πρόεδρε, Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, Σᾶς συγχαίρομεν, Σᾶς εὐλογοῦμεν ἀπὸ τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας καί Σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι ἐν τῇ ἐκπληρώσει τοῦ Χρέους καί τῆς Εὐθύνης Σας ἔχετε μόνιμον ἐφόδιον τήν διαρκῆ δέησιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τήν ἡμετέραν Πατριαρχικήν προσευχήν.

Ἀδελφοί καί Τέκνα,

Ὁ Ἅγιος πολιοῦχος σας Νικήτας ὁ Νέος, τὸ μαρτύριον καὶ τὸ προκείμενον εἰς προσκύνησιν ἱερὸν λείψανόν του, εἰς τὸ «σταυροδρόμι» αὐτὸ τῶν Σερρῶν, ὅπου συναντῶνται διαφόρων ἐθνοτήτων καὶ διαλέκτων Ὀρθόδοξοι λαοὶ καὶ φυλαί, καὶ ὅπου πολλοὶ νεομάρτυρες, ἄγνωστοι καὶ γνωστοί, ἐδόξασαν τὸν Θεόν. καὶ μαζί των ἡ Παναγία ἡ Πονολύτρια, καὶ ἡ ἀπὸ χθὲς παροῦσα ἐδῶ Σουμελιώτισσα, μᾶς δεικνύουν καὶ σήμερον μετὰ Θωμᾶ τοῦ Ἀποστόλου, τὸν δρόμον καὶ τὸν τρόπον, οἱ ὁποῖοι συγκεφαλαιοῦνται εἰς τὴν ἀγάπην. Ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐνδυόμεθα οἱ πάντες, κλῆρος καὶ λαός, δύναμιν ἐξ ὕψους, φωτισμὸν καὶ ἀνάστασιν καὶ εἰρήνην, τὴν εἰρήνην τοῦ Χριστοῦ τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν. 

Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, ἅγιε Σερρῶν καὶ Νιγρίτης κύριε Θεολόγε, διὰ τὴν τιμὴν καὶ τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ διὰ τὴν ἀφοσίωσίν σας εἰς τὴν Μητέρα Ἐκκλησίαν, καὶ σᾶς ἀσπαζόμεθα, ἐσᾶς καὶ τοὺς λοιποὺς προσελθόντας καὶ συμπροσευχομένους ἀδελφοὺς ἁγίους Ἱεράρχας, καὶ εὐλογοῦμεν τὸν πεφιλημένον λαὸν τῆς Χάριτος Κυρίου εὐλογίᾳ πνευματικῇ, πατρικῇ, Πατριαρχικῇ, ὁμολογοῦντες τὸ βιούμενον σήμερον θαῦμα, μυσταγωγούμενοι εἰς τὸ βοᾶν: Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα Σοι.
Related Posts with Thumbnails