© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Παππούς, γιαγιά κι εγγόνια χωρισμένων γονιών

Διάλεξη της Διονυσίας Μούσουρα-Τσουκαλά
[Η διάλεξη οργανώθηκε από τον Σύνδεσμο Ελλήνων Συγγραφέων / Λογοτεχνων Αυστραλίας και δόθηκε σήμερα, Κυριακή 8/06/2014, στις 3 το απόγευμα, στην αίθουσα Παπαφλέσσας της Παμμεσηνιακής Αδελφότητας στο Θόρνμπουρυ της Μελβούρνης.]

Του παιδιού μου το παιδί δυο φορές παιδί μου! Ή όπως λέμε στη Ζάκυνθο, Του παιδιού μου το παιδί δυο φορές το γέννησα!

Όντως, μια από τις ωραιότερες και πιο συγκινητικές στιγμές στη ζωή του ώριμου ανθρώπου, είναι η είδηση πως θα αποκτήσει εγγονάκι! Από κείνη τη στιγμή, λες κι αλλάζουν όλα στη ζωή του! Καινούρια όνειρα, καινούριες ελπίδες καινούριες προσδοκίες! Ξαφνικά, αποκτά ξανά νόημα η ζωή. Κι όταν πια φτάσει η ιερή εκείνη στιγμή που θα κρατήσουν στα χέρια τους εκείνο το μικρό πλασματάκι, που είναι συνέχεια της ίδιας της ζωής τους, αλλάζουν όλα! Η Γιαγιά, καθόλου απίθανο, τους μήνες που προηγήθηκαν να έβγαλε ξεχασμένες βελόνες και βελονάκι και ν' άρχισε να πλέκει εκείνα τα πανέμορφα μικροσκοπικά παπουτσάκια και σκουφάκια για το μωρό.

Τα πρώτα συννεφάκια στον ευτυχισμένο ορίζοντα της οικογένειας, εμφανίζονται καμιά φορά με το όνομα που αποφασίζουν οι νέοι γονείς να δώσουν στο μωρό τους. Ακόμα και στις μέρες μας αρκετοί γονείς του ζευγαριού αναμένουν ή και απαιτούν το νεογέννητο να πάρει το όνομα του παππού ή της γιαγιάς, συνήθως από τον πατέρα. Αυτό όμως δε γίνεται πάντα και ακολουθούν τρικούβερτοι καβγάδες ανάμεσα στο ζευγάρι και τους γονείς που αμαυρώνουν και σκιάζουν τις σχέσεις τους καμιά φορά ανεπανόρθωτα!

Ο Κωνσταντίνος, όταν γέννησε το πρώτο παιδί η νύφη, ένα πανέμορφο κοριτσάκι, δεν πήγε στο Νοσοκομείο να το δει, μέχρι να μάθει τι όνομα θα του δώσουν. Ο λόγος;  τη γυναίκα του τη λέγανε Κωνσταντίνα και φοβόταν πως, αν βγάλουν την μικρή Κωνσταντίνα και να αποκτούσαν αγόρι μετά, δεν θα έβγαζαν το όνομά του! Οι εντολές στο γιο απαράβατες: Μην τολμήσετε να την βγάλετε Κωνσταντίνα!

Αφού ξεπεραστεί, αν προκύψει, το θέμα του ονόματος, ακολουθεί πού θα βαφτιστεί το μωρό αν προέρχεται από μικτό γάμο! Κι εδώ επεμβαίνουν οι γονείς του ζεύγους, απαιτώντας και οι μεν και οι δε, να βαφτιστεί σύμφωνα με το δικό τους δόγμα. Ατελείωτες συζητήσεις και διαπληκτισμοί που επηρεάζουν και τις σχέσεις του ζευγαριού. Κάποια στιγμή, αναγκαστικά υποχωρεί ο ένας γονιός, βαφτίζεται το μωρό κι από την ημέρα εκείνη δεν ξαναπατάει σε εκκλησία, αφού δεν ήταν επιλογή των γονιών, αλλά ενέδωσαν σε πιέσεις. Φυσικά, δεν συμβαίνουν πάντα αυτά, δυστυχώς όμως συμβαίνουν αρκετά συχνά.

Αναπόφευκτα, παραμερίζονται αυτά κάποια στιγμή και αμφότεροι οι  παππούδες και γιαγιάδες πλέουν σε πελάγη ευτυχίας με το εγγονάκι! Αλλάζουν όλα μέσα στο σπίτι! Μαζεύονται μπιμπελό, εύθραυστα αντικείμενα, πετσετάκια κι ό,τι άλλο κινδυνεύει από το... παιδί ή το παιδί κινδυνεύει από αυτά και οι περισσότεροι χώροι άνετοι κι ελεύθεροι για να μπουσουλάει το μικρό, να πάρει τα πρώτα του βήματα και μετέπειτα να τρέχει! Γεμίζουν οι τοίχοι, τα παράθυρα, το ψυγείο, οι πόρτες από τα ντουλάπια με δεκάδες φωτογραφίες του λατρεμένου παιδιού που στολίζουν το σπίτι και που με μεγάλη περηφάνια και καμάρι, επιδεικνύουν σε γνωστούς και φίλους!

Τυχερά τα νέα ζευγάρια σήμερα, γιατί έχουν πολλή  μεγάλη βοήθεια από τους γονείς στη φροντίδα των παιδιών τους. Κάτι, που στερήθηκε η πρώτη γενιά, αφού στην πλειοψηφία, μόνοι ήλθαν εδώ οι περισσότεροι, μόνοι παντρεύτηκαν, μόνη η κάθε κοπέλα αγωνιζόταν να στήσει και να κρατήσει νοικοκυριό, μόνη πέρασε τους πολλές φορές δύσκολους 9 μήνες της εγκυμοσύνης, χωρίς τη στήριξη της μάνας, μόνη πήγε να γεννήσει, αφού κι ο άντρας της έπρεπε να πάει στη δουλειά, κι επί πλέον, δεν ήταν ευπρόσδεκτοι τότε οι πατεράδες στο Νοσοκομείο ή την αίθουσα τοκετού. Συνήθως, τους έστελναν στο σπίτι και τους ειδοποιούσαν μέσω τρίτων πολλές φορές, κάτι λόγω γλώσσας κάτι έλλειψης τηλεφώνου, ότι γέννησε η γυναίκα τους. Γέννησε ολομόναχη, σε ξένο προς αυτήν περιβάλλον αφού καλά-καλά δεν καταλάβαινε τι της έλεγε η Νοσοκόμα ή η μαία.

Ερχόταν σπίτι μετά, και με οδηγό την αγάπη για το μωρό της αλλά και το ένστικτο, κάποιες φορές με συμπαράσταση και συμβουλές από μεγαλύτερες γυναίκες, προσπαθούσε να αντεπεξέλθει στον καινούριο κι άγνωστο για  αυτήν ρόλο της Μάνας! Τυχερή αν μπορούσε να καθίσει σπίτι και να φροντίσει το μωρό της για κάμποσους μήνες. Πολλές φορές όμως αναγκαζόταν να το δώσει σε «γυναίκα» από πολύ μωρό και να γυρίσει στη δουλειά.

Λίγο-πολύ γνωστά στην πρώτη γενιά όλα αυτά, καθώς και τα πολλαπλά προβλήματα που προέκυπταν αλλά και οι συνέπειες.

Οι κόρες τους όμως σήμερα δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. Η γιαγιά κι ο παππούς στη διάθεση τους. Θα  πάει τα παιδιά εκεί το πρωί η Μαμά και θα πάει να τα πάρει το βράδυ, χωρίς να αγωνιά όλη μέρα πώς είναι, αν τα τάισαν στην ώρα τους, αν τα αλλάζουν, αν τα φροντίζουν, αν τα αφήνουν και κλαίνε και πολλά ακόμα. Τώρα θα τα βρει χαρούμενα, καθαρά, περιποιημένα, θα βρει και φαγητό έτοιμο να πάρει σπίτι ώστε να μην κουράζεται να μαγειρεύει. Ο παππούς κι η γιαγιά αφοσιώνονται ολοκληρωτικά στα εγγονάκια τους όχι μόνο από αγάπη αλλά και για να μην ταλαιπωρηθούν τα παιδιά όπως εκείνες και για να μην υποφέρουν τα μικρά σε ξένα χέρια. Η ζωή τους όλη προγραμματίζεται και ρυθμίζεται ανάλογα με τις ανάγκες των παιδιών. Έχει φορές, που ακόμα και μια επίσκεψη στο γιατρό, γίνεται πρόβλημα, γιατί προτεραιότητα έχουν πάντα τα εγγονάκια. Με λίγα λόγια αυτά τα λατρεμένα πλασματάκια γίνονται το άλφα και το ωμέγα της ζωής τους!!!

Και ξαφνικά έρχονται τα πάνω κάτω! Κεραυνός εν αιθρία!!! Το ανδρόγυνο, χωρίζει!... Τα προβλήματα που προκύπτουν ποικίλα κι ατελείωτα. Οικονομικά, κοινωνικά, νομικά, συναισθηματικά και πολλά άλλα. Δεν είναι εύκολο να διαλύεται μια οικογένεια, ένα σπιτικό από τη μια στιγμή στην άλλη και ιδιαίτερα όταν υπάρχουν παιδιά. Το άσχημο είναι ότι σπάνια χωρίζει πολιτισμένα και ας πούμε φιλικά το ζευγάρι! Επεμβαίνουν και οι τρίτοι, σε μια καλοπροαίρετη προσπάθεια να προστατέψει ο καθένας το δικό του παιδί και η κατάσταση ξεφεύγει. Δικηγόροι, δικαστήρια, εντολές επί εντολών, για τη μοιρασιά των περιουσιακών στοιχείων, όπου συνήθως είναι κόποι των γονιών αφού το νέο ζευγάρι δεν πρόλαβε να κάνει και πολλά πράγματα, διαπληκτισμοί και τσακωμοί τι και πόσα θα πάρει ο ένας τι ο άλλος, και μέσα σε όλα αυτά, το πιο σοβαρό, η κηδεμονία των παιδιών! Σε πολλές περιπτώσεις, τα μεγαλύτερα προβλήματα προκύπτουν στη «μοιρασιά» των παιδιών.

Το παιδί, όμως, έχει ανάγκη και τους δυο γονείς, τους αγαπά και τους δυο και είναι απάνθρωπο ο ένας γονιός να προσπαθεί να το στρέψει εναντίον του άλλου. Μεγαλύτερη ζημιά, όταν αυτές οι προσπάθειες, συνειδητά ή όχι, γίνονται από τον παππού ή τη γιαγιά. Ιδιαίτερα, αν δεν εγκρίναν το γάμο εξ αρχής ή αν δεν συμφωνούσαν με τη νύφη ή το γαμπρό ως προς τη συμπεριφορά τους απέναντι όχι μόνο στο δικό τους παιδί αλλά και στα εγγονάκια.

Γεγονός, ότι η νέα γενιά διαφέρει πάντα κατά πολύ από την προηγούμενη. Μπορεί κάποιοι γονείς να μη συμφωνούν ή να μην εγκρίνουν τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι νέοι σήμερα, δεν πρέπει να ξεχνούν ποτέ όμως, ότι ΔΕΝ τους πέφτει λόγος. Μολονότι μπορεί να έχουν πολλά παράπονα, τόσα όσων ουκ έστιν αριθμός, δεν είναι άμεσα δικό τους θέμα .

Δυστυχώς, πάρα πολλές φορές αν η νύφη, κυρίως, είχε παράπονα από τα πεθερικά, θα εμποδίσει με κάθε τρόπο τη συχνή επικοινωνία των παιδιών με τον παππού και τη γιαγιά μετά το χωρισμό. Ιδιαίτερα,  αν νόμιζε πως τα «κακομαθαίνουν» με τα πολλά χάδια, να τους κάνουν όλα τα χατίρια, να μην τα πειθαρχούν, να μην ακολουθούν τις δικές της οδηγίες, στον τρόπο με τον οποίο μεγάλωνε και πειθαρχούσε εκείνη τα παιδιά της,  θα είναι πολύ απρόθυμη όχι μόνο να ενθαρρύνει στενή σχέση αλλά και να την επιτρέψει. Φυσικά, ο Νόμος αναγνωρίζει πόσο σοβαρή και σπουδαία για τη φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού είναι οι σχέση  με τον παππού και τη γιαγιά και παραχωρεί δικαιώματα ώστε να υπάρχει κάποια επικοινωνία μεταξύ τους, αν όμως ο γαμπρός που έχει την κηδεμονία ή η νύφη δεν θέλουν τέτοια επικοινωνία, θα βρουν πολλούς τρόπους να την εμποδίσουν. Ο πιο εύκολος και γνωστός, να μείνει τόσο μακριά από αυτούς ώστε να μην είναι εύκολο να τα βλέπουν τα πεθερικά. Πολλές φορές επιλέγουν να αλλάξουν και πόλη ή Πολιτεία ώστε να είναι ανέφικτη η επικοινωνία Άλλος τρόπος, ο φόρτος σχολικής εργασίας, τα σπορ, οι δήθεν αδιαθεσίες των παιδιών, οι «κοινωνικές» υποχρεώσεις τους, γιατί πρέπει να πάνε αυτό το Σαββατοκύριακο σε πάρτι γενεθλίων φίλων τους ή έχουν ήδη προγραμματίσει κάτι  για αυτό το Σαββατοκύριακο και πλείστοι άλλοι λόγοι!

Σε τέτοιες περιπτώσεις, μόνον αν ο παππούς και η γιαγιά έχουν κουράγιο και χρήματα μπορούν να καταφύγουν στο Οικογενειακό Δικαστήριο. Χρονοβόρος και πολυέξοδος αγώνας, χωρίς εγγύηση ότι θα δικαιωθούν.  Αλλά και να δικαιωθούν, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα τρέξει να συμμορφωθεί ο γαμπρός ή η νύφη με τις εντολές του Δικαστηρίου, οπότε οι παππούδες υποχρεούνται να ξαναπάνε στο Δικαστήριο κι αρχίζει φαύλος κύκλος, από τον οποίον οι μόνοι κερδισμένοι είναι συνήθως οι δικηγόροι!

Κάποιες φορές όμως, επιβάλλεται από το Νόμο να μην υπάρχει επικοινωνία. Υπάρχουν περιπτώσεις, (ναι, και στην παροικία μας), που ο παππούς έχει κακοποιήσει σεξουαλικά εγγονάκι του και τότε η ίδια η κόρη ή ο γιος του ένοχου καταφεύγουν στο Δικαστήριο, ώστε να απαγορευτεί στον παππού να ξαναδεί όχι μόνο το κακοποιημένο εγγονάκι αλλά και όσα άλλα εγγόνια υπάρχουν. Το κακό είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, στερείται και η γιαγιά τα εγγόνια.

Άλλος σοβαρός λόγος που μπορεί να μην επιτραπεί η επικοινωνία, είναι όταν υπάρχει ψυχιατρική ασθένεια στον παππού ή στη γιαγιά, όπου μπορεί να απειλεί την ευημερία ή σωματική ακεραιότητα του παιδιού. Πριν χρόνια, Ελληνίδα γιαγιά πήρε το λίγων μηνών εγγονάκι της να το πάει βόλτα μια ηλιόλουστη μέρα και παρά τις συστάσεις της κόρης, να μην πάνε πέρα από τη γωνία του σπιτιού, αυτή απομακρύνθηκε κάπως, μπήκε σε ταξί με το μωρό, πήγαν σε μακρινή παραλία, πλήρωσε τον ταξιτζή κι εξαφανίστηκε για πολλές ώρες. Καταλαβαίνετε την αναστάτωση και τρόμο που προκάλεσε στην κόρη της και στο γαμπρό της. Τους βρήκαν μετά από εντατικές έρευνες της Αστυνομίας  το βράδυ αργά. Η αξιολόγηση της γιαγιάς από ειδικούς μετά από αυτή την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, έδειξε ότι όντως έπασχε από μορφή ψυχοπάθειας, που μέχρι τότε δεν είχε διαγνωσθεί. Μετά από αυτό, μολονότι η γιαγιά είχε υποβληθεί σε θεραπεία, ανυποχώρητη η κόρη κι ο γαμπρός δεν της επέτρεψαν να ξαναδεί το μωρό!

Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο παππούς ή η γιαγιά έχουν ενδείξεις ή και σοβαρούς λόγους να πιστεύουν ότι ο πατέρας, ο οποίος με το χωρισμό διεκδικεί πρόσβαση ή και κηδεμονία των παιδιών του, έχει κακοποιήσει σεξουαλικά κατ΄ επανάληψη  ένα από τα παιδιά του. Τότε καταφεύγουν αυτοί στο Δικαστήριο διεκδικώντας την κηδεμονία των παιδιών. Ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου είτε για σοβαρούς λόγους υγείας, όπως ψυχιατρική πάθηση, είτε λόγω χρήσης/διακίνησης ναρκωτικών ουσιών, ή μπλεξίματος με το Νόμο, η μάνα αδυνατεί να έχει τη φροντίδα τους.

Και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως, προς μεγάλη απογοήτευση των παππούδων, αλλά και αγωνίας για το μέλλον των εγγονιών τους που τα λατρεύουν, το Δικαστήριο θα λάβει υπόψη πολλούς παράγοντες και δεν θα αναθέσει, απαραίτητα, τη φροντίδα στους παππούδες, αλλά σε τρίτους, όπως σε ανάδοχες οικογένειες, οπότε η επικοινωνία με τον παππού και τη γιαγιά καταντά υποτυπώδης.

Πιο δύσκολα ακόμα τα πράγματα, αν ο ένας ή και οι δύο γονείς βρίσκονται στη φυλακή. Υπάρχουν καταστάσεις όπου αν το ζητήσουν οι παππούδες, υπό προϋποθέσεις,  θα τους ανατεθεί η φροντίδα των παιδιών. Δύσκολο πολύ αυτό γιατί μολονότι δεν επιθυμούν να πάνε σε ξένα χέρια τα εγγόνια τους, βρίσκονται σε προχωρημένη ηλικία και καλούνται να αναλάβουν πάλι το δύσκολο ρόλο του γονιού. Ρόλος εξαιρετικά υπεύθυνος και απαιτητικός για ηλικιωμένα άτομα.

Ο Ηλίας και η Μαργαρίτα (όχι τα πραγματικά ονόματά τους), ανέλαβαν τη φροντίδα του Γιώργου από δύο χρονών, γιατί κι οι δυο γονείς του σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ο Γιώργος, δεν τους αποκάλεσε ποτέ, παππού / γιαγιά, αλλά μαμά και μπαμπά... αφού αυτούς γνώρισε για γονείς και μολονότι μεγαλώνοντας έμαθε την αλήθεια, κοντά 30 χρονών σήμερα, εξακολουθεί να τους θεωρεί γονείς του και να τους αποκαλεί, πατέρα και μάνα.

Ο πρόωρος θάνατος ενός από τους δυο γονείς, εκτός από την απέραντη θλίψη που προκαλεί, αποξενώνει τον παππού και τη γιαγιά από τα εγγόνια τους. Ιδιαίτερα, αν ο γάμος ήταν μικτός. Η Τασία και ο Βασίλης, είχαν ένα μοναχογιό, που είχε δεσμό από τα σχολικά ακόμα χρόνια με μια συμμαθήτρια του Ιταλίδα κι όταν τελείωσαν το Πανεπιστήμιο, παντρεύτηκαν, αφού οι γονείς και των δύο, παραμέρισαν ό,τι αντιρρήσεις μπορεί να είχαν, κι όλοι αγαπημένοι, καμάρωναν τα παιδιά τους και λάτρευαν τον μικρό τους εγγονό. Ο γιος, όμως, ούτε 30 χρονών πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Έμεναν σε επαρχιακή πόλη μακριά από τη Μελβούρνη. Λες και δεν έφτανε ο καημός των γονιών, η νύφη τους επέμενε να ταφεί ο άνδρας της εκεί κοντά της. Όλες οι εκκλήσεις των γέρων γονιών να τον θάψουν στη Μελβούρνη γιατί  θα τους είναι αδύνατο να πηγαίνουν τόσο μακριά να του ανάβουν το καντήλι, έπεσαν στο κενό. Στην αρχή, τους έφερνε το μικρό μια φορά το μήνα να τον βλέπουν, λίγο μετά όμως αραίωσε πολύ και, παρά τις διαμαρτυρίες τους, λίγες φορές το χρόνο μόνο βλέπουν το μοναδικό τους εγγόνι, με το οποίο ούτε να συνεννοηθούν μπορούν, αφού με το θάνατο του πατέρα του, δεν άκουσε άλλο Ελληνικά το παιδί.

Έχουν περάσει 4-5 χρόνια, αφότου πέθανε ο πατέρας του μικρού, νέα γυναίκα η μαμά του, αναπόφευκτα δημιούργησε δεσμό κι ετοιμάζεται να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Τους εξήγησε ότι δεν επιθυμεί να συνεχίσει να τους βλέπει ο μικρός γιατί χρειάζεται κι εκείνη  να αφήσει πίσω το παρελθόν, να αφοσιωθεί στη νέα της οικογένεια και η παρουσία τους έστω και σποραδική, θα διαταράσσει τη ζωή τους... Φυσικά, το τελευταίο που επιθυμεί η Τασία και ο Βασίλης, είναι να καταφύγουν στα δικαστήρια για να βλέπουν με το ζόρι το παιδί δημιουργώντας του άθελα τους προβλήματα.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις, που ακόμα και μετά το θάνατο του ενός εκ των γονέων, η σχέση παππούδων κι εγγονιών δεν επηρεάζονται.. Όταν πέθανε ξαφνικά δική μας κοπέλα παντρεμένη με Αυστραλό κι άφησε πίσω δυο μικρά κοριτσάκια, εκείνος δέθηκε περισσότερο με τα πεθερικά του, κι όταν παντρεύτηκε αργότερα, με τη νέα του γυναίκα, μια θαυμάσια κοπέλα, έγιναν όλοι σαν μια πολύ στενή οικογένεια, με τις μικρές να μη λείπουν από τον παππού και τη γιαγιά, να πηγαίνουν σε Ελληνικό Σχολείο, να μαθαίνουν κι εξοικειώνονται με όλα τα Ελληνικά ήθη και έθιμα και να υπάρχει τέλεια ισορροπία στις σχέσεις τους!

Άλλος λόγος μη επικοινωνίας με τα εγγόνια, το παράδειγμα της Αναστασίας, όπου δεν έχει δει ποτέ τα εγγονάκια της από την κόρη της, παρά μόνο σε φωτογραφίες, που έχει ο γιος της. Η κόρη δεν συγχώρησε ποτέ τη μάνα της γιατί πριν από 20 χρόνια περίπου, όταν η ίδια ήταν ήδη 20 χρονών κι ο αδελφός της 18, η Αναστασία αναγκάστηκε να φύγει νύχτα από το σπίτι της εξαιτίας του βίαιου συζύγου όπου το συγκεκριμένο βράδυ, την κυνηγούσε με μαχαίρι.

Ακόμα, η περίπτωση του Θωμά και της Κατίνας, όπου η κόρη τους παρεξηγήθηκε μαζί τους λόγω διαφωνίας τους με το γαμπρό όταν αυτός πρόβαλε παράλογες οικονομικές απαιτήσεις,  κι έκοψε κάθε επικοινωνία μαζί τους για πολλά χρόνια, στερώντας τους τα εγγόνια τους που τα ξαναείδαν οκτώ χρόνια αργότερα όταν, την εγκατέλειψε ο άνδρας της και τότε στράφηκε αναπόφευκτα στους γονείς της για βοήθεια και στήριξη.

Και μία ακραία περίπτωση, όπου ο παππούς δεν είδε ποτέ τις εγγονούλες του, μολονότι γνώριζε την ύπαρξη τους. Πέθανε τρία χρόνια πριν με αυτό τον καημό μόνος και έρημος με μόνη φροντίδα αυτή των κρατικών υπηρεσιών. Όσο για τα παιδιά του, είχει να τα δει από πολύ μικρά, από την ημέρα, που σε μια κρίση παρανοϊκής ζήλιας, σκότωσε τη μάνα τους. Κι όμως τον πονούσε περισσότερο που έμαθε πως ήταν παππούς και δεν είδε ποτέ τα εγγόνια του.

Τεράστιο το πρόβλημα με τις σχέσεις παππούδων / γιαγιάδων κι εγγονιών, όταν κάτι δεν πάει καλά με το ζευγάρι. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, δυστυχώς. Όπως είδαμε, υπάρχουν πολλοί λόγοι όπου ο παππούς και η γιαγιά μπορεί να στερηθούν τα εγγόνια τους, κι αυτοί που αναφέρθηκαν εδώ, οπωσδήποτε, δεν είναι οι μόνοι. Επί πλέον, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και ανάλογα κρίνεται από το Οικογενειακό Δικαστήριο.

Καλό είναι, ο παππούς και η γιαγιά να καταβάλουν κάποια προσπάθεια ώστε να μην επεμβαίνουν στη ζωή των παντρεμένων παιδιών τους, ούτε με λόγια ούτε με έργα, όσο δίκιο και να νομίζουν ότι έχουν ή όσο κι αν κατά τη γνώμη τους, το κάνουν για το καλό τους ή για να τα βοηθήσουν. Η απειλή ότι θα αποκληρώσουν το γιο ή την κόρη ή ακόμα και τα εγγόνια αν δεν ακολουθήσουν τις συμβουλές τους, είναι το λιγότερο, καθαρός εκβιασμός και αφορμή πολλές φορές να μην τους λένε ούτε Καλημέρα τα παιδιά τους και φυσικά να τους στερούν και τα εγγόνια τους. Η αγάπη, δεν εκβιάζεται. Αν οι γονείς φροντίζουν να είναι διακριτικοί και να διατηρούν καλές σχέσεις με το γαμπρό και τη νύφη, έχουν πολύ καλύτερες πιθανότητες, σε περίπτωση χωρισμού, αυτές οι σχέσεις να διατηρηθούν και μετά το χωρισμό, ώστε να βλέπουν τα εγγόνια τους. Βέβαια, αυτό δεν εξαρτάται πάντα μόνο από τον παππού και τη γιαγιά…

Εγώ, θα ήθελα να σας αφήσω με το εξής: «Όσο υπάρχουν Γιαγιάδες, θα υπάρχει αγάπη στον κόσμο»!

Related Posts with Thumbnails