ἤ, κάποιες σκέψεις ἀπὸ τὴν σημερινὴ Πανήγυρι τοῦ Ἐπισκόπου Σκοπέλου Ἁγίου Ρηγίνου
Κι ἦρθε, λοιπόν, ὁ καιρὸς κι ὁ χρόνος, ὥστε νὰ λαμπρυνθεῖ ἐφέτος ἡ ἱ. Πανήγυρις τοῦ πρώτου γνωστοῦ Ἐπισκόπου Σκοπέλου καὶ ἱερομάρτυρος Ρηγίνου τοῦ ἐξ Ἑλλάδος, θείου τοῦ Ἁγίου Πολιούχου Λαρίσης Ἀχιλλείου. Νὰ λαμπρυνθεῖ, ὄχι μόνο μὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ Μητροπολίτου Χαλκίδος Ἱστιαίας καὶ Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἄλλη, τὴν περισσῶς συγκινητικὴ παρουσία τοῦ νέου Ἐπισκόπου Σκοπέλου, τοῦ Θεοφιλεστάτου καὶ ἁγιοφιλοῦς Ἐπισκόπου Σκοπέλου κυρίου Νικοδήμου, τοῦ καὶ ἀπὸ ἐτῶν Μ. Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεώς μας καὶ προσφάτως πανηγυρικῶς ἐκλεγέντος ὑπὸ τῆς Ἱ. Συνόδου, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ παρελθόντος ἔτους, ὡς Ἐπίσκοπος Σκοπέλου.
