π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΟ “ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΥΛΙ” ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

ἤ ἀνακαλώντας Μνῆμες δοξασμένες τοῦ χτές,  τῆς «Ναυτικῆς νήσου Σκοπέλου» 

Εἶν’ ἀλήθεια, ὅτι καιρὸ πολὺ ἔχω νὰ δῶ τὸ χαριτωμένο τρεχαντηράκι, τὸ γνωστό μας «Θαλασσοπούλι», τὸ στολισμένο μὲ τὸ περίεργο ντύσιμό του, νὰ σεργιανίζει μὲ φουσκωμένα τὰ πολύχρωμα πανιά του μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὸ λιμάνι τῆς Χώρας. Καλοτάξιδο, περιποιημένο καὶ μὲ τὴ λεβεντιά του καμαρωτὴ μᾶς θύμιζε -τουλάχιστον ἐμᾶς τοὺς νοσταλγοὺς τῆς παλιᾶς ναυτικῆς ἱστορίας τοῦ νησιοῦ μας- δόξες παλιές. Δόξες ἀτίμητες καὶ ξεχωριστὲς, καθὼς ἡ μνήμη φτερούγιζε κι ἔφτανε στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, τὰ «πρὶν τὸν ἀτμό», ὅταν τὰ περήφανα σκοπελίτικα καράβια, οἱ γολέτες, δηλαδή, τὰ μπρίκια, οἱ μαρτιγάνες  κ. ἄ. ἀκόμα, ἄφηναν τὰ νερά μας νὰ πᾶνε μακρυά, ἴσαμε τὸ Μισίρι (Αἴγυπτο), τὴ Βενετιά, τὸ Ταϊγάνι (Ρωσία), τὴν Πόλη  κ. ἀ. 

Δὲ λέω πὼς τὸ μικρὸ αὐτὰ σκάφος θὰ μποροῦσε νὰ ταξιδέψει καὶ νὰ πάει μακρυά, Λέω μονάχα ἕνα: Πὼς μὲ τὴ θέα του μονάχα σκεφτόσουν, πόσα καράβια σκοπελίτικα ταξίδεψαν ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ λιμάνι, πόσα ἐπέστρεφαν, μετὰ ἀπό μεγάλες περιπέτειες φέρνοντας ἕνα πλοῦτο ξακουστό, ὥστε ν’ ἀναδειχτεῖ ἡ Σκόπελος σὲ «ναυτικὴν νῆσον». Ὅπως δηλ. ἦταν ἡ Ὕδρα, οἱ Σπέτσες, ἡ Χῖος καὶ τὰ Ψαρά. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲ γράφτηκε τυχαῖα, πὼς κανένας Σκοπελίτης καπετάνιος δὲν κατηγορήθηκε γιὰ τὴ δουλειά του, γιὰ τὴν ὅλη του προσφορά. Ἐπειδὴ ὅλοι ξέρανε καλὰ τὶ κάνουν, τὸ τί δίνουν  στὴ ναυτιλία καὶ ἰδιαίτερα στὸν τόπο τους.

Τὰ χρόνια πέρασαν. Τὰ ταχύπλοα γέμισαν τὰ λιμάνια καὶ τὰ ξένα στὸν τόπο μας κότερα,  μὲ τὰ μυτερά τὰ ἄλπουρα,  γοητεύουν πιά.  Ὅμως μόνο τὰ λιτὰ πλεούμενα, ὅπως τὸ «Θαλασσοπούλι», ποὺ ταυτίζονται μὲ τὴν παράδοσή μας, μὲ τὶς μνῆμες μας τὶς ἱερὲς αὐτοῦ τοῦ νησιοῦ, μὲ τὶς παιδεμένες, ὡστόσο ἀρχοντικὲς, μορφὲς τῶν παλιῶν καπεταναίων, αὐτὸ συγκινεῖ. Γι’αὐτὸ θὰ ἔπρεπε νὰ σεργιανᾶ στὰ νερά μας, γιὰ νὰ ξυπνάει  τὶς Μνῆμες μας, γιὰ νὰ θυμίζει τἀ μεγαλεῖα τοῦ νησιοῦ μας κι ὄχι μόνο…

π. κ. ν. κ.