Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ]

ΟΜΙΛΙΑ

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΚΑΤΑ ΤΟ ΤΡΙΣΑΓΙΟΝ 

ΕΙΣ ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟΝ ΚΑΕΝΤΩΝ ΧΟΡΤΙΑΤΗ

(22 Ὀκτωβρίου 2013)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Νεαπόλεως καὶ Σταυρουπόλεως κύριε Βαρνάβα,

Ἱερώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι ἅγιοι ἀδελφοί,

Τέκνα ἡμῶν ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

          Ἐπισκεπτόμενοι τὸ ἱστορικόν, μαρτυρικὸν ἀλλὰ καὶ εὐλογημένον χωρίον σας, ἀπολαμβάνοντες τῆς ἐνθέρμου ὑποδοχῆς σας καὶ ἀκούοντες τὰς εἰλικρινεῖς καὶ υἱϊκὰς προσρήσεις σας πρὸς τὴν ἡμετέραν Μετριότητα, αἱ ὁποῖαι διατρανώνουν τὰ αἰσθήματα τῆς ἀφοσιώσεως καὶ τοῦ σεβασμοῦ σας πρὸς τὴν Μητέρα Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, σᾶς εὐχαριστοῦμεν ἐκ βάθους καρδίας.

          Κομίζοντες δὲ τὴν εὐλογίαν Αὐτῆς, ἐρχόμεθα ἐκ τοῦ σεπτοῦ κέντρου τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, τὸ ὁποῖον πολλὰς δοκιμασίας ἔχει διέλθει, πολλὰς θλίψεις καὶ πόνον ἔχει γευθῆ, ἀλλὰ καὶ τὴν Χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν δωρουμένην εἰς τοὺς καρτεροῦντας καὶ ὑπομένοντας, ἔχει ἐπίσης ἀπολαύσει.

          Ἱστάμενοι ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ μνημείου, τὸ ὁποῖον μᾶς θυμίζει τὰς δοκιμασίας τὰς ὁποίας ὑπέστησαν οἱ γονεῖς καὶ οἱ πρόγονοί σας ἀλλὰ καὶ κάποιοι εἰσέτι ἐπιζῶντες καὶ παρόντες ἐνταῦθα, τὸ ὁποῖον μᾶς θυμίζει τὸν πόνον καὶ τὴν θλῖψιν τὰ ὁποῖα κατέλαβον τὸ χωρίον σας κατὰ τὴν πρὸ ἑβδομηκονταετίας ἀποφράδα ἐκείνην ἡμέραν, αἰσθανόμεθα δέος καὶ συγκίνησιν. Ἀναλογιζόμενοι δὲ τὸ φρικτὸν τέλος πολλῶν συγχωριανῶν σας καὶ τὸν ὀδυρμὸν καὶ τὰ δάκρυα τῶν διασωθέντων διὰ τὰ προσφιλῆ πρόσωπα καὶ τὸ χαρίεν χωρίον τὰ ὁποῖα κατέστησαν παρανάλωμα τοῦ πυρός, συμμεριζόμεθα τὸ πένθος καὶ τὴν λύπην σας καὶ ἑνοῦμεν τὰς προσευχάς μας μὲ τὰς ἰδικάς σας.

          Ἀναλογιζόμεθα ἐπίσης πόσον ἀποκτηνοῦται ὁ ἄνθρωπος ὅταν μακρυνθῇ ἀπὸ τὸν Θεόν, καταφρονήσῃ τὸ θέλημά Του καὶ ἐπιδιώξῃ νὰ ἐγκαθιδρύσῃ πολιτεύματα βασιζόμενα ἐπὶ τῆς δῆθεν φυλετικῆς ἢ ἄλλης ὑπεροχῆς μιᾶς μερίδος καὶ ἐπὶ τῆς καταδυναστεύσεως τῶν ἀσθενῶν, τῶν ἀνισχύρων, τῶν δῆθεν φυλετικῶς ὑποδεεστέρων. Πόσον ἡ ἁμαρτία, δηλαδὴ ἡ μακρὰν τοῦ Θεοῦ ζωή, σκοτίζει τὸν νοῦν τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἐγχέει εἰς τὴν καρδίαν του τὸ μῖσος πρὸς τὸν ἀδελφόν, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος ὥρισε νὰ συμβιοῖ, νὰ συνεργάζηται, νὰ συλλυπῆται καὶ νὰ συγχαίρῃ. Εἶναι τραγικὸν τὸ γεγονὸς ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἐπλάσθη διὰ νὰ ἀγαπᾷ, αὐτὸς νὰ ἐχθρεύηται καὶ νὰ φονεύῃ τὸν ἀδελφόν του δι᾿ ἀσημάντους ἀφορμὰς ἢ νὰ ἀνταποδίδῃ ἑκατονταπλάσιον τὸ κακόν, καὶ μάλιστα ἀδιακρίτως εἰς ἀδελφούς του ἀθώους τοῦ αἵματος. Τοιαῦται ἄθεοι καὶ ἀντίχριστοι κοσμοθεωρίαι καὶ ἀντιλήψεις εἰς τοιαῦτα φρικτὰ καὶ ἀπάνθρωπα ἀποτελέσματα καταλήγουν, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ ἔγκλημα τὸ ὁποῖον ἐτελέσθη εἰς τὸ χωρίον σας.

          Αἰσθανόμεθα ὅμως καὶ ὅτι ὁ πόνος καὶ αἱ θλίψεις ἐσμίλευσαν τὰς καρδίας τῶν ἐπιζώντων καὶ τὰς κατέστησαν πλέον συμπονετικὰς καὶ συντετριμμένας. Ὡς δὲ μᾶς διδάσκει ὁ ἱερὸς Ψαλμωδός, ὁ Κύριος «καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην οὐκ ἐξουδενώσει». Τὰ δάκρυα μιᾶς τοιαύτης καρδίας ὁδηγοῦν εἰς τὴν ἱκεσίαν καὶ ἑλκύουν τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου.

          Αἱ ἱκεσίαι τῶν διασωθέντων καὶ αἱ εὐχαὶ τῶν ἀδίκως καέντων ἀθώων παιδίων καὶ γυναικῶν προσείλκυσαν τὴν χάριν καὶ τὴν εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ. Οἱ πόλεμοι καὶ αἱ σφαγαὶ ἔλαβον τέλος, τὸ χωρίον σας ἀνῳκοδομήθη, ἡ ζωὴ ἐπανήρχισεν, ἡ εἰρήνη καὶ ἡ γαλήνη ἐπανῆλθον εἰς τὰς καρδίας τῶν κατοίκων τοῦ Χορτιάτη. Ἐκ τοῦ πικροῦ ἐξῆλθε γλυκύ, ὡς πολλάκις, εὐδοκίᾳ Θεοῦ, συμβαίνει εἰς τὴν ἀνθρωπίνην ἱστορίαν.

          Μετὰ ἀπὸ τόσας δεκαετίας ἐλπίζομεν ὅτι θὰ ἔχητε συγχωρήσει τοὺς αἰτίους καὶ αὐτουργοὺς τῆς συμφορᾶς. Ἄλλωστε, αὐτὸ δηλοῦμεν πρὸς τὸν Κύριον ὅταν ζητῶμεν νὰ μᾶς συγχωρήσῃ καὶ νὰ παραγράψῃ τὰς ἰδικάς μας ὀφειλὰς πρὸς Αὐτόν: «Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν».

          Εὐχόμεθα δὲ πατρικῶς ὁ Κύριος νὰ συγχωρήσῃ τοὺς φονεῖς, νὰ ἀναπαύῃ ἐν σκηναῖς δικαίων τοὺς ἐν Χορτιάτῃ καέντας, νὰ φέρῃ τὴν γαλήνην καὶ τὴν ἀγάπην εἰς τὰς καρδίας σας καὶ τὴν εἰρήνην εἰς τὸν κόσμον ὅλον, ὥστε παρόμοια φαινόμενα ἀλόγου μίσους ποτὲ νὰ μὴ ἐπαναληφθοῦν εἰς τὸ χωρίον καὶ τὴν χώραν ταύτην, εἰς δὲ τὸν κόσμον ὅλον νὰ βασιλεύῃ ἡ ἀγάπη Του, διὰ νὰ εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι «ἕν», ὡς Αὐτὸς ηὐχήθη εἰς τὴν ἀρχιερατικὴν προσευχήν Του, πρεσβείαις τῆς παναχράντου Μητρός Του καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.