Μέρα της απόδοσης της καλοκαιρινής γιορτής του Αγίου μας σήμερα, τα γνωστά «Μπασίματα». Μετά τον τριήμερο πανηγυρισμό, με αποκορύφωμα την μεγαλόπρεπη λιτανεία, το σεπτό του λείψανο θα περιφερθεί και πάλι, όπως την παραμονή, τρεις φορές μέσα στο ναό του και θα εναποτεθεί στην καλλιτεχνική ακόμα, παρά τις όποιες επεμβάσεις, λάρνακά του, για να περιμένει ολοχρονίς την φιλική επίσκεψη των συμπατριωτών του και την εξομολόγηση όλων των ελπίδων τους, των πόνων τους και των καημών τους.
Από το γυναιτίκι θα ξανασυνοδεύσει την συγκινητική και απαραίτητα δακρύβρεχτη τελετή η μπάντα του Δήμου μας, αποδίδοντας την σε νότες, όπως αρμόζει την σε επτανήσιους και για Επτανήσιο, προσευχή των συνδημοτών του και οι απαραίτητες για κάθε μεγάλη στιγμή κανονιές θα αναγγείλουν το γεγονός σ’ όλο το Τζάντε, συνοδευόμενες από τον πανηγυρικό ήχο των καμπαναριών, που είτε μηχανοκίνητα, είτε χειροκίνητα, θα τονίσουν την ιερότητα της στιγμής και θα της δώσουν τον πανηγυρικό της τόνο.
Απαραίτητο στην ιερότατη αυτή ώρα του χρόνου το λιβάνι, που απλόχερα ευωδιάζει μπροστά στα εικονίσματα, το σταυροκόπημα όλων των κατοίκων αυτού του νησιού, άσχετα με το τι πιστεύουν κι εκείνη η ποιητικότατη και καθαρά δική μας, τζαντιώτικη επίκληση «Άγιο μου Κορμάκι», η οποία δηλώνει μεστά την μετά τον σεβασμό και την λατρεία απαραίτητη οικειότητα.
Είναι που ο προστάτης του νησιού μας, ο περιεκτικά καλούμενος απλά «ο Άγιός μας», ενσώματος και με παρρησία προς Θεό και ανθρώπους στέκει αιώνες τώρα ανάμεσά μας και σ’ αυτόν δεν προστρέχουμε μόνο, για να μεσιτεύσει για κάθε καλό ή κακό, αλλά του εμπιστευόμαστε όλα τα μυστικά μας και του αποκαλύπτουμε τις σκέψεις μας, μια και τον αισθανόμαστε γείτονα και συμπολίτη, κοντινό και οικείο. Είναι μάλιστα ο μοναδικός Άγιος, νομίζω, της χριστιανοσύνης ολόκληρης, ο οποίος έχει και επώνυμο! «Άγιε μου Σιγούρο», λέμε συχνά και την διάκριση αυτή της ιστορικής του φαμίλιας την δίνουμε συχνά στα παιδιά μας, σαν βαπτιστικό όνομα και τα γιορτάζουμε την μέρα της προς την αιωνιότητα μετάστασής του.
Τα «Μπασίματα» του Αγίου μας, λοιπόν, σήμερα και συγχρόνως και το τέλος του Καλοκαιριού και της ξεγνοιασιάς. Δεν ξέρω γιατί, αλλά στην μνήμη μου έχει μείνει, μετά το φως της γιορτής και την αποκορύφωση της τουριστικής κίνησης, την ημέρα αυτή, στις 26 του Αυγούστου, να υπάρχει η πρώτη συννεφιά στον ουρανό της πατρίδας μου και της ψυχής μου και μάλιστα συχνά την ευδάκριτη αυτή κατ’ έτος επαναλαμβανόμενη, αλλά ποτέ βαρετή, τελετή να την συνοδεύουν οι πρώτες εξ’ ουρανού σταγόνες, που δεν θα σταματούσαν μόνο τις διακοπές και την σχόλη, αλλά θα με οδηγούσαν και πάλι στα θρανία και θα έβαζαν σε ανεπιθύμητη τάξη τη ζωή μου.
Μετά την μεσουράνηση της θερινής κοσμοσυρροής και την τριήμερη εμποροπανήγυρη, την τόσο αρνητικά πολυσυζητημένη, το βράδυ της σημερινής μέρας είχε ανέκαθεν μιαν απέραντη μοναξιά και μετά την πολυκοσμία επιστρέφαμε όλοι μας στην κουραστική καθημερινότητα.
Καλοκαίρι η μέρα της γιορτής του Αγίου μας, Φθινόπωρο τα «Μπασίματά» του. Είναι κι αυτό μια μετάβαση, όχι ηθελημένη, αλλά ευλογημένα από την φύση τυχαία, όπως και η άλλη του γιορτή, η χειμωνιάτικη, στις 17 του Δεκέμβρη, η οποία ανοίγει τον Χριστουγεννιάτικο εορταστικό κύκλο και είναι η απαρχή μιας αναγκαίας, στην καρδιά του Χειμώνα, ζεστασιάς.
Η λιτανεία της καλοκαιριάτικης γιορτής καθιερώθηκε στις απαρχές μόλις του προηγούμενου αιώνα, για λόγους περισσότερο τουριστικούς και για να περιφέρεται ο Άγιος στην πόλη του και να την ευλογεί, μια και τον χειμώνα συχνά βρέχει και η τελετή αναβάλλεται. Έγινε, όμως, θεσμός και απαραίτητο κομμάτι της ζωής μας, για μας τους νεώτερους. Έτσι με την λαμπρότητά της βάζει τέλος στον ποιητικότερο μήνα του χρόνου και μας επαναφέρει στα ίδια.
Τα λαμπρά πυροτεχνήματα που την συνοδεύουν δίνουν τις τελευταίες γιορταστικές λάμψεις στον ξεκάθαρο ουρανό, ο οποίος αμέσως μετά θα μουντύνει και θα φωτίζεται μόνο από αστραπές και αναγγελίες νεροποντών.
Τα «χρόνια πολλά» τα διαδέχονται οι ευχές για «καλό Χειμώνα» και οι δικοί μας φεύγουν, για να μας ξαναδούν και να τους ξαναδούμε το επόμενο Καλοκαίρι. Η ζωή από την Στράτα Μαρίνα αρχίζει να κυλά και πάλι στην Πλατεία Ρούγα και από την κάτω πλατεία ανηφορίζουμε για την επάνω, την τριγωνική του Αγίου Μάρκου.
Η γιορτή του Αγίου μας δίνει μια μικρή, δεκαήμερη περίπου, παράταση στο Καλοκαίρι, που αλλού τελειώνει μετά τον Δεκαπενταύγουστο.
«Χρόνια πολλά», λοιπόν «και του χρόνου». «Βοήθεια μας ο Άγιος» και τι άλλο; «Καλό μας Χειμώνα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου