Ναί,
«πρὸς διόρθωσιν βίου» ξανατοποθετήσαμε
τὸ ἱερὸ Τριώδιο στὸ Ἀναλόγιο ἀπόψε,
ἀφοῦ πρῶτα βάλαμε τριπλὴ μετάνοια
στὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου. Ποὺ σημαίνει
ὅτι πήραμε τὴν εὐλογία Του γιὰ νὰ
ξεκινήσουμε ἕνα μακρὺ δρομολόγιο,
διόλου εὔκολο, ὡστόσο πολὺ ὠφέλιμο
καὶ γνήσια φιλάνθρωπο. Ἐπειδὴ καλούμεθα
«Πρὸς ζῆλον [νὰ] ἔλθωμεν..., κατορθοῦντες
τὸ πρᾷον, ταπεινώσει συζῶντες» ὅλον
αὐτὸν τὸν καιρὸ ἕως νὰ φθάσωμεν
«προσκυνῆσαι τὸ Πάσχα τὸ σωτήριον».
Εἰσόδια
Τριωδίου, λοιπόν, ἀπόψε! Μὲ τὴν κατάνυξη
νὰ κατευθύνει τὰ διαβήματά μας, ἀφοῦ
ἡ ἀληθὴς τοῦ Τριωδίου ὀνομασία εἶναι
«Τριώδιον τὸ κατανυκτικόν». Καὶ
κατάνυξη δὲν εἶναι ἡ συναισθηματικὴ
φόρτιση, ἀλλὰ ἡ συνειδητὴ ἐμβίωση
τῆς ἀθλιότητάς μας, μέσα στὴν ὁποία
φροντίζουμε νὰ ὑπάρχουμε. «Τὰ πλήθη
τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν ἐννοῶν ὁ
τάλας...», ἀλήθεια, Διότι, σύμφωνα μὲ
τὴν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων, «Κατάνυξις,
ἴαμα ψυχῆς ἐστίν· ἁμαρτιῶν ἄφεσιν
προξενεῖ ἡμῖν. Κατάνυξις, Υἱὸν
μονογενῆ ἐνοικίζει ἐν ἡμῖν, ὅταν
αὐτὸν ποθοῦμεν» (Ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ
Σύρος). Ἑπομένως, κατανύξεως ὁδὸς
ἀνοίγεται μπροστά μας μὲ τὰ εἰσόδια
τοῦ ἱεροῦ τοῦ Τριωδίου, καθὼς ὁδηγοῦνται
οἱ βηματισμοί μας σὲ μονοπάτια ποὺ τὰ
φωτίζουν πάντιμες κι ἐνάρετες διδαχὲς, τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία προβάλλει, ὥστε
«τῆς μετανοίας [μας νὰ ἀνοίξει τὰς]
πύλας» ὁ ζωοδότης Κύριος. Νὰ ἀνοίξει
τὶς πύλες καὶ νὰ μᾶς φανερώσει ὅτι,
«Ἀρίστην ἔδειξεν, ὁδὸν ὑψώσεως
τὴν ταπείνωσιν Λόγος, ταπεινωθείς,
μέχρι καὶ μορφῆς δουλικῆς, ἣν
ἐκμιμούμενος ἅπας, ἀνυψοῦται
ταπεινούμενος». Αὐτὴ ἡ ὁδός τῆς
ταπεινώσεως, λοιπόν, εἶναι ποὺ διατρέχει
μὲ τὸ νόημα καὶ τὴν ὑπεροχή της ὅλο
τὸ χρονικὸ διάστημα τῶν ἑβδομάδων,
τῶν ἡμερῶν, τῶν ὡρῶν καὶ λεπτῶν τῶν
ἑβδομήντα περίπου ἡμερῶν τῆς
εὐκατανύκτου διάρκειας τοῦ Τριωδίου,
γιὰ νὰ σφραγιστεῖ ἐπίσημα πιὰ ἡ ὡς
ἄνω φραση τοῦ Τροπαρίου τοῦ Κανόνος
τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελωνου καὶ Φαρισαίου,
τὴν Μεγάλη Πέμπτη, μὲ τὴν ἀπόλυση τῆς
Θ. Λειτουργίας καὶ λίγο πρὶν ἀπό τὸ
θεῖον Πάθος: «Ὁ δι’ ὑπερβάλλουσαν
ἀγαθότητα ὁδὸν ἀρίστην τὴν ταπείνωσιν
ὑποδείξας, ἐν τῷ νῖψαι τοὺς πόδας τῶν
Μαθητῶν, καὶ μέχρι Σταυροῦ καὶ Ταφῆς
συγκαταβὰς ἡμῖν, Χριστὸς...»
Φωτίζει
τὴν ψυχή μας, λοιπόν, ἠ ἀκτινοβόλος
ταπεινοφροσύνη, γιατὶ αὐτὴ γίνεται
ἀπὸ τὸν ταξιδιώτη/πιστὸ βακτηρία
στερά, ἀφοῦ -πάντα κατὰ τὴν πατερικὴ
ἐμπειρία- ἡ ἀρετὴ αὐτὴ διδάσκει «τὸ
ὑποφέρειν τὰς ὕβρεις, τὰς ἐξουδενώσεις,
τὰς ζημίας μετὰ χαρᾶς· τὸ μισῆσαι
τὴν ἀνάπαυσιν καὶ ἀγαπῆσαι τὸν
κόπον· καὶ τὸ μὴ παροξύναι τινά, ἢ
πλῆξαί τινος συνείδησιν» (ὅσιος
Ἐφραὶμ ὁ Σύρος)... Μάθημα μέγιστο
εὐπρεποῦς καὶ ἔνθεης συμπεριφορᾶς
δηλαδή, ποὺ δηλώνει τὴν ἔγνοια τῆς
Ἐκκλησίας νὰ σταθεῖ σιμὰ στὰ παιδιά
Της μὲ στοργή, ὥστε νὰ κατορθώσουν νὰ
διορθώσουν τὸν βίο τους, ὄχι μονάχα
γιὰ νὰ «συμμετάσχουν τοῦ συμποσίου
τῆς πίστεως», ἀλλὰ καὶ νὰ φροντίσουν
νὰ συστήσουν μιὰ κοινότητα ὅπου ὁ
ἀλληλοσεβασμός, ἡ κατανόηση καὶ ἡ
εἰλικρίνεια θὰ κυριαρχοῦν. Γιατὶ ἄν
ἡ κάθε τῆς Ἐκκλησίας ἔκφραση καὶ
δραστηριότητα δὲν εἶχε, ἐκτὸς τοῦ
σωτηριολογικοῦ, καὶ κοινωνικὸ μήνυμα
νὰ δώσει θὰ ἦταν ἀσφαλῶς χωλή. Ὅπως
χωλὲς θὰ ἦταν κι οἱ παραβολὲς τοῦ
Κυρίου, ἄν δὲν εἶχαν μέσα στὸν πυρήνα
τους τὴν γνησιότητα ποὺ πηγάζει ἀπὸ
τὴ ἀνθρώπινη καθημερινότητα: αὐτὸ τὸ
ἄλλο στάδιο ἀγώνων τοῦ καθένός μας,
ὅπου δίνουμε τὶς ἐξετάσεις μας. Γιατὶ,
ποιὸς ἀμφισβητεῖ ὅτι καθημερινοὶ
χαρακτῆρες εἶναι ὁ Τελώνης, ὁ Φαρισαῖος,
ὀ Ἄσωτος, οἱ ἄσπλαχνοι καὶ φιλαργυροι,
οἱ ἀνελεήμονες καὶ ἀνθρωπάρεσκοι;
Τὰ
παραπάνω βάζουμε στὸ νοῦ μας καὶ μὲ
ἱερὴ συγκίνηση Τοῦ προσφέρουμε τὸν
ἱκέσιο λόγο μας, καθὼς φυλλομετροῦμε
τὶς πρῶτες σελίδες τοῦ βιβλίου ποὺ
ἀνοίξαμε, ἴσως, ποιός ξέρει, γιὰ στερνὴ
φορά...
Ὁ
δημιουργὸς τῶν ἄνω καὶ τῶν κάτω,
Τρισάγιον
μὲν ὕμνον ἐκ τῶν Ἀγγέλων,
Τριῴδιον
δὲ καὶ παρ' ἀνθρώπων δέχου.
Κι
ἀκόμη,
«Τῆς
σωτηρίας εὔθυνόν
μοι τρίβους, Θεοτόκε... [καθὼς] τὰ πλήθη
τῶν πεπραγμένων μοι δεινῶν ἐννοῶν ὁ
τάλας [καὶ] ὡς ὁ Δαυΐδ βοῶ σοι. Ἐλέησόν
με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος».
Ἀμήν.
Καλὸ
Τριώδιο, Χριστιανοί!
27-1-2018
Τριώδιον
2018 π. κ. ν. κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου