Γράφει ο Παύλος ΦουρνογεράκηςΗ Ζάκυνθος κατάφερε «πετυχημένη διαφήμιση» από τα μοντέλα που την επισκέφτηκαν, αλλά και τα μοντέλα βίας που ενδημούν στη νοσηρή μας κοινωνία. Πετυχημένη θεωρούν οι ειδικοί τη διαφήμιση που καταφέρνει να εντυπωθεί στο νου μας και είναι εξίσου πετυχημένες οι καλές και οι κακές. Συνηθίσαμε, αλίμονο, στην αρνητική διαφήμιση! Χρήμα να μπαίνει, ανεξάρτητα του πώς και από ποιους, έλεγε ξένος επιχειρηματίας από τους «δολοφόνους» του Λαγανά.
Μοντέλα σε ρόλο κινούμενης γλάστρας παραβρέθηκαν σ' εγκαίνια πεντάστερου ξενοδοχείου που χτίστηκε στην ορεινή Ζάκυνθο. Προηγήθηκε παλιότερα προγραμματισμένος πύρινος βιασμός της πευκόφυτης περιοχής με σκοπό την οικοπεδοποίηση.
-Δεν ήρθες μαζί μας, μου είπε φίλος που ήταν προσκεκλημένος, να έβλεπες πώς λικνιζόταν το αραχνοϋφαντο φουστανάκι με αποκαλυπτική σχισμή στο πλάι!
- Και τι ωραία μάτια, αφοπλιστικά σε γυμνασμένα κορμιά, συμπλήρωσε η σύζυγός του, αναφερόμενη στους άντρες μοντέλα…
Δυστυχώς, η επίσκεψή τους στο νησί μας είχε τραγική κατάληξη. Φρόντισαν για τη διασκέδαση και τη φιλοξενία τους τα ζακυνθινά μοντέλα βίας και τρομοκρατίας, που θέλουν να επιβάλουν εδώ και λίγα χρόνια ορισμένοι επιθετικοί νέοι. Τους έστειλαν στο νοσοκομείο κι ευτυχώς που δε χρειάστηκε κάποια σοβαρή επέμβαση. Τότε θα είχαμε και μια άλλη διαφήμιση, εκείνη της ανεπάρκειάς μας στη νοσοκομειακή περίθαλψη.
Είναι οι ίδιοι νέοι που εισβάλλουν στα σχολεία, απειλούν καθηγητές και χαστουκίζουν μαθήτριες. Κάποτε εθεωρείτο ανανδρία να χτυπήσεις γυναίκα…. Είναι οι ίδιοι, που θέλουν να σπέρνουν τον τρόμο στη νεολαία κυρίως της Ζακύνθου αλλά και στους επισκέπτες. Δημιουργούν επεισόδια στις σχολικές εκδρομές, προκαλούν και τραυματίζουν χωρίς λόγο κι αιτία οποιαδήποτε στιγμή του εικοσιτετραώρου, οδηγούν επικίνδυνα κι ο καθένας εύχεται να μη βρεθεί μπροστά τους. Είναι εφοδιασμένοι με σιδηρογροθιές, πιστόλια κι άλλα αιχμηρά κι επικίνδυνα εξαρτήματα για να ικανοποιήσουν τη βουλιμία τους που δεν είναι άλλη από εκείνη της ιδιότυπης επιβολής τους.
Η τάση για επιβολή είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό στον κοινωνικό βίο. Ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τις κλίσεις, την παιδεία, τις ικανότητες ο καθένας επιλέγει το δικό του τρόπο επιβολής. Επιβάλλεται για παράδειγμα ο καλός μαθητής στο σχολείο με την επιμέλειά του, με τις γνώσεις του, με την ευφυΐα του, με την καλή του διαγωγή. Ο κακός μαθητής (που γίνεται τέτοιος, γιατί πιθανόν το εκπαιδευτικό σύστημα δεν του καλλιεργεί τις ιδιαίτερες κλίσεις και τα ενδιαφέροντά του) πολλές φορές επιλέγει την άσχημη συμπεριφορά, την επιθετικότητα, τη βία κι έτσι βγαίνει από την αφάνεια, γίνεται σημαντική αρνητική παρουσία.
Στη δεύτερη περίπτωση ανήκουν άτομα με συναισθηματική στέρηση, με έμφυτη νευρικότητα κι έλλειψη ενδιαφέροντος για την πολιτισμένη ζωή. Οι περισσότεροι αδυνατούν να προσαρμοστούν στο υπάρχον σχολικό περιβάλλον και αποχωρούν ή το κακοποιούν. Δυστυχώς, η πολιτεία αδιαφορεί εκεί που θα έπρεπε να σκύψει με αγάπη και να διοχετεύσει την επιθετικότητα και την αίσθηση του ανικανοποίητου, με ειδική διαπαιδαγώγηση, στην ανάδειξη κρυφών ικανοτήτων και τη δημιουργική απασχόληση.
Αυτές τις ημέρες θ' ακολουθήσουν πολλά γιορταστικά δείπνα από εκείνους που τα παιδιά τους πέτυχαν στις πανελλήνιες εξετάσεις. Θα παραβρεθούμε με τις ευχές μας και τα δώρα μας χωρίς καμιά τύψη για εκείνους που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν τους έδωσε την ευκαιρία κάποιας επιτυχίας στα εφηβικά τους χρόνια. Αυτοί γίνονται οι απορριπτέοι της κοινωνίας και τότε φουντώνουν τα συμπλέγματα κατωτερότητας, που οδηγούν στην απομόνωση ή στην επιθετικότητα και τη βία.
Μοντέλα βίας απαντάμε κατά κόρον και στον κόσμο των μεγάλων, εκεί που ο εγωισμός, η φιλαυτία, η απληστία και η δίψα για επιβεβαίωση κι επιβολή κορυφώνεται. Οι πολιτικοί βιάζουν τη δημοκρατία με την αδιαφορία και τα αλλεπάλληλα οικονομικά σκάνδαλα, οι επιχειρηματίες τους εργαζόμενους και τη φύση, οι δημόσιοι λειτουργοί τον κρατικό μηχανισμό, οι κληρικοί την εκκλησία. Κι όλοι μαζί εμείς οι βολεμένοι, τους φτωχούς κι ανήμπορους με την απάθεια, την αδιαφορία και την εκμετάλλευσή τους.
Τέτοια πρότυπα, αλλά με άλλου είδους σιδηρογροθιές, μιμούνται τα νεανικά ζακυνθινά μοντέλα βίας. Η ζακυνθινή κοινωνία, τόσο ανεκτική με την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική παραλυσία ζητά αυτές της ημέρες της δημοσιότητας «την κεφαλήν τους επί πίνακι», εκεί που θα έπρεπε πρώτα να αναζητηθεί η θεσμική παρέμβαση του κράτους και της εκκλησίας για μια θεραπευτική προσέγγισή τους.
Η δημοκρατία είναι πολύτιμο-ακριβό πολίτευμα. Στηρίζεται στην ισονομία, την ισότητα, την ανοχή, το σεβασμό και όχι στο φόβο και τη σκληρότητα του νόμου. Μοιάζει με την αντιαυταρχική εκπαίδευση και διαφέρει από την αυταρχική εκπαίδευση και το δικτατορικό πολίτευμα που θεσπίζει σκληρούς κι αυθαίρετους απαγορευτικούς νόμους. Η δημοκρατία αγκαλιάζει τους ιδιόρρυθμους για να τους ενσωματώσει στους ρυθμούς της ομαλής κοινωνική ζωής, αλλ' αυτό απαιτεί κατάθεση ψυχής, φαντασία και χρήματα. Η δημοκρατία απαιτεί την επιβολή των νόμων χωρίς εξαιρέσεις και το κοινωνικό συμφέρον πρέπει να μπαίνει πάντα πιο πάνω από το ατομικό και το οικογενειακό.
Η δημοκρατία που βιώνουμε είναι μία ξεπεσμένη μορφή λαβωμένη, πληγωμένη και καταποντισμένη στο κατώτερο βάθρο της ασέβειας και της αναισχυντίας. Σε ένα τέτοιο πολιτικό κλίμα είναι πολύ επικίνδυνο τα μοντέλα βίας να χρησιμοποιηθούν από ακραίες «πολιτικές» ή τρομοκρατικές οργανώσεις για τη διάλυση της κοινωνίας. Επιβάλλεται να δοθεί άμεσα λύση στο κλίμα βίας και τρομοκρατίας που παρουσιάζεται στη Ζάκυνθο.
Έτσι θα μπορούν και στο μέλλον να έρχονται με ασφάλεια και να λικνίζονται και τα άλλα μοντέλα, (οι star της εξωτερικής επίπλαστης ομορφιάς) για την τέρψη του λάγνου βλέμματός μας, μιας κι ελάχιστα δείγματα πολιτισμένης ζωής καλλιεργούμε σε σχέση με εκείνη των πρωτόγονων ενστίκτων κι ορμών μας.
Μοντέλα σε ρόλο κινούμενης γλάστρας παραβρέθηκαν σ' εγκαίνια πεντάστερου ξενοδοχείου που χτίστηκε στην ορεινή Ζάκυνθο. Προηγήθηκε παλιότερα προγραμματισμένος πύρινος βιασμός της πευκόφυτης περιοχής με σκοπό την οικοπεδοποίηση.
-Δεν ήρθες μαζί μας, μου είπε φίλος που ήταν προσκεκλημένος, να έβλεπες πώς λικνιζόταν το αραχνοϋφαντο φουστανάκι με αποκαλυπτική σχισμή στο πλάι!
- Και τι ωραία μάτια, αφοπλιστικά σε γυμνασμένα κορμιά, συμπλήρωσε η σύζυγός του, αναφερόμενη στους άντρες μοντέλα…
Δυστυχώς, η επίσκεψή τους στο νησί μας είχε τραγική κατάληξη. Φρόντισαν για τη διασκέδαση και τη φιλοξενία τους τα ζακυνθινά μοντέλα βίας και τρομοκρατίας, που θέλουν να επιβάλουν εδώ και λίγα χρόνια ορισμένοι επιθετικοί νέοι. Τους έστειλαν στο νοσοκομείο κι ευτυχώς που δε χρειάστηκε κάποια σοβαρή επέμβαση. Τότε θα είχαμε και μια άλλη διαφήμιση, εκείνη της ανεπάρκειάς μας στη νοσοκομειακή περίθαλψη.
Είναι οι ίδιοι νέοι που εισβάλλουν στα σχολεία, απειλούν καθηγητές και χαστουκίζουν μαθήτριες. Κάποτε εθεωρείτο ανανδρία να χτυπήσεις γυναίκα…. Είναι οι ίδιοι, που θέλουν να σπέρνουν τον τρόμο στη νεολαία κυρίως της Ζακύνθου αλλά και στους επισκέπτες. Δημιουργούν επεισόδια στις σχολικές εκδρομές, προκαλούν και τραυματίζουν χωρίς λόγο κι αιτία οποιαδήποτε στιγμή του εικοσιτετραώρου, οδηγούν επικίνδυνα κι ο καθένας εύχεται να μη βρεθεί μπροστά τους. Είναι εφοδιασμένοι με σιδηρογροθιές, πιστόλια κι άλλα αιχμηρά κι επικίνδυνα εξαρτήματα για να ικανοποιήσουν τη βουλιμία τους που δεν είναι άλλη από εκείνη της ιδιότυπης επιβολής τους.
Η τάση για επιβολή είναι ανθρώπινο χαρακτηριστικό στον κοινωνικό βίο. Ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τις κλίσεις, την παιδεία, τις ικανότητες ο καθένας επιλέγει το δικό του τρόπο επιβολής. Επιβάλλεται για παράδειγμα ο καλός μαθητής στο σχολείο με την επιμέλειά του, με τις γνώσεις του, με την ευφυΐα του, με την καλή του διαγωγή. Ο κακός μαθητής (που γίνεται τέτοιος, γιατί πιθανόν το εκπαιδευτικό σύστημα δεν του καλλιεργεί τις ιδιαίτερες κλίσεις και τα ενδιαφέροντά του) πολλές φορές επιλέγει την άσχημη συμπεριφορά, την επιθετικότητα, τη βία κι έτσι βγαίνει από την αφάνεια, γίνεται σημαντική αρνητική παρουσία.
Στη δεύτερη περίπτωση ανήκουν άτομα με συναισθηματική στέρηση, με έμφυτη νευρικότητα κι έλλειψη ενδιαφέροντος για την πολιτισμένη ζωή. Οι περισσότεροι αδυνατούν να προσαρμοστούν στο υπάρχον σχολικό περιβάλλον και αποχωρούν ή το κακοποιούν. Δυστυχώς, η πολιτεία αδιαφορεί εκεί που θα έπρεπε να σκύψει με αγάπη και να διοχετεύσει την επιθετικότητα και την αίσθηση του ανικανοποίητου, με ειδική διαπαιδαγώγηση, στην ανάδειξη κρυφών ικανοτήτων και τη δημιουργική απασχόληση.
Αυτές τις ημέρες θ' ακολουθήσουν πολλά γιορταστικά δείπνα από εκείνους που τα παιδιά τους πέτυχαν στις πανελλήνιες εξετάσεις. Θα παραβρεθούμε με τις ευχές μας και τα δώρα μας χωρίς καμιά τύψη για εκείνους που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν τους έδωσε την ευκαιρία κάποιας επιτυχίας στα εφηβικά τους χρόνια. Αυτοί γίνονται οι απορριπτέοι της κοινωνίας και τότε φουντώνουν τα συμπλέγματα κατωτερότητας, που οδηγούν στην απομόνωση ή στην επιθετικότητα και τη βία.
Μοντέλα βίας απαντάμε κατά κόρον και στον κόσμο των μεγάλων, εκεί που ο εγωισμός, η φιλαυτία, η απληστία και η δίψα για επιβεβαίωση κι επιβολή κορυφώνεται. Οι πολιτικοί βιάζουν τη δημοκρατία με την αδιαφορία και τα αλλεπάλληλα οικονομικά σκάνδαλα, οι επιχειρηματίες τους εργαζόμενους και τη φύση, οι δημόσιοι λειτουργοί τον κρατικό μηχανισμό, οι κληρικοί την εκκλησία. Κι όλοι μαζί εμείς οι βολεμένοι, τους φτωχούς κι ανήμπορους με την απάθεια, την αδιαφορία και την εκμετάλλευσή τους.
Τέτοια πρότυπα, αλλά με άλλου είδους σιδηρογροθιές, μιμούνται τα νεανικά ζακυνθινά μοντέλα βίας. Η ζακυνθινή κοινωνία, τόσο ανεκτική με την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική παραλυσία ζητά αυτές της ημέρες της δημοσιότητας «την κεφαλήν τους επί πίνακι», εκεί που θα έπρεπε πρώτα να αναζητηθεί η θεσμική παρέμβαση του κράτους και της εκκλησίας για μια θεραπευτική προσέγγισή τους.
Η δημοκρατία είναι πολύτιμο-ακριβό πολίτευμα. Στηρίζεται στην ισονομία, την ισότητα, την ανοχή, το σεβασμό και όχι στο φόβο και τη σκληρότητα του νόμου. Μοιάζει με την αντιαυταρχική εκπαίδευση και διαφέρει από την αυταρχική εκπαίδευση και το δικτατορικό πολίτευμα που θεσπίζει σκληρούς κι αυθαίρετους απαγορευτικούς νόμους. Η δημοκρατία αγκαλιάζει τους ιδιόρρυθμους για να τους ενσωματώσει στους ρυθμούς της ομαλής κοινωνική ζωής, αλλ' αυτό απαιτεί κατάθεση ψυχής, φαντασία και χρήματα. Η δημοκρατία απαιτεί την επιβολή των νόμων χωρίς εξαιρέσεις και το κοινωνικό συμφέρον πρέπει να μπαίνει πάντα πιο πάνω από το ατομικό και το οικογενειακό.
Η δημοκρατία που βιώνουμε είναι μία ξεπεσμένη μορφή λαβωμένη, πληγωμένη και καταποντισμένη στο κατώτερο βάθρο της ασέβειας και της αναισχυντίας. Σε ένα τέτοιο πολιτικό κλίμα είναι πολύ επικίνδυνο τα μοντέλα βίας να χρησιμοποιηθούν από ακραίες «πολιτικές» ή τρομοκρατικές οργανώσεις για τη διάλυση της κοινωνίας. Επιβάλλεται να δοθεί άμεσα λύση στο κλίμα βίας και τρομοκρατίας που παρουσιάζεται στη Ζάκυνθο.
Έτσι θα μπορούν και στο μέλλον να έρχονται με ασφάλεια και να λικνίζονται και τα άλλα μοντέλα, (οι star της εξωτερικής επίπλαστης ομορφιάς) για την τέρψη του λάγνου βλέμματός μας, μιας κι ελάχιστα δείγματα πολιτισμένης ζωής καλλιεργούμε σε σχέση με εκείνη των πρωτόγονων ενστίκτων κι ορμών μας.
25-6-2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου