Περιπλανιέμαι ξανὰ σ’ ἕναν ἄγνωστο δρόμο,
ψάχνοντας βιαστικὰ τὴ σκιά μου,
ριγμένη τυχαία στὰ βρόμικα καὶ σκοτεινὰ
πεζοδρόμια:
εἶναι ἐδῶ!
e-library
Περιπλανιέμαι ξανὰ σ’ ἕναν ἄγνωστο δρόμο,
ψάχνοντας βιαστικὰ τὴ σκιά μου,
ριγμένη τυχαία στὰ βρόμικα καὶ σκοτεινὰ
πεζοδρόμια:
εἶναι ἐδῶ!
Τὶ θέλεις ἀπὸ μένα;
Τὴ βροχὴ τῶν σκέψεών μου πάνω σου
ἢ τὸ γλυκὸ κλᾶμα τοῦ δειλινοῦ
ἀπ’ τοὺς σβησμένους πολυελαίους τῆς ἀγάπης;
Ξυπνήσαμε ἕνα κρύο φθινοπωρινὸ πρωινὸ στὸ χεῖλος τῆς
ἀγάπης
κι ἀπὸ ὑπερβολικὴ διαύγεια, γλιστρήσαμε στὴν ἀχρονία
τῆς ἀναμονῆς
καὶ τῆς γεωμετρίας στὸν χῶρο·
κατὰ λάθος, εἶχα πάρει μαζί μου καὶ τὸ εἰσιτήριο
τοῦ τρένου
μὲ τὸ ὁποῖο εἶχα ὑπολογίσει, θυμᾶσαι;…
Ὁ ὕπνος γδύθηκε ἀπὸ πάνω μου…
Ξύπνησα ἀπὸ σένα
κι ἔτρεξα μὲ ἀνυπομονησία στὰ ὄνειρά σου…
Κρυώνω
καὶ θὰ ἤθελα νὰ μποροῦσα
νὰ ἐπιστρέψω ξανὰ σ’ ἐμᾶς.
Ποῦ φεύγει ὁ χρόνος ὅταν εἶσαι μαζί μου;
Ποῦ χανόμαστε ὅταν εἴμαστε μαζί;
Ἀρχίζω νὰ καταλαβαίνω γιατὶ κλαῖνε τὰ χορταράκια τὸ
πρωὶ
κάτω ἀπ’ τὰ γυμνὰ ἀπὸ σένα βήματά μου…
Λὲς λόγια χωρὶς νόημα…
Κυνηγᾶς ψευδαισθήσεις
μὲ τὴ δίψα ἑνὸς μπουμπουκιοῦ
ποὺ λαχταρᾶ τὸ φιλὶ τῆς ἄνοιξης
τὴν σιωπηλὴ ὥρα τῆς ἀποσύνθεσης·
Ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ πλήξη,
μεταφρασμένες ἀπὸ μιὰ παρεξηγημένη γλωσσικὴ οἰκονομία,
λέξεις συνωστίζονται ἀτάκτως στὸ ράφι τοῦ βιβλιοπωλείου!
Κοίτα τὸν οὐρανό:
εἶναι μαῦρος καὶ θλιμμένος!
Τ’ ἀστέρια ἔχουν σβήσει
καὶ τὸ φεγγάρι ἔχει ἀποκοιμηθεῖ
κατὰ τὴ διάρκεια μιᾶς ὁλικῆς ἔκλειψης!
Βροχή...
Ἡ ἀγάπη χάνεται σὲ μεγάλες,
κρύες σταγόνες
κι ἀποσταλάζει στὸν οὐρανό,
ἀνατρεπόμενη στὸ ἔδαφος!
σ’ όλους αυτούς που ξέρουν
Αν όπως λένε ο
χρόνος επουλώνει τις πληγές
τότε γιατί εγώ
πονώ σαν να ’φυγες εχτές
κι έχω πάντα το
ίδιο φρέσκια στ’ ακροδάχτυλα
την αίσθηση απ’ το δέρμα του κορμιού σου;
Κυκλοφορήθηκε το 13ο τεύχος της εξαμηνιαίας επιστημονικής περιοδικής έκδοσης της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου «ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ». Το νέο τεύχος είναι αφιερωμένο σέ δύο κεντρικά θέματα: στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο, καθώς συμπληρώνονται φέτος 1700 χρόνια από τη διεξαγωγή της (325 μ.Χ.), οπότε και έχουμε την πρώτη επίσημη σε συνοδικό επίπεδο παρουσία Μητροπολίτη Λαρίσης, του Αγίου Αχιλλίου, προστάτου του τόπου, και στην κατήχηση της Εκκλησίας, θέμα πολύ σημαντικό που άπτεται της αποστολής της στον σύγχρονο κόσμο και άνθρωπο.
Χρόνια προσπαθούσες
να βάψεις τα μαλλιά σου
πλατινέ κι όλο αποτύγχανε.
Τί κι αν απέτυχες να κάνεις
μια επιλογή τα γηρατειά
αφού κατάφερες να υποδεχθείς
ωσάν εκούσιο τον θάνατό σου.
10.5.2025.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας
είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου, Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου.
«Vox Populi[1] (Φωνὴ
λαοῦ) στὸ διαδίκτυο.
Ἡ σύγχρονη ἀπειλὴ
ἀλλοιώσεως τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ δημοκρατικοῦ φρονήματος».
Ὁμιλία τοῦ Σεβ.
Ἀρχιεπισκόπου Αὐστραλίας κ.κ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ,
κατὰ τὴν τελετὴ
ἀναγορεύσεώς του σὲ Ἐπίτιμο Διδάκτορα
τῶν Τμημάτων
Θεολογίας καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας & Θρησκειολογίας
τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς τοῦ Ε.Κ.Π.Α.
(Ἐν Ἀθήναις, τῇ 7ῃ Μαΐου 2025)
Δύο χρόνια από την κρίσιμη επέμβαση
θυμήθηκα τον γιατρό ένδακρυ να λέει:
«Δυστυχώς μάς νίκησε η ασθένεια».
Τότε ήμουν ακόμα ανυποψίαστος
πως ο θάνατος απασφαλίζει οριστικά αόρατες
παρουσίες,
που συνήθως αγνοούμε εμείς οι ζωντανοί.
Κοιμάμαι με το
μαξιλάρι σου αγκαλιά
έτσι που από
κάποια στιγμή και μετά
το χέρι μου δεν μπορεί
να διακρίνει πια
αν αγκαλιάζει
εσένα ή το μαξιλάρι σου.
Συχνά ακούω τους
σφυγμούς αριστερά
αλλά μού είναι αδύνατο
να πω με σιγουριά
αν είναι η
καρδιά μου ή το μαξιλάρι σου.
Δύσκολο να βγω
κι απ’ τα σκεπάσματα
γιατί δεν θέλω
να χωριστώ το μαξιλάρι σου.
Ξαναβάζω τότε τα
μαξιλάρια μας κολλητά
που περιμένουν να
ξανακοιμηθούμε αγκαλιά.
Στο μεταξύ, στο
μαξιλάρι σου φιλώ προσεκτικά
εσένα, τον
Χριστό, την Παναγιά.
10.4.2025.
Ο
Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως
Βελγίου.
«Η ψυχή μου όμως
-πίστευέ το- μόλις πεθάνω,
θα κρεμαστεί για
πάντα πάνω στη δική σου ψυχή.
Μαζί της θα
προσκυνήσω με παρρησία στο βήμα
του Χριστού. Και
θα καμαρώνω για τα παθήματά σου.
Θα είμαι
στολισμένη με τις πληγές σου και θα έχω
μερίδιο στα πολύτιμα βραβεία και στη χαρά σου.»*
Μην αδημονείς
που τίποτα τ’
απρόβλεπτο
δεν έχει η ζωή
σου
γιατί έρχεται
ώρα
που τίποτα δεν
θα ’ναι
πλέον κανονικό.
7.3.25.
Ο
Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως
Βελγίου.
Πες μου κάτι όμορφο απόψε
ν’ αντέξω το σκοτάδι ώς το πρωί
κι αν θες τη νύχτα αυτή στα δύο κόψε
να την περάσουμε πιο εύκολα μαζί.
[...]
Ενώ όμως το παγκόσμιο όραμα δεσπόζει τόσο έντονα στη διδασκαλία και την λατρεία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν έχει αντίστοιχη στην καθημερινή πνευματικότητά της. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς στην αυτοκριτική μας, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι στα άμεσα εκκλησιαστικά ορθόδοξα ενδιαφέροντα κυριαρχούν συνήθως τα εθνικά ζητήματα των επιμέρους αυτοκεφάλων Εκκλησιών και το παγκόσμιο όραμα της διακηρύξεως του Ευαγγελίου παραμένει θαμπό και άτονο. Οι ιστορικοί λόγοι που μας οδήγησαν σ' αυτό υπήρξαν ασφαλώς σημαντικοί, αλλά δεν θα αναφερθούμε τώρα σε αυτούς. Η σημερινή πάντως πραγματικότητα μας επιβάλλει να επανεκτιμήσουμε αυτό που ήδη μας αποκαλύπτει η ορθόδοξη θεολογία που αποτελεί σταθερό πλαίσιο της ορθόδοξης λατρείας.
Όταν χρησιμοποιούμε εκφράσεις και έννοιες, όπως «δόξα Θεού», «δοξολογική στάση», «εις δόξαν Θεού», οι περισσότεροι συνήθως σκεπτόμαστε κάτι που προσφέρεται στο Θεό, μια υμνολογική στάση, κάτι που γίνεται για τη δόξα του Θεού. Η παράλληλη χρησιμοποίηση της λέξεως «δόξα» για θέματα του ανθρωπίνου βίου έχει συμβάλει στην αλλοίωση του αρχικού βιβλικού νοήματος της. Μερικοί μάλιστα διερωτώνται, τι ανάγκη έχει ο ανενδεής Κύριος του σύμπαντος, να του αναπέμπουν τα πλάσματα Του δόξα; Εν τούτοις, η έννοια, το μήνυμα και η επικαιρότητα των αληθειών που σχετίζονται με τη δόξα του Θεού είναι πολύ ευρύτερα και βαθύτερα και έχουν πολύμορφες συναρτήσεις για τη ζωή και την Ιεραποστολή.
Αν συνηθίσω στην ιδέα πως δεν έχεις φύγει
ίσως μπορέσω να συνεχίσω τη ζωή μου κανονικά.
Πότε στη στέγη, πότε στο διπλανό καμπαναριό -
όπου κοιτάω είσαι εκεί και με κοιτάς
μόνο που δεν μπορώ πια να σε δω όπως παλιά.
Πώς να ζητήσω να ’ρθεις πάλι πίσω
όταν γνωρίζω πόσο είσαι καλά.
Γιατί πρέπει, λοιπόν, να φύγουν οριστικά όσοι αγαπάμε
για να τους αγαπήσουμε, επιτέλους, ολοκληρωτικά;
25.1.25.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.
Όταν ο ορίζοντας μοιάζει προσώρας κλειστός
μια επιλογή είναι να κάνεις άλματα πίσω
αν και η ανακατάληψη του παρελθόντος
είναι ακόμα πιο επώδυνη διαδικασία
κι από την κυοφορία του μέλλοντος.
Μεγάλωσα πολύ κοντά στη θάλασσα
έτσι κάθε φορά που ένιωθα λίγο μοναξιά
εύκολα εύρισκα κάπου να μιλήσω.
Μου λείπει η θάλασσα τώρα που εσύ πήγες
πιο πέρα κι από τη γραμμή του ορίζοντα
εκεί όπου κανείς πια δεν γερνά
κι εγώ έχω μείνει πίσω να γερνάω μόνος.
5.1.25.
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας είναι κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου.
[Εικαστικό σχόλιο: Δημοσθένης Κοκκινίδης]
MSc Θεολογίας - Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Ι. Μ. Ζακύνθου
Η Ζάκυνθος, στο πλαίσιο των Επτά Νησιών του Ιονίου Πελάγους, αλλά και ως πέρασμα ή σημείο ώσμωσης μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αναγεννησιακών τεκταινομένων και βυζαντινών δεδομένων, αποτέλεσε, στο διάβα των ιστορικών χρόνων, τόπο και τρόπο ενός ιδιάζοντος Πολιτισμού εν γένει, πολλώ δε μάλλον εστιάζοντας εν προκειμένω στην εκκλησιαστική ζωή, ιδιαιτέρως δε στα τελούμενα της λειτουργικής - λατρευτικής ζωής.