Ἔφυγες.
Πάντως μοῦ ἄφησες
σ’ ἕναν φάκελο
ἕνα γράμμα
τὸ ὁποῖο δυστυχῶς ξέχασες νὰ γράψεις.
Ἤθελα νὰ τὸ διαβάσω
καὶ νὰ μαντέψω
τὶ ἤθελες νὰ μοῦ θυμίσεις:
Νὰ σταματήσω νὰ ζῶ στὴν τύχη;!
Νὰ σταματήσω νὰ σ’ ἀγαπῶ μέχρι ἐξάντλησης;!
Δὲν καταλαβαίνω, ἀλήθεια,
γιατὶ δὲν ἔφυγες ἁπλῶς
ἀπ’ τὴ ζωή μου.
Ἔξω κάνει κρύο.
Εἶναι ἤδη φθινόπωρο!
Ἔχει νυχτώσει πρὸ πολλοῦ
κι ὁ οὐρανὸς ἔχει μαυρίσει
ἀπὸ τὴν τόση θλίψη.
Ψάχνω ἀσταμάτητα γιὰ μιὰ ἐξήγηση.
Θέλω νὰ ξέρω
γιατὶ δὲν ἔμεινες.
Ἔφυγες!
Καὶ φταίω ἐγώ…
Adriana Maria Butnariu, 31 Ὀκτωβρίου 2025.
Μετάφραση – ἐπιμέλεια: Ἀντώνης Φουντῆς, 9
Νοεμβρίου 2025.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου