Ποῦ φεύγει ὁ χρόνος ὅταν εἶσαι μαζί μου;
Ποῦ χανόμαστε ὅταν εἴμαστε μαζί;
Ἀρχίζω νὰ καταλαβαίνω γιατὶ κλαῖνε τὰ χορταράκια τὸ
πρωὶ
κάτω ἀπ’ τὰ γυμνὰ ἀπὸ σένα βήματά μου…
Μέσα στὰ σύννεφα ποὺ στάζουν μοναξιά,
κρύβεται τὸ κλᾶμα μου ποὺ ἔπεσε στὴ γῆ
μὲ σῶμα ἀπὸ πεταλοῦδες
χαμένες στὸ ζεστὸ φῶς τοῦ πρωινοῦ!
Adriana Maria Butnariu,
6 Ἰουνίου 2008.
Μετάφραση – ἐπιμέλεια: Ἀντώνης Φουντῆς,
6 Ὀκτωβρίου 2025.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου