e-library
Ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ μιὰ ὑπερβολικὴ δόση ἀγάπης,
μὰ νὰ εἶναι ἀληθινή·
ὄχι σὰν αὐτὴ μὲ barcode καὶ ἡμερομηνία λήξης!
Ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ ἀγάπη·
ἀπὸ μιὰ αἴσθηση ποὺ νὰ μὲ βεβαιώνει
γιὰ μιὰ ἐλάχιστη σταθερότητα
σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο,
τὸν τόσο ἀπατηλὸ καὶ φευγαλέο…
Κοιτάζομαι στὸν καθρέφτη τῶν γκρίζων σύννεφων
καὶ δὲν ξέρω ποιός μοῦ δάνεισε αὐτὸ τὸ σῶμα καὶ τὶς σκέψεις:
Περιπλανιέμαι ξανὰ σ’ ἕναν ἄγνωστο δρόμο,
ψάχνοντας βιαστικὰ τὴ σκιά μου,
ριγμένη τυχαία στὰ βρόμικα καὶ σκοτεινὰ
πεζοδρόμια:
εἶναι ἐδῶ!
Ἐπιστολή:
Ἴσως ἡ παρουσία σου
νὰ εἶναι φάντασμα
στὴ μπλὲ νύχτα
ἀπ’ τὴν ὁποία δὲν μπορῶ πιὰ νὰ βγῶ·
Τὶ θέλεις ἀπὸ μένα;
Τὴ βροχὴ τῶν σκέψεών μου πάνω σου
ἢ τὸ γλυκὸ κλᾶμα τοῦ δειλινοῦ
ἀπ’ τοὺς σβησμένους πολυελαίους τῆς ἀγάπης;
Ξυπνήσαμε ἕνα κρύο φθινοπωρινὸ πρωινὸ στὸ χεῖλος τῆς
ἀγάπης
κι ἀπὸ ὑπερβολικὴ διαύγεια, γλιστρήσαμε στὴν ἀχρονία
τῆς ἀναμονῆς
καὶ τῆς γεωμετρίας στὸν χῶρο·
κατὰ λάθος, εἶχα πάρει μαζί μου καὶ τὸ εἰσιτήριο
τοῦ τρένου
μὲ τὸ ὁποῖο εἶχα ὑπολογίσει, θυμᾶσαι;…
ἐσύ,
πόθος μου,
ἡλιοβασίλεμα…
Ὁ ὕπνος γδύθηκε ἀπὸ πάνω μου…
Ξύπνησα ἀπὸ σένα
κι ἔτρεξα μὲ ἀνυπομονησία στὰ ὄνειρά σου…
Κρυώνω
καὶ θὰ ἤθελα νὰ μποροῦσα
νὰ ἐπιστρέψω ξανὰ σ’ ἐμᾶς.
Ποῦ φεύγει ὁ χρόνος ὅταν εἶσαι μαζί μου;
Ποῦ χανόμαστε ὅταν εἴμαστε μαζί;
Ἀρχίζω νὰ καταλαβαίνω γιατὶ κλαῖνε τὰ χορταράκια τὸ
πρωὶ
κάτω ἀπ’ τὰ γυμνὰ ἀπὸ σένα βήματά μου…
Στὴ μπροστινὴ πόρτα
βρῆκα τὸ σημείωμά σου,
δίπλα σ’ ἕνα βαριεστημένο τριαντάφυλλο!
