Ελένη Κονδύλη: ΜΕΤΑΝΟΙΑ [Συμμετοχή στον Μαραθώνιο Ποίησης 2019]

Αδρά τα συναισθήματα.
Μπορεί και να 'χεις δίκιο,
Πτώση.
Άλλωστε, τι άλλο, χα!
Πάλι εκεί επί τον ποταμόν εκαθήσαμεν τσακίστηκαν οι αδιάβροχοι λογισμοί, συμπορεύτηκα με σένα, τον ατάκτως μορφωθέντα με πηλό
Συναισθήματα
Κάτι σαν ρολόγια - μηχανισμοί της γονιμότητας.

Αίφνης το καύκαλο του πηλού δεν είναι πια χρήσιμο
Κι αν είναι κίονες,
το παλάτι θα σπάσει
Θα διπλώσει στα δυο σαν του Σαμψών,
Θα κοιμηθεί μετά, σε μια κλίνη από πλάνη
Θα μαζευτούν τα όνειρα να τον μοιρολογήσουν, κι η Δαλιδά, προτού τα μαλλιά να κόψει,
Κι άξαφνα εκεί στον ποταμό πλένονται συναισθήματα σαν τους βοστρύχους όμορφης που λούζει την ακεραιότητά της.
Θα σβήσει αυτή τη δίψα του πεινασμένου
Θα φοβηθούν τα όνειρα, 
θα τρέξουν να πνιγούν
Ο αυλιστής, κι εγώ ο γραφέας, χωρίς ούτε μια τρίχα να μας προστατεύει από τον έρωτα,
Ο πνιγμένος, η πόρνη, ο έρωτας, η συγγνώμη, η άφεση.
Η ζεστασιά
Ένας κορμός στο δάσος
Τα συναισθήματα όλα,

Με το σαράκι του θανάτου πριονισμένα. 
έκλαψα εκεί, ζήτησα. 
συγχώρεσα.

‏2007‏‏-‏03‏‏-‏22‏

[Εικαστικό σχόλιο: Ζωγραφική Χρήστου Μποκόρου]