Σχολιαρόπαιδο
αναπλάθει αινίγματα
ο Αλέξανδρος.
-Βρε τον αλήτη
έμαθε να γλωσσεύει
ακατάσχετα.
Ακοινώνητος
και αγγελοκρουσμένος
ξεφτίδια όλος
μελαγχολικός
ωσάν παλτό φθαρμένο
στην Αφάνεια.
Θράσος λέξεων -
εντυπώνει στιγμούλες
απ’ τα μη όντα:
Γάλα γοργόνας
τζιτζίκια εφάμιλλα
της Εξόντωσης.
Έτσι να μείνει:
Σιωπηλό στον πρόναο
κεροστάλαγμα
κλάμα του ίσκιου
των φρικτών οσίων του
κομμένες φλέβες.
Θεοσκότεινος
αποκοιμιέται ο νους
σαν το τρυγόνι.
Χαλάλι σου το θέρος
τον χειμώνα μου φοβού.
Ερειπιώνεις
τ’ Ατόφιο πέτρα-πέτρα
έως δακρύου.
Χατίρι σου ο Έρως
και τα χιόνια του ιδού.
(Δεκέμβριος 2009)
[Ποίημα συν-ομιλίας με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, από την ποιητική συλλογή του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ, εκδ. Κέντρο Λόγου Αληθώς, Ζάκυνθος 2014, σελ. 117 εξ.]
(Δεκέμβριος 2009)
[Ποίημα συν-ομιλίας με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, από την ποιητική συλλογή του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ, εκδ. Κέντρο Λόγου Αληθώς, Ζάκυνθος 2014, σελ. 117 εξ.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου