π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΠΑΣΧΑΛΙΟΙ ΣΤΑΛΑΓΜΟΙ ΘΕΟΦΙΛΟΥΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΝΘΕΟΥ ΚΑΤΑΝΥΞΕΩΣ

Μεθέορτα βιώματα συν-εφημεριακά

Στὸν π. Παναγιώτη Καποδίστρια, Ἀναστάσιμος ἀσπασμός

Μεθεόρτως μὲν, ἀλλὰ μὲ ἀναλλοίωτη τὴν εὐκατάνυκτο συγκίνηση ποὺ μοῦ χαρίστηκε, γράφω αὐτὲς  τὶς σκέψεις, γιὰ νὰ πῶ ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ σ’ αὐτοὺς ποὺ μοῦ ἔδωσαν τὴν ἀφορμὴ αὐτή, γιὰ νὰ χαράξω τοῦτες τὶς γραμμές.

Ὀφείλω νὰ ὁμολογήσω, ὅτι ἔνοιωσα ἐντελῶς διαφορετικά, ὅταν εἶδα τὶς παρακάτω φωτογραφίες, τὶς δανεισμένες ἀπὸ τὸ προσφιλές καὶ φιλόκαλο «Νυχθημερόν», τὴ φιλόξενη δηλαδή σελίδα,  ποὺ ἐπιμελεῖται καὶ παρουσιάζει ὁ καλὸς καὶ φιλότιμος ἀδελφός, ὁ π. Παναγιώτης Καποδίστριας, ὁ Ζακύνθιος.

Οἱ ἐν λόγω φωτογραφίες, λοιπόν, ἔργο τῶν χειρῶν τοῦ Ἰωάννου-Πορφυρίου Καποδίστρια, μᾶς κάνουν κοινωνοὺς μιᾶς μοναδικῆς, θὰ τὴν ἔλεγα, καὶ  ἱεροπρεποῦς τελετῆς. Καὶ δή τελετῆς μιᾶς τῶν κορυφαίων ἡμερῶν ποὺ μᾶς χαρίζονται μέσα στὸ ἐτήσιο λειτουργικὸ ἔτος: ἐκείνη τῆς Μ. Πέμπτης τὸ ἀπόβραδο, ὅπου ψάλλεται ὁ ἀνεπανάληπτος Ὄρθρος τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ἤ τῆς τῶν Ἁγίων Παθῶν τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ τῶν Δώδεκα Εὐαγγελίων, σύμφωνα μὲ τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ ἐπιλεγόμενα.

Ὅμως, αὐτὸ ποὺ κορύφωσε περισσότερο τὴν ἱερὴ καὶ χαρμολυπικὴ συγκίνησή μου ἦταν ἡ ἔξοδος τοῦ Ἐσταυρωμένου μέσα σ᾿ ἕνα σιωπηλό, μισοφωτισμένο ναό, μὲ μοναδικοὺς ἐνορίτες - πλήρωμα τούτη τὴ φορά,  τὴν ἔνθεη φλόγα τῶν ψυχῶν τους σέ κάθε στασίδι καί κάθισμα τῶν ἀπόντων Παρόντων (ὑλοποιηθεῖσα ἰδέα Ἰωάννου-Πορφυρίου Καποδίστρια). Ἔτσι, μέσα στὴν ἄχραντη τούτη ὥρα, τὸ πλῆθος τῶν ἀναμμένων κεριῶν, ποὺ λιτανεύουν τὸν «ἑλκόμενον ἐπὶ Σταυροῦ» Ἰησοῦν, ἐνῶ «σταλάζουν τὰ τζάμια ἡλιοβασίλεμα» (Ὀδ. Ἐλύτης), δὲν μπορεῖ νὰ περάσει ἀπαρατήρητο. Γιατὶ ἡ Ποίηση τοῦτες τὶς πανάχραντες στιγμές, «ἡ μητέρα ὅλων τῶν μαχῶν [γίνεται] παρηγορήτισσα /....τῶν ἡττημένων στέγαστρο» (π. Π. Καποδίστριας). 

Λιτανεία τοῦ Ἐσταυρωμένου, λοιπόν, μὲ τὴ συνοδεία τὴ μυστικὴ τῶν στασιδιῶν μὲ τοὺς ἄχραντους τοὺς ἴσκιους παρόντας, νὰ κρατοῦν στὰ τίμια τὰ χέρια τους λαμπάδα ἀναμμένη: Τὴν ψυχή τους. 

Ποιός εἶπε στ᾿ ἀλήθεια, ὅτι ἦταν ἀδειανοὶ οἱ ναοί μας τοῦτες τὶς περιώνυμες Μεγαλοβδομαδιάτικες ὧρες; Ὧρες πλημμυρισμένες ποίηση καὶ ἀνοιξιάτικες εὐωδιές, μυστικὲς προσευχές, φωτεινὲς παρουσίες, ποὺ σκύβουν μὲ ἱκέσιο δέος στὸν «δι’ ἡμᾶς Σταυρωθέντα»; 

«Νίψου τὸ ἔαρ», μᾶς λέει καὶ πάλι ὁ σταυροφόρος παπα-Παναγιώτης... Ράντισε μὲ λεμονανθῶν καὶ τριαντάφυλλων ἄρωμα τὴν ψυχή σου μέχρι νὰ νοιώσεις νἀ σὲ ποτίζει, νὰ σὲ ἀνασταίνει ἀπὸ τούτη τὴ μοναξιά, τούτη ἡ θεϊκὴ εὐωδιά: «Σήμερον ἔαρ μυρίζει καὶ καινὴ κτίσις χορεύει...». 

Καὶ μαζί της κι ἐμεῖς,  ποὺ βγαίνουμε ἔξω, στοὺς δρόμους καὶ στὶς γειτονιές,  ἀλαλάζοντας τό,  «Χριστὸς Ἀνέστη»!!!

π. κ. ν. κ.