Marlow, Lucy Drake (American, 1890-1978) Oriental Composition with Bearded Iris and Daffodil
1922. Oil on board.
Ευαίσθητοι κρίνοι
Ευαίσθητοι κρίνοι γεννήθηκαν χωρίς σκοπό να διψάσουν, και δίψασαν πολύ.
Ευαίσθητοι φίλοι τους χάρισαν και τους πήραν ξανά,
πριν το δόσιμο.
Φίλοι που έγιναν ευαίσθητοι, αν έγιναν.
Ευαίσθητοι κρίνοι άγγιξαν τον παγωμένο πυθμένα κι ανατρίχιασαν από τη γυμνή επαφή που θα είχαν, αν είχαν.
Και οι κρίνοι ήπιαν από το άδειο βάζο, νερό που θα είχε, αν είχε.
Η δροσιά τους δάκρυσε με το τελευταίο δάκρυ της, που για ύστατη στιγμή βρέθηκε,
αλλά δεν βρέθηκε.
Η δροσιά τους στράγγιξε όταν το χέρι έσφιξε βίαια την καρδιά τους,
ώσπου η έκρηξη της λεπτής σταγόνας έφθασε στα Μάτια του Θεού, άν έφθασε.
Και έφθασε.
Έγινε βροχή και πλύθηκαν, έλαμψαν εξουθενωμένοι οι ευαίσθητοι κρίνοι.
Γονάτισαν και τσαλακώθηκε ο μίσχος και το σώμα τους λύγισε από το βάρος,
και δεν λύγισε.
Σαν τα ξερά λουλούδια που κλείδωσε το χέρι ανάμεσα στις σελίδες απροσπέλαστες,
για να γίνουν διάφανα λεπτά φτερά,
αν έγιναν.
Ευαίσθητοι κρίνοι περιφρονήθηκαν ως άνθη του κακού, διαγράφηκαν ως μη ανιχνεύσιμα δηλητήρια,
αν ήταν.
Βρέθηκαν μαζί με κάτι τυχαία αγκάθια, που φύτρωναν στη ρίζα του σταυρού συκοφαντημένα όχι τυχαία,
Ευαίσθητοι κρίνοι ξεδίψασαν από μια λεπτή σταγόνα αίμα της Θυσίας, που λαμπύριζε ακόμα ζεστή στο χώμα, και ήταν αρκετή για να τους ξεδιψάσει.
Ήταν.
Λιβάδι μπλε με λούπινα κι άλλα φεγγάρια
Δεν ξέρεις τι κακοτοπιές κρύβει ένα μαύρο Δάσος.
Κοιμούνται οι Λάμιες μέσα του.
Ξυπνάνε τα θηρία στην καρδιά του.
Κι εσύ, ανυποψίαστα,
δεν ξέρεις πού βουλιάζει το βαθύ Νερό,
αυτό που θέλει να σε πνίξει μες το βάλτο.
Δεν ξέρεις που οδηγούν τα μονοπάτια του.
Ούτε τι κρύβεται πίσω από τις ανήλιες γωνιές του
και τις λόχμες.
Ήμουν μόνη όταν το διέσχισα.
Χωρίς μάρτυρες.
Έφυγα τρέχοντας πιο γρήγορα απ τον ήχο, χωρίς σκιά.
Οι σκιές φαίνονται μόνο υπό το φως.
Κανείς δεν βλέπει στο Σκοτάδι.
Μπορώ να σου πω τι έγινε πριν απ αυτό.
Έβλεπα πίσω από το τζάμι το γλυκό.
(Πάντα ήταν λαχταριστό και πάντα πίσω απ το τζάμι.)
Μετά μ έφαγε ο κακός ο λύκος.
(Κυκλοφορούν παντού οι λύκοι..)
Μ έβγαλε μέσα από την κοιλιά του ο κυνηγός.
(Ανέλπιστα ήταν εκεί..)
Μ' έσωσε ο Πρίγκιπας με τ άσπρο άλογο.
Ξεπέζεψε μ' Αιώνιο φιλί.
Μετά απ αυτά, τα χρειαζόμουν τα Φτερά μου.
Αυτά δεν τ αγοράζεις.
Δεν στα χαρίζουν οι γίγαντες.
Ούτε μπορούν να στα στερήσουν οι νάνοι.
Ήταν τότε που οι κούκλες μου είχαν μόνο πρόσωπο.
Μόνο μεγάλα μάτια.
Κι έπρεπε να τα προστατέψω να μη κλάψουν.
Κι αυτά κλαίγανε.
Μπορούσε να λιώσει ο ήλιος.
Και δεν έλιωσε.
Μπορώ να σου πω, τι έγινε πριν από αυτό.
Πέρασα τότε απέναντι και βρήκα ξέφωτο.
Δεν ξέρεις εσύ από που πέρασα Απέναντι.
Ούτε τι παπούτσια φορούσα, αν φορούσα
Ούτε αν είχα κουρασμένα πόδια αντί φτερά.
Ούτε αν διέσχισα λιβάδι μπλε από λούπινα.
Μπορώ να σου πω, τι έγινε πριν από αυτό.
Η Χιονάτη μου δεν είχε φόρεμα καλό.
Λερώθηκε απ τις δουλειές των άλλων εκεί στις στάχτες.
Είχε μόνο τα ρούχα της δουλειάς, κι αυτά σχισμένα.
Περνούσε ο άνεμος σκληρός ανάμεσά τους.
Και τότε στο χορό χάθηκε το γοβάκι.
Το πήρε η βατραχίνα του έλους μα δεν το φόρεσε.
Ότι κι άν έκανε δεν ήτανε δικό της.
Της έφυγε απ τα χέρια μόνο του κι έψαχνε το δρόμο.
Μ όλα τα εμπόδια που είχε δεν θάμπωσε.
Ακόμη ήταν κρυστάλλινο κι ολόκληρο όταν βρέθηκε.
Το κρύσταλλο μου πλήγωσε το πόδι.
Κατά τα μεσάνυχτα έπρεπε να φύγω.
Μα ξέχασα την καρδιά μου εκεί μέσα.
Κανείς όμως δεν πάει πουθενά χωρίς την καρδιά του.
Έμεινε μόνη της στη σάλα του χορού.
Δεν μπορούσε να σταματήσει με πληγωμένα πόδια να χορεύει.
Γιατί ο Πρίγκιπας ήταν εκεί.
Εκεί ήταν η Μουσική.
Την έχασα αλλά έτρεξε κι αυτή μέσα στα λούπινα.
Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει ένα βιολί που παίζει.
Έχει ακόμη το βιολί στα χέρια της
κι ακόμα παίζει.
Εκεί είναι τώρα.
Δεν τη βλέπω.
Ακούω το βιολί..
Ψάχνει τα Φτερά της.
Μπορεί ακόμη να είναι εκεί.
Σπαρμένα μες τα λούπινα.
Φτερά και λούπινα βιολέ και μπλε φεγγάρια.
Πώς να τα ξεχωρίζεις τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου