MΥΡΗΣ
Όλοι μας λίγο πολύ είμαστε σαν τον Μύρη,
βαπτισμένοι αλλά ξεχασμένοι.
Υπηρέτες των ειδώλων παλαιών και νέων
χρήματος και πάσης σαρκός,
επιπολαίως ίσως.
Όταν ερχόμαστε κατάντικρυ όμως
στο φρικτό πρόσωπο του Πονηρού επισήμως,
ένα κενό μέσα μας γίνεται πικρία θανατερή.
Πολύ αργότερα όμως, αισθήσεις και αναμνήσεις μελίρρυτες
αναθρώσκουν από το βάθος, το ξεχασμένο !
ΕΣΑΕΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ;
Γαλανίζω τους σκοπούς μου
γιατί με τρέφει το γαλάζιο
της ευλογίας του ουρανού.
Κι αυτοί παρθενεύουν
γινόμενοι φλόγα του νου,
μες τα ωραία της ύπαρξης.
Θηρεύω τότε της αστραπής
συγκινήσεις της μέσα καρδιάς,
που σαν εικόνες εγκαυστικές
εσαεί με συντροφεύουν στο βίο μου.
Μεγάλη κουβέντα το εσαεί
για μια πρόσκαιρη παρουσία στην πλάση
που δωρίζει στον άνθρωπο
η προσδοκώμενη Ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου