© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

π. Κων. Ν. Καλλιανός: Τ' ΑΗ-ΓΙΑΝΝΙΟΥ Η ΑΠΟΒΡΑΔΗ ΩΡΑ

(Μαθητικὲς μνῆμες)
Τοῦ Δωδεκαήμερου ὁ ἐπίλογος, λοιπόν. Μὲ τὴ γιορτὴ τοῦ Ἁη Γιάννη νὰ τὸ σφραγίζει. Καὶ μαζί του νὰ ἀνοίγει στὴν ψυχὴ τὸ χαντάκι ἐκεῖνο, ἀπ᾿ ὅπου περνάει ἡ νεροσυρμὴ τῶν τρυφερῶν ἀναμνήσεων τῶν μαθητικῶν τῶν χρόνων.
Ἔτσι, ὅταν φτάσει ἡ μέρα αὐτὴ στὴν ἀπόβραδη ὥρα της, τότε ξανάρχονται στὸ νοῦ κάποιες ἀθάνατες στιγμὲς ποὺ ἔζησα καὶ δὲν μπορῶ, ἑξήντα, τώρα, χρόνια νὰ τὶς ἀφήσω νὰ χαθοῦν μαζὶ μὲ ἕνα σωρὸ ἄλλα γεγονότα ποὺ λησμονήθηκαν κι ἀπὸ μένα τὸν ἴδιο. Γιατὶ σὲ κεῖνες τὶς χρονικὲς παρενθέσεις ταμιεύτηκε ἕνα πολύτιμο φορτίο ἀναμνήσεων, τὶς ὁποῖες θεωρῶ ἱερὲς καὶ πάντιμες. Ἔτσι, στέκουν στὸ χρόνο ἀκίνητες, κρυσταλλωμένες καὶ κάθε ἀπόβραδη ὡρα τ᾿ Ἁη Γιαννιοῦ ἀνεβαίνουν ἀπὸ τὰ μυστικὰ τὰ δώματα τῆς ψυχῆς καὶ μοῦ παρουσιαζονται.
Μοῦ παρουσιάζεται, λοιπόν, ἐκεῖνο τὸ μισοφωτισμένο ἀνώι1 τοῦ φούρνου μας, μὲ τὸν ἀπέριττο γιορταστικὸ διάκοσμο: ἕνα ἁπλὸ τραπέζι πάνω ἀπὸ τὴν γκλαβανή, κολλημένο στὸν τοῖχο, σιμὰ στὸ παραθύρι ποὺ κοίταζε κατὰ τὴν ἐκκλησιά, «ἀποπέρα», μὲ τὴ φουρτιέρα2 γεμάτη μυρωδάτα ἀμυγδαλωτά, καὶ σιμά ὁ δίσκος μὲ τὰ ποτηράκια καὶ τὸ ρακί. Εἴχαμε, βλέπεις, γιορτὴ στὸ σπίτι... Τὰ ὀνομαστήρια τοῦ γιοῦ τοῦ παπποῦ τοῦ Νικολάκη, ποὺ ἦταν τότε ξενιτεμένος στὴν Ἀμερική. Κι ἀπέναντι τρεῖς τέσσερεις καρέκλες, ἐνῶ κάτω στὸ χλωμὸ τὸ πάτωμα, στρωμένο ἴσαμε τὴν ἀναμμένη παραστιά, τὸ καλό, τὸ ὑφαντὸ τὸ κιλίμι.
Οἱ ἐπισκέψεις ἦταν πάντα λιγοστές, μετρημένες. Χωνεμένα πρόσωπα στὴ σιωπὴ πιὰ καὶ στὴ στάχτη τῶν χρόνων ποὺ διάβηκαν... Μὸνο ἐκεῖνο τὸ ὠχρὸ, τὸ χρυσοκίτρινο, λὲς καὶ τ᾿ ἄφηναν κεριὰ ποὺ καίγανε γύρω, θυμᾶμαι νὰ ἀκτινοβολεῖ ἀπὸ τὴν παραστιὰ καὶ ἀπὸ τὴ λάμπα... Καὶ νὰ τὰ καταυγάζει ὅλα. Νὰ τὰ μεταποιεῖ σὲ ἱερά.
Ἀλήθεια, πότε τὰ ἔζησα ὅλ᾿ αὐτά; Μήτε ποὺ θυμᾶμαι χρονολογία. Τὸν ἑαυτό μου μονάχα θυμᾶμαι, μικρὸ παιδί, ποὺ χαιρόταν αὐτὲς τὶς στιγμές, ἴσως γιατὶ ἀποχαιρετοῦσε τὸ ἀγαπημένο του Δωδεκαήμερο, ἴσως ἐπειδὴ δὲν ξανάζησε ἄλλες τέτοιες στιγμές, γιατὶ σιγά-σιγὰ ἀραίωναν τὰ πρόσωπα, φεύγανε γιὰ τὸ μεγαλο τους τὸ ταξίδι, γιατὶ κι ἐγὼ ὁ ἴδιος δὲ ξαναβρέθηκα τ᾿ Ἁη-Γιαννιοῦ τὴν ἀπόβραδη ὥρα στὸ ἀνώι τοῦ φούρνου τοῦ παπποῦ, ἀφοῦ τὴ μέρα αὐτή, ὅπως καὶ τὴ χτεσινὴ, τῶν Φώτων, τὴ σφράγιζε ἡ ἀναχώρηση ἀπὸ τὸ χωριὸ γιὰ τὶς σπουδές, στὴ μεγάλη πολιτεία...
π. κ. ν. 7-1-16
1 Ανώι ( τό)=τὸ ἐπάνω πάτωμα τοῦ οκήματος.
2 Φουρτιέρα ( ἡ)= ἡ φρουτιέρα, τὸ γυάλινο βαθὺ πιάτο, κολωνᾶτο ἤ ἁπλό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails