Πρωτοδημοσιευόμενα
ποιήματα από την ανέκδοτη συλλογή «Οι εποχές αποχωρούν πάντα πικραμένες»
Επιτέλους! Είναι θέμα δημόσιας υγείας.
Τόσα δάκρυα σιωπηρά, τόσοι
υπαινιγμοί στην άκρη του γκρεμού,
απειλές σπαρακτικές του είναι,
αγωνίας κραυγές, εκκλήσεις για ζωή,
ανησυχίες μεταδοτικές,
σε φακέλους κλεισμένες, χέρι με χέρι
να διακινούνται ανά την επικράτεια
έτοιμοι να προσβάλουν και άλλους όσοι
θ’ αγγίζουν, θα ταξινομούν, θα διανέμουν
αλληλογραφία.
Γιατί; Απλοί υπάλληλοι είναι, έχουν οικογένεια,
τι χρωστάνε; πώς τη μόλυνση θ’ αποφύγουν;
Ψηφιακή πλέον η επικοινωνία ήταν μια κάποια
λύσις.
Ουσιώδης παράλειψη
Και όμως δεν γράφτηκε ποτέ
ένα έστω χαμηλόφωνο έπος
για ταπεινούς Φιλοκτήτες
που έκρυψαν επιδέξια
το δάγκωμα που τους έλαχε,
που τη ζωή τους ολόκληρη δίπλα στην άβυσσο
επέρασαν
εκεί όπου λάθη δεν συγχωρούνται,
που συμπλήρωσαν τα ελλείποντα ένσημα
σκάβοντας βαθιά στα ορυχεία της επιθυμίας
τώρα κάποια Σεραφείμ τούς κρατάνε το πι
να μην πέσουν καθώς βαδίζουν
ενόσω τις αμαρτίες άλλων καθαρίζουν
με μυστικό υστερόγραφο αίμα.
Δια βίου μάθηση
Ζευγάρι:
απροειδοποίητες προφορικές
εξετάσεις
σε αδίδακτο
υπο- κείμενο
1 σχόλιο:
Ξεχώρισα την "Ουσιώδη παράλειψη" με διπλή υπογράμμιση, αυτό "το πι" που κρατάνε τα Σεραφείμ και "το μυστικό υστερόγραφο αίμα". Υποκλίνομαι._
Δημοσίευση σχολίου