π. Κων. Καλλιανός: ΜΕΛΕΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ (ποίημα)

Τῆς Οὐρανίας...

1

Διδάχτηκα τό μέγιστον μάθημα

δίχως νά ξαναδιαβάσω Φαίδωνα ἤ Ἀπολογία,

σεβαστέ μου γέροντα Πλάτον.

Πρόσεξα, ξέρεις, ἐκεῖνα τά βράδυα,

ὅπου σωπαίναμε στό δωμάτιο μέ τό χαμηλωμένο φῶς,

πού μύριζε φάρμακα κι ἀγωνία, ὑπολογίζοντας

τό λοιπόν τοῦ βίου μας μέ τίς σταγόνες τοῦ ὁροῦ,

καθώς συντονισμένες πέφτανε ἀπό κείνη

τήν περίπλοκη τή μηχανή, δεμένες μυστικά κάι ἄρρηκτα

μέ τή μακάρια, τήν μονολόγιστη Εὐχή,

πού μᾶς συντρόφευε, περίσσια μεταγγίζοντας

φῶς οὐράνιο, ὑπομονή καί εἰρήνη

στίς φρυγμένες μας ψυχές.

2

Χλωμά φῶτα,

ὡσάν τά πρόσωπα ἄρρωστων παιδιῶν

καθρεφτίζονται στό νοτισμένο δρόμο.

Βρέχει. Σιωπηλό τοπίο ἡ Pr. Road.

Ὡστόσο, κάπου σιμά ἡ ὀδύνη

καί ἡ κορυφαία τῆς ἀγωνίας ὥρα ἔχει ὄνομα: Pr. Hospital

Εκεῖ τά δευτερόλεπτα μεγιστοποιοῦνται,

καθώς ὁ χρόνος δέν ἔχει τίς γνωστές του διαστάσεις

γι' αὐτό πού ἡ ἀγωνία καί ἡ ὁδύνη σοῦ ὑπαγορεύει.

Μόνον ἡ ψυχή ἀνεβαίνει σιωπηλή καί κάθιδρη

τόν δικό της τῶν Ἐλαιῶν τό δρόμο,

μήπως μέ τόν εὐχόμενο ἐκεῖ Ἰησοῦ

τῆς πνιχτῆς ἀπόγνωσης

καταστείλει τήν ὑψηλή θερμοκρασία...

Birmingham, 22. 9. 1996

[Φωτογραφικό σχόλιο στο ποίημα: π. Παναγιώτης Καποδίστριας / 25.6.2008]