Στο νησί των σκύλων
μια φορά το χρόνο έχουνε όλοι οι σκύλοι
πανηγύρι
Εκεί βλέπεις
σκύλους που έχουν έλθει
από κάθε μεριά της οικουμένης
Απ’ τις Ινδίες
το Μακάο
το νησί της Παρθένου
την Τζαμάϊκα και τη Σάντα Λουτσία
απ’ το νησί του Ροβινσώνα - τουτέστιν
το Χουάν Φερναντέζ
Σκύλοι
από τας Ευρώπας
τους τροπικούς και από το βόρειο κύκλο
που σέρνουν μέχρι να πεθάνουν τα έλκηθρα των Εσκιμώων
Σκύλοι ευγενέστατοι
με σμόκιν και βελάδα
αραιά και πού κανένας κρυφοδαγκανιάρης (το βλέπεις εύκολα από την ουρά του και φυλάγεσαι)
Από την παραμονή της φιέστας έχουνε καταπλεύσει μπρίκια κατάφορτα με friskies κι άλλες τροφές
σοφιστικέ
Τη μέρα της γιορτής μετά την εκκλησία
γίνεται η διανομή των εδεσμάτων
κι έπειτα κάθε σκύλος καλοφαγωμένος
τρέχει στο πάρκο και ξαπλώνει στο γρασίδι
κι όλοι μαζί ακούνε ροκ en vivo
βλέπουν κανένα χάπενινγκ
κανένα στρίκινγκ
γελούν - χορεύουν- κλαίνε εν αναγαλλιάσει
βλέπουνε Punch and Judith
ξεκαρδίζονται στα γέλια
κι έπειτα λίγο-πολύ ξενερωμένοι
κάνουνε έρωτα οι καημένοι!
Και κοιμούνται...
κοιμούνται ώς το βράδυ
που θα κατέβουνε όλοι στο λιμάνι
στα dock
στις παλιές τις αποθήκες
να δουν στο θέατρο τον «Γκουντακίντερ»
ή του «Μπάρμπα Θωμάκου την Καλύβα»,
και θα ’χει δωρεάν ένα σκουτέλι
ζεστό ζουμί
μήπως και πάει κάτου
η πίκρα
γιατί – πράγμα ανήκουστο
οι σκύλοι μας γνωρίζουν ότι
τη νύχτα εκείνη
ΤΕ-ΛΕΙ-Ω-ΝΕΙ
η γιορτή τους
[* Ανέκδοτο, από την ενότητα: Nur Narr! Nur Dichter!]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου