Της Κατερίνας Δεμέτη
Το αθλητικό ρεπορτάζ, που αφορά στην Κυριακή 11 Ιουλίου 2010, εδώ στο νησί μας, ξεπερνά κατά τη γνώμη μας, τον τελικό της μεγαλύτερης αθλητικής συνάντησης ποδοσφαίρου που πραγματοποιήθηκε στη Νότια Αφρική. Και αυτό, γιατί πιστεύουμε ότι η επιτυχία ή η αποτυχία μίας δραστηριότητας, δεν εντοπίζεται τόσο στο βαθμό αποδοχής της από μεγάλο μέρος του πληθυσμού που έχει άμεση επαγγελματική εξάρτηση απ’ αυτή, ούτε περιχαρακώνεται μέσα στους κύκλους των οπαδών, όσο από το πόσο μπορεί να επηρεάζει σε βάθος χρόνου μία τοπική κοινωνία και να προσφέρει εκείνα τα μέσα αυτοβελτίωσης που μπορούν να ωθήσουν τη νέα γενιά ν’ ασχοληθεί με τον αθλητισμό, με τον πολιτισμό, με την τέχνη, με την κοινωνική προσφορά, με την ευγενή άμιλλα και το ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο.
Και αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά είχε η γιορτή για τα 30 χρόνια του Αθλητικού Ναυτικού Ομίλου Ζακύνθου (Α.Ν.Ο.Ζ.), που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 11 Ιουλίου στο Ξενοδοχείο ELEΟΝ στο Τραγάκι. Γιατί σ’ αυτή τη γιορτή, οι μικροί αθλητές του Α.Ν.Ο.Ζ., αντιλήφθηκαν ότι η κολύμβηση δεν είναι μία από τις πολλές δραστηριότητες που φορτώνει το σχολικό τους πρόγραμμα, αλλά εντάσσεται σε μία χαρούμενη ενασχόληση που μπορεί να τους προσφέρει γύμναση, κοινωνική επαφή, γνωριμίες, εκτόνωση και μία διαφορετική επικοινωνία με τους δικούς τους, που και οι ίδιοι χαίρονται να καμαρώνουν τα βλαστάρια τους να μεγαλώνουν όμορφα και να φτιάχνουν γερό νου μέσα σε γερά κορμιά.
Και ούτε κουράστηκαν από το μικρό μάθημα ιστορίας, όταν πληροφορήθηκαν ότι στις 15 Αυγούστου του 1895, ο Ζακυνθινός αθλητής Σόλων Ξενόπουλος, της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών, κέρδισε τη δεύτερη θέση στα ΤΗΝΙΑ, ενώ ο ίδιος αθλητής, στις 25 Μαρτίου του 1896, συμμετείχε με επιτυχία στους Α΄ Ολυμπιακούς Αγώνες στο αγώνισμα της κολύμβησης των 100μ., 500μ. και 1200 μ..
Ούτε όταν ο Πρόεδρος του Α.Ν.Ο.Ζ. κ. Μπονίκος απαρίθμησε τους προηγούμενους Προέδρους, το Γιάννη Μαρίνο (1980 και 1986-2001), τον αείμνηστο Νίκο Πετρόπουλο (1982 και 1984) το Γιώργο Αντωνόπουλο (2004-2007) και το Νίκο Κόττη (2007-2010).
Το θεώρησαν απόλυτα φυσικό.
Το ίδιο φυσικό πρέπει να θεωρήσει και η επίσημη Πολιτεία την κατασκευή ενός Κολυμβητηρίου στο νησί μας, γιατί κάθε γενιά ξαναφτιάχνει την Ιστορία της, όχι πάνω στα ερείπια, αλλά στις κατακτήσεις της προηγούμενης και η ιστορία της κολύμβησης στο νησί μας είναι μακριά.
Η γιορτή για τα 30 χρόνια του Α.Ν.Ο.Ζ. που συνέπεσε με το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό event ας τους παρακινήσει.
Ήταν τυχαίο; Δε νομίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου