Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ: Ι. ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙΑ, ΙΙ. ΣΤΕΝΗ ΚΑΙ ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑ΄ ΑΙΩΝΑ [2 νέα ποιήματα]

ΚΟΜΠΟΣΧΟΙΝΙΑ

Ὄχι, Κύριε!

Δὲν πάσχουμε ἀπὸ ἔλλειψη κομποσχοινιῶν!

Ἡ συλλογή μας εἶναι πλουσιώτατη!

Ἄλλο φορᾶμε στὸν καρπό,

ἄλλο κρεμᾶμε στὸν καθρέφτη τοῦ αὐτοκινήτου μας

(γιὰ τὸ κακὸ τὸ μάτι! Φτοὺ... φτοὺ... φτού!...),

ἄλλο τὸ παίζουμε σὰν κομπολόϊ

καὶ ἄλλα τὰ στολίζομε ὁλοτρίγυρα στὸ σπίτι μας,

νὰ διαλαλοῦν τὴ νηπτικὴ ἀρετὴ

καὶ ὑψηλὴ πνευματικότητά μας!

Οὔτε ἀπὸ χρόνο πάσχουμε,

ὅσο κι ἄν καμωνόμαστε

πὼς συνεχῶς πνιγόμαστε!

Καὶ ἡσυχία ὅποτε θὰ θέλαμε

θὰ βρίσκαμε γιὰ νὰ προσευχηθοῦμε!

Ἀπὸ θέληση νὰ Σ’ ἀντικρύσουμε κατάματα

καὶ ἀπὸ ὄρεξη νὰ Σὲ ἀκούσουμε

καὶ νὰ Σοῦ μιλήσουμε πάσχουμε!

Ἄλλωστε ἔχουμε τόσους Γεροντάδες καὶ Γερόντισσες

ἐπιστρατεύσει νὰ προσεύχωνται γιὰ μᾶς

- o sancta simplicitas! -

ποὺ εἴμαστε πολὺ ὡραὶα βολεμένοι

στὸ χουζούρι μας καὶ στὴν αὐτάρκη βεβαιότητά μας!

Αὐτὸ εἶναι τὸ μυστικό,

αὐτὰ εἶναι τὰ κουμπιὰ τς Ἀλέξαινας!

Πειραιάς, 16-6-2010

ΣΤΕΝΗ ΚΑΙ ΤΕΘΛΙΜΜΕΝΗ ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΑ΄ ΑΙΩΝΑ

Ἀστακομακαροναδονηστεύουμε,

Χριστέ μου,

ἀραχτοξαπλοπροσευχόμαστε.

ἐργοτεχνοθαυμάζουμε τὸ κάλλος

τῆς εἰκόνος Σου,

τουριστομοναστηροπροσκυνοῦμε,

ἀνοιχτοσφιξοχέρικα πενταροδεκαροελεοῦμε,

τσιγαροφραπεδοθεολογοῦμε,

πονηροματοκλεινοηθικολογοῦμε,

μεταξορασοασκητεύουμε,

σοουμπιζιερατεύουμε,

σατραποπασαδαρχιερατεύουμε,

ἱεροεξεταστικοκηρύττουμε,

κινητοτηλεφωνοδιαποιμαίνουμε,

ἐν διαδικτύῳ θαλαττεύομε,

ἐν τηλοψίᾳ ἄρρητα κάλλη

μυδριοφθάλμως ἐξετάζοντες

τὸν νοῦν μας νεονηπτικώτατα τηροῦμε!

Ὅλα, ὅλα τὰ κάνουμε d’ accord,

μεταπατερικῶς, κατὰ πὼς πρέπει!

Γιατί καθυστερεῖς, λοιπόν,

τὸν ἀποκείμενον τῆς δόξης στέφανον,

τὸν ἀμαράντινον,

σ’ ἐμᾶς τοὺς στενοδίτας Σου

ἀγωνιστὰς νὰ ἀποδώσῃς;;;

Pourquoi???

Πειραιάς, 16-6-2010