Γράφει ο συνθέτης Νίκος Γράψας
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpr9zCzZsRwnQEK546SyqjrQ-wZcozGadABQeB9hUQyzFRDxphejS9hPMlMysWWX4OKGIMEXWCaf8T9TLnqpCSB-i6LXdXSKzwuurGW2a-G2YxG6R9SIoWQIo8vVp0MiAWpaO4c22IBkc/s400/DSCN2677a.jpg)
Από 5 έως 25 ετών μελετάει. Είκοσι χρόνια σπουδής για να μάθει τη σκέψη των ηρώων του. Από πού να αντλεί, άραγε, τα πρότυπα της ζωής του; … ο άνθρωπος φέρεται όπως θα φερόταν ο αγαπημένος του λογοτεχνικός ήρωας, ντύνεται όπως ο αγαπημένος του σταρ, μιμείται τα χρώματα των πινάκων του αγαπημένου του ζωγράφου και τον τρόπο που κοιτάζει ο πρωταγωνιστής της αγαπημένης του ταινίας.
Ο άνθρωπος ποτέ δεν είναι ‘αυτός’. Απλώς αποτελεί ένα πεδίο συγκέντρωσης κοινωνικής έντασης όπου ολιστικές έννοιες όπως ‘παιδεία’, ‘έθνος’, ‘τέχνη’, λειτουργούν ως καταπιεστικοί μηχανισμοί που τον συνθλίβουν. Η λογική δεν δημιουργεί, η διάνοια δεν αντιλαμβάνεται. Μόνο συγκρίνουν και καταχωρούν.
‘το αναρίθμητο χαμόγελο των κυμάτων’ είναι παραλογισμός. Κι αυτός, ακριβώς, ο παραλογισμός κάνει τον Αισχύλο ποιητή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου