ἤ, κάποιες σκέψεις ἀπὸ τὴν σημερινὴ Πανήγυρι τοῦ Ἐπισκόπου Σκοπέλου Ἁγίου Ρηγίνου
Κι ἦρθε, λοιπόν, ὁ καιρὸς κι ὁ χρόνος, ὥστε νὰ λαμπρυνθεῖ ἐφέτος ἡ ἱ. Πανήγυρις τοῦ πρώτου γνωστοῦ Ἐπισκόπου Σκοπέλου καὶ ἱερομάρτυρος Ρηγίνου τοῦ ἐξ Ἑλλάδος, θείου τοῦ Ἁγίου Πολιούχου Λαρίσης Ἀχιλλείου. Νὰ λαμπρυνθεῖ, ὄχι μόνο μὲ τὴν παρουσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ Μητροπολίτου Χαλκίδος Ἱστιαίας καὶ Βορείων Σποράδων κ. Χρυσοστόμου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἄλλη, τὴν περισσῶς συγκινητικὴ παρουσία τοῦ νέου Ἐπισκόπου Σκοπέλου, τοῦ Θεοφιλεστάτου καὶ ἁγιοφιλοῦς Ἐπισκόπου Σκοπέλου κυρίου Νικοδήμου, τοῦ καὶ ἀπὸ ἐτῶν Μ. Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεώς μας καὶ προσφάτως πανηγυρικῶς ἐκλεγέντος ὑπὸ τῆς Ἱ. Συνόδου, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ παρελθόντος ἔτους, ὡς Ἐπίσκοπος Σκοπέλου.
Κι εἶναι, ὄντως, μία ἡμέρα τόσο στολισμένη μὲ πολύτιμους λίθους ποὺ ἡ θεία Χάρις προσφέρει δαψιλῶς, διὰ νὰ λαμπρύνει, ἀλλὰ καὶ ν’ ἀναστήσει μία πολυχρόνιο καὶ πανσέβαστο ἐκκλησιαστικὴ Ἐπαρχία τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας: Ἐκείνη τῆς Σκοπέλου καὶ Σκιάθου.
Εἶναι δὲ βέβαιον ὅτι, ὅσοι ἐπιχειρήσουν νὰ ἀτενίσουν ἤ νὰ διαστοχαστοῦν τέτοια πάντιμα καὶ ἁγιομυρωμένα ζητήματα, τὰ ὁποῖα ἀφοροῦν στὴν ἱστορικὴ διαδρομὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ἑνὸς τόπου, τότε θὰ ἐκπλαγοῦν, ποὺ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ μεριμνᾶ νἀ συνεχίζεται, ἔστω σχεδὸν μετὰ ἀπὸ δύο περίπου αἰῶνες, -ἀφοῦ ὁ τελευταῖος Ἐπίσκοπος Σκοπέλου κυρὸς Εὐγένιος ἐκοιμήθη στὶς 6 Ὀκτωβρίου τοῦ 1842 κι ἔκτοτε ὁ θρόνος τῆς Ἁγιωτάτης αύτῆς καὶ ἱστορικῆς Ἐπαρχίας κατέστη κενός-, ἡ ἱερὴ διαδοχή. Μία διαδοχὴ ποὺ μᾶς συνδέει μὲ τὸν 4ο αἰώνα, ὅπου καὶ ἔχουμε τὸν πρῶτο γνωστὸ Ἐπίσκοπο Σκοπέλου, τὸν τιμώμενο σήμερα, δηλαδή, Ἅγιο Ρηγῖνο.
Εὐγνώμονα καταθέτουμε λόγο στὸν Σεβασμιώτατο ποιμενάρχη μας τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Χαλκίδος κ. Χρυσόστομο, ποὺ, ἁγιοφιλῶς καὶ μὲ βαθεία ἐπίγνωση τῆς ἱερᾶς ἱστορικῆς συνειδήσεως ποὺ φέρει, μᾶς χάρισε τὴν φωτεινὴ παρουσία τοῦ Ἁγίου Σκοπέλου κ. Νικοδήμου, ἀνασταίνοντας ἔτσι τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ τῆς πάλαι ποτὲ Ἁγιωτάτης Ἐπισκοπῆς Σκοπέλου καὶ Σκιάθου.
Σήμερα, ποὺ συναχθήκαμε στὸ ἱ. Καθολικὸ τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Ρηγίνου, ὅπου καὶ ὁ θαυματόβρυτος Τάφος Του ὑπάρχει ἀπὸ τὸν 4ο αἰώνα ἕως σήμερα, οἱ «ὅσοι πιστοὶ» αἰσθανθήκαμε τὸ πανίερο μεταφυσικὸ ρῖγος, καθὼς «κύκλῳ τῆς Ἁγίας Τραπέζης» νοερῶς καὶ μὲ ἀνοιχτὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς Τους συνιερουργοῦσαν μὲ τὸν Σεβασμιώτατο καὶ τὸν Θεοφιλέστατο ἡ πληθὺς τῶν Ἀρχιερέων ποὺ εὐκλεῶς καὶ θυσιαστικῶς ἐποίμαναν τὴν Ἐπισκοπή αὐτή. Καὶ μαζί τους μιὰ ἀτέλειωτη σειρὰ ἱερέων, ἱερομονάχων, ἱεροδιακόνων νὰ συλλειτουργοῦν.
Γραμμένη στὸ Βιβλίο τοῦ Θεοῦ θὰ παραμείνει αὐτὴ ἡ Κυριακὴ τῆς 25ης τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, τοῦ σωτηρίου ἔτους 2024.
π. κ. ν. κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου