© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Τρίτη 6 Απριλίου 2021

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

“Μηδὲ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ…”

Πενηνταδύο χρόνια, λοιπόν, πέρασαν. Πενηνταδύο ἐπέτειοι μιᾶς ἀπουσίας… Καὶ κάθε χρονιά, σὰν καὶ τούτη τὴ μέρα ἡ Μνήμη γονατίζει ταπεινά, ἀλλὰ νοερὰ σ’ ἕνα μνημεῖο,  χαμένο μέσα στὰ ἑκατομμύρια μνημεῖα κεκοιμημένων ποὺ ὑπάρχουν στὴν Ἀμερική. Μνημεῖα ὁμογενῶν, ποὺ ἄφησαν τὴν ἔσχατη πνοή τους «εἰς τὴν ξένην».

Ἔτσι, πενήντα δύο χρόνια -κι ὅσα θέλει ἀκόμα ὁ Θεός-, μὲ ὑγρὸ τὸ βλέμμα ἀτενίζεις παλιὲς φωτογραφίες καὶ γράμματα, ποὺ, ὅσο περνἀει ὁ χρόνος, ὅλο καὶ φθείρονται, ὅπως οἱ μέρες μας. Τὰ κοιτάζεις ὅλ’ αὐτὰ τὰ ἄψυχα μὲν, ἀλλὰ πολύτιμα τεκμήρια κι ἀναπολεῖς. Ἀναπολεῖς τὰ χλωρά σου τὰ χρόνια, ποὺ πέρασαν δίχως τὴν παρουσία τοῦ πατέρα στὸ σπίτι. 

Καί, μάλιστα, μὲ ἱερὴ συγκίνηση θυμᾶσαι ἐκείνη τὴ φράση τοῦ γείτονά σου Παπαδιαμάντη, ἀπὸ τὸ Χριστουγεννιάτικό του διήγημα «Πατέρα στὸ σπίτι», ὅπου ὁ μικρὸς, ὅταν πῆγε στὸ μαγαζὶ νὰ ψωνίσει,  εἶπε στὸν μπακάλη «δὲν ἔχουμε πατέρα στὸ σπίτι»... Μιὰ φράση ποὺ σφράγισε τὴ ζωή καὶ συνάμα τῆς πρόσθεσε κι ἕνα ἀκόμη προνόμιο: Νὰ στραφεῖς στὸν «Πατέρα ἡμῶν...», γιατὶ ἐκεῖ ἔνοιωθες νὰ σὲ  χαϊδεύει στοργικὰ τὸ χέρι Του, ποὺ τόσο τὸ εἶχες ἀνάγκη. 

Κι ἄν μετὰ τόσα χρόνια γράφεις αὐτὲς τὶς γραμμές, δὲν τὸ κάνεις γιὰ νὰ καρπωθεῖς τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ ἀναγνώστη σου, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσεις τὴν ἄγρυπνή Του πατρικὴ παρουσία, πού, ποιὸς ξέρει, ἄν δὲν ἦταν κι ἔγνοια τοῦ ἴδιου τοῦ  πατέρα σου, ποὺ ἀναπαύονταν πιὰ σιμὰ στὸν Κύριο καὶ κάτι θὰ μποροῦσε νὰ Τοῦ πεῖ, νὰ Τὸν ἱκετεύσει γιὰ τοὺς δικούς του ἀνθρώπους…

Πενήντα δύο χρόνια πέρασαν. Κι οἱ προσευχὲς δὲν παύουν κάθε τέτοια μέρα, στὶς ἕξι τοῦ Ἀπριλίου, νὰ γἰνονται ὅλο καὶ πιὸ ἰκετευτικές, πιὸ βιωματικές. Προσευχὲς ποὺ ἀνεβαίνουν μέσα στὸ πυκνὸ σταχτὶ σύννεφο τοῦ θυμιάματος καὶ φωτίζουν μὲ τὴν ἀναμμένη τὴ λαμπαδα μπροστὰ στὴν «ἄχραντον εἰκόνα Του» τὴν ψυχή του…

π. κ. ν. κ.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails