© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2019

Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη: ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ (ποίημα)


-I-
Σα να ’ταν χθες 
δέντρα χυμώδη, λυγερά 
πόθο γιομάτα 
άνθιζαν κλαδιά 
άπλωναν ρίζες 
να ξεδιψάσουν στις αγκαλιές των ρυακιών 
και στων χειμάρρων την ορμή
 ηδονικά να ξαποστάσουν

Σα να ’ταν χθες 
άγουρα χρόνια 
χνούδια απαλά 
ανήσυχα 
φλόγα γιομάτα 
το μέλι τρυγούσαν των λουλουδιών 
τ’ αλάτι γεύονταν στα τρίσβαθα ωκεανών

Σήμερα θάλασσες πλατιές 
τους θησαυρούς γενναιόδωρα χαρίζουν

Σύντομα αλίμονο 
τόσο σύντομα 
αύριο κιόλας 
καράβια ξέμπαρκα 
γυμνά, ανάλαφρα, βαριά 
γλυκόπικρο μειδίαμα απορούν 
γέρνοντας προς την άλλη χώρα

 -II-
Βαδίσαμε ανεπιτήδευτα μέρες και μέρες 
με διαίσθηση χωρίς πυξίδα 
πυξίδα είχαμε το σώμα στραμμένο στην Ανατολή 
αλλά χαθήκαμε στο φως της μέρας 
Την αγάπη είπαν θ’ ανταμώναμε
 θα ’ρχονταν να μας προϋπαντήσει 
Δεν μάθαμε πως μάχονταν με σκιές 
και της ψυχής μας την αντάρα
 Φωνάζαμε ν’ ακούσουμε ότι υπάρχουμε 
και δεν μπορέσαμε τη μουσική της σιωπής ν’ αφουγκραστούμε 
Σ’ ατέρμονους αγώνες δώσαμε μάχες 
νικητές και νικημένοι χλωρίδα απώλειας 
Τώρα το άδειο απλώνεται στην άκρη της πατούσας 
και δίπλα η σιωπή στοχάζεται την απορία μας

Μπορεί και να ’μασταν ωραίοι μαχητές 
αλλά χαθήκαμε στο διάβα 
Μπορεί το σύθαμπο της μέρας να έλαμψε στα μάτια 
Μπορεί το φως του φεγγαριού να φώτισε τις σκοτεινές πτυχές μας 
                                    
 -III-
Οι χαρές που ζήσαμε χάθηκαν 
πήραν μαζί τους ό,τι είχαμε αγαπήσει 
όνειρα στέρνες δίχως νερό 
Αφού οι πηγές στέρεψαν 
και τα χείλη στεγνά 
πεφταστέρια οράματα 
φύσημ’ αγέρα συγκινήσεις 
Από χρόνους τ’ αφήσαμε πίσω 
πορευόμαστε δέντρα ξεριζωμένα

Μια βαθιά ερημιά κατοικεί μέσα μας 
μια γαλήνη πετρωμένη 
Κάπου κάπου ένα δάκρυ στεγνό 
προσπαθεί κρυφά 
να ραγίσει τη γαλήνη της πέτρας 
Ποιο δάκρυ ωστόσο μπορεί 
να ταράξει τη γαλήνη της πέτρας

Βότσαλα στο δισάκι 
σημάδια για το δρόμο του γυρισμού 
Ψαχουλεύουμε 
το φως λιγόστεψε τώρα πια 
και οι ρίζες κομμένες 
Τώρα ήρθε ο καιρός των γαλήνιων πετρωμάτων 
Τώρα ήρθαν τα χρόνια τα πέτρινα

Πώς θ’ αντέξουμε αντικρίζοντας 
σπίτια σωριασμένα κατάχαμα 
Πώς θ’ αντέξουμε αντικρίζοντας 
άδειους περιστερώνες 
Τα περιστέρια τα φυγαδέψαμε
μείναν ερημωμένοι περιστερώνες 
αραδιασμένοι στο χρόνο

Τα ζεστά μονοπάτια τ’ αφήσαμε πίσω 
Τώρα τα πέτρινα χρόνια 
προδοσίες φυτρώσαν 
ανθίσαν απώλειες 
Πώς ν’ ανθίσουν στις πέτρες τριαντάφυλλα 
Αυτό δεν έχει ξαναγίνει 
Κάποια βρύα αν φυτρώσουν 
θα ’ν’ αρκετό 
να θυμίζουν πως περάσαμε απ’ εκεί
                               
 -IV-
Μέρες και μέρες οδεύσαμε σκυφτοί 
διαβάτες της σιωπής 
τραγουδιστές της καταχνιάς 
χέρια γερμένα ηλιοτρόπια 
στήθη δάκρυα πετρωμένα 
Όταν τα βλέμματα σηκώσαμε 
είδαμε ανάστροφα τον κόσμο 
Όταν τα χέρια απλώσαμε 
αγγίξαμε την ερημιά μας 
γείραμε απόμερα 
κι αψιμαχούσαμε με τη σιωπή 
Τότε κοιτάξαμε το πέλαγος 
όπου απλώσαμε το δάκρυ μας 
Το μπλε ήταν βαθύ 
μας χώρεσε 
κι ανθίσαμε θαλάσσιες ανεμώνες 
Τα πέταλα ανοίξαμε πανιά 
και με το μίσχο στήσαμε κατάρτι 
σαλπάραμε στ’ ανοιχτά 
Κι όταν η θάλασσα έσκαγε χαμόγελα 
γεμίζαμε τον κόρφο μόρτες ανέμους 
Κι όταν το κύμα άγγιζε τ’ ακροδάχτυλα 
γεννιόνταν άσπρα περιστέρια 
Κι όταν ο καημός περίσσευε στο πέλαγος 
εμείς προτείναμε το στήθος 
Μείναμε έτσι στ’ ανοιχτά 
μέχρι το τέλειωμα του χρόνου
                                             
 -V-
Ήταν ωραία τα παιχνίδια 
που υποψιαστήκαμε στην παραλία 
Χάθηκαν γρήγορα κι άφησαν την άλμη τους 
τ’ αλάτι είχε κιόλας διεισδύσει 
στα υπόγεια στρώματα 
όπου ορυκτός πλούτος πλεόναζε
 Ύστερα ουράνιο τόξο 
ζωγράφισε την τροχιά της νιότης 
και των ονείρων μας την αύρα 
Τώρα ο άνεμος σβήνει τα χνάρια των βημάτων 
και μεις χαμογελάμε 
μες στων παιδιών τα βλέμματα
                                     
 -VI-
Τ’ αλάτι θα γέψουμε με πόθο 
κι αλύγιστοι θ’ αντέξουμε τα κύματα 
Στους βράχους γαντζωμένοι θ’ ανασάνουμε 
ν’ ανασκουμπωθούμε 
Πρώτιστη έγνοια 
προσεκτικά να ψάξουμε 
βαθιά στης πρώτης σπίθας τη σπηλιά 
για ν’ αποθέσουμε το γένος 
με νανουρίσματα γλυκά 
Με του μαστού το γάλα 
θα θρέψουμε τις ρίζες 
θα τις ζεστάνουμε με την ανάσα 
Καλά θα κρύψουμε κειμήλια και φυλαχτά 
να προστατέψουμε το γένος 
από μωρίας βλέμματα 
Τις φύτρες θα στυλώσουμε πάνω στις ρίζες μας 
τα βλασταράκια, τα κλωνιά τα τρυφερά 
Εκεί θα ακουμπήσουμε 
και θα ονειρευτούμε 
πως τάχα είδαμε το Πρώτο Φως 
Και καθισμένοι στου φεγγαριού τη χούφτα 
περιδιαβαίναμε τους γαλαξίες 
πως τάχα το τέλειωμα του χρόνου 
είχε προ πολλού καταργηθεί 
Όλα όλα θα τα ονειρευτούμε 
πριν γείρουμε εκεί απαλά 
και αποκοιμηθούμε

  -VII-
Η θάλασσα, ο ορίζοντας, το ουράνιο τόξο και η πρώτη σταγόνα 
Ο χρόνος, το τώρα, το πριν, το μετά, το ποτέ και το πάντοτε 
Η απορία που διαγράφεται στα χείλη 
Το φτερούγισμα το ερωτικό, η γέννηση και ο θάνατος 
Η αρχή και το τέλος και πάλι η αρχή και το τέλος πάλι 
Όλα σφιχτοδεμένο στεφάνι στην τροχιά του σύμπαντος 
Το βουβό κλάμα, το χαμόγελο και η έκσταση 
Η χαρά, η οδύνη, ο κόπος και η ανάπαψη 
Οι αισθήσεις και η αντίληψη, ο λόγος και η συνείδηση 
Το βίωμα και η ύπαρξη Η αναζήτηση που τέλος δεν έχει 
Ο δρόμος ο πλατύς π’ ανοίγει άλλους δρόμους 
Ο χρόνος, το τώρα, το πριν, το μετά, το ποτέ και το πάντοτε Η γέννηση και ο θάνατος 
Η αρχή και το τέλος και πάλι η αρχή και το τέλος πάλι 
Το όλο και το μέρος του τ’ αδιαίρετο 
Ο άνθρωπος, η γη και το σύμπαν

Δέσποινα Καϊτατζή-ΧουλιούμηΔιαδρομές,  Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 1915.


*Η Καϊτατζή Χουλιούμη Δέσποινα είναι κλινικός ψυχολόγος (Msc) της Σχολής  Εφαρμοσμένης Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ουψάλα. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (ΕΛΘ) και μέλος της Εταιρίας η Συντροφιά της Karin Boye ( Karin Boye Sällskapet). Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Λιγοστεύουν οι λέξεις, 2017, Εκδόσεις Μελάνι, Διαδρομές, 2015, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Συναισθηματικό αλφαβητάρι, 2009,  Εκδόσεις UNIVERSITY STUDIO PRESS, Ο Δρόμος, 2006, Εκδώσεις Δήμου Σερρών, καθώς και το δίγλωσσο βιβλίο σουηδικής ποίησης σε δική της μετάφραση Δέρμα από Πεταλούδες-Επιλογές Σουηδικής Ποίησης, 2018, εκδόσεις Intellectum. Ποιήματα, μεταφράσεις, διηγήματα και κριτικές αναγνώσεις της, έχουν δημοσιευτεί στο ΘΕΥΘ, Νέα Εποχή, Δίοδος, Intellectum, http://www.periou.gr/, http://www.poiein.gr, http://frear.gr/, https://diastixo.gr, http://www.intellectum.org,   http://fractalart.gr/,  http://staxtes.com/, https://tokoskino.me,  κλπ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails