© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Πέμπτη 7 Δεκεμβρίου 2017

π. Κων. Ν. Καλλιανός: ΤΟ ΤΖΑΚΙ ΠΟΥ ΔΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΕΣ ΠΟΤΕ

Κάθε χρόνο αὐτὴ τὴ μέρα, τὴν ἡμέρα τῆς Γιορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ξανασκέφτομαι τὴν παλιά μας τὴν παραστιὰ, ποὺ σήμερα δὲν ὑπάρχει, ὡστόσο διατηρεῖται στὴν ψυχὴ ἀκέραια, φωτισμένη, νοικοκυρεμένη, μὲ τὰ σιωπηλὰ πρόσωπα γύρω της νὰ τὴ συντροφεύουν. Ὅμως, γιατὶ εἰδικὰ ἀπόψε, αὐτὴ τὴ σημαδιακὴ τὴ μέρα, ξαναγυρίζει ὁ νοῦς σὲ κεῖνο τὸ τζάκι; Ποιός ὁ λόγος ἄραγε ποὺ κλωθογυρίζει ὁ νοῦς, ἡ ψυχή, τὸ εἶναι ὁλάκερο σ᾿ ἐκεῖνο τὸ σπίτι, ποὺ σήμερα δὲν ὑπάρχει πιά;
Εἶναι ἀλήθεια, πὼς ὅλοι μας κρατᾶμε μέσα μας ζωντανὲς κάποιες στιγμὲς ποὺ ζήσαμε καὶ τὶς χαρήκαμε πραγματικά. Στιγμὲς δεμένες ἄρρηκτα μὲ τῆς «οἰκίας [τὸ] περιβάλλον» κατά τὸν ποιητή, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰ πρόσωπα ποὺ τὸ κατοικοῦσαν καὶ τὸ συντρόφευαν.
Ἀπὸ τὶς πιὸ λαμπρὲς στιγμές, λοιπόν, ποὺ ζήσαμε σ᾿ αὐτὸ τὸ σπίτι καὶ μὲ σημεῖο ἀναφορᾶς τὴν παλιὰ τὴν παραστιά ἦταν κ' ἡ γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Τότε δηλαδή, ποὺ γιόρταζαν ὁ παπποῦς κι ὁ πατέρας. Μεγάλη, ὄντως, ἡ εὐφροσύνη ποὺ ζούσαμε ὅλοι μας, καθὼς μὲ τ᾿ ἀπόβραδο ποὺ σίμωνε ἄρχιζαν οἱ λιγοστὲς οἱ ἐπισκέψεις τῶν συγγενῶν καὶ τῶν γνωστῶν, γιὰ νὰ ποῦν τὰ χρόνια πολλά, γιὰ νὰ εὐχηθοῦν «καλὲς εἰδήσεις» - ὁ πατέρας ἔλειπε τότε στὴν Ἀμερική, νὰ φᾶνε τὸ εὐωδιαστὸ τὸ ἀμυγδαλωτό, νὰ πιοῦν τὸ ρακί, νὰ ξαναευχηθοῦν «τοῦ Χριστοῦ μὲ ὑγεία» κι ὕστερα νὰ κινήσουν, βαδίζοντας ἀργὰ στὸ νυχτωμένο τὸ καλτερίμι, γιὰ τὸ σπίτι τους.
Ξεχωριστὴ ἀπόμεινε ὅμως ἡ εἰκόνα μέσα μου, καθὼς ἀναλογίζομαι τὰ πρόσωπα καθισμένα ἀπέναντι στὴ ζωηρὰ ἀναμμένη παραστιά, ποὺ ἄφηνε ἕνα χρυσαφὶ φῶς νὰ λούζει τὰ πρόσωπα ὅλων μας. Νὰ τὰ μεταμορφώνει, νὰ τοὺς χαρίζει μιὰ περισσή, ὑπέροχη ὀμορφιά. Σὰ νὰ τὰ βάφτιζε μέσα σὲ κόσμο ἁγιοσύνης καὶ καλωσύνης. Γιατὶ ἐκείνη ἡ ἡρεμία, μὲ τὰ λιτὰ τὰ λόγια-εὐχὲς τῶν ἁπλοϊκῶν χωρικῶν, ἡ ζεστὴ συντροφιά, ἡ ἀφτιασίδωτη γιορταστικὴ ἀτμόσφαιρα, ὅλ᾿ αὐτά, λοιπόν, ποὺ σήμερα δὲν θὰ ἐπαναληφτοῦν, γέμιζαν τὴν ψυχή. Καὶ τώρα ξαναπροβάλλονται, γιὰ νὰ θυμίσουν πρόσωπα, ἀλλὰ καὶ κάτι ἄλλο: Αὐτὸ ποὺ στερούμαστε σήμερα, ἀφοῦ ἡ ἁπλότητα κι ἡ εἰλικρίνεια μεταποιήθηκαν σὲ ἐπιδειξιομανία καὶ ψεύτικες διαπροσωπικὲς σχέσεις.
Στὸν κόσμο, λοιπόν, αὐτὸ τῆς εἰκονικῆς καὶ κίβδηλης πραγματικότητας ποὺ σεργιανοῦμε σήμερα, ἔρχεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα, μέρα τῆς γιορτῆς τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἐκείνη ἡ ἀναμμένη παραστιὰ νὰ φωτίσει πολλά... Ἀλλὰ καὶ νὰ ζεστάνει τὴν καρδιά μας στοὺς ψυχροὺς αὐτοὺς καιροὺς-ἀπὸ κάθε ἄποψη-ποὺ ζοῦμε.
π. κ. ν. κ. 6-12-2017  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails