Τόσο πολύ τη λάτρεψα την ομορφιά που ασχήμυνα.
Κι όμως ενώ εκτίω την ποινή μου διαρκώς
στη φυλακή των θελημάτων μου
-ο διχασμός ν’ αντιπαλεύω συνεχώς
την αγάπη που χρειάζομαι για να μένω ζωντανός-
κάθε στιγμή μ’ αναλογεί κι ένα κομμάτι ουρανός
ο φωτεινός και μακρινός.
Προχωρημένο το φθινόπωρο
κι όμως γιορτάζουνε της αναλήψεως τα δέντρα
που τώρα γίνηκαν ουρανοπαγίδες τα γυμνά κλαδιά τους.
Κοίτα. Κάθε στιγμή σ’ αναλογεί κι ένα κομμάτι ουρανός
ο μακρινός ή κοντινός.
14.11.2017
[Ο Πρωτοπρεσβύτερος Δρ. Γεώργιος Λέκκας ζει, εργάζεται και διακονεί στις Βρυξέλλες]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου