Πάλι (αυξάνει, δυσοίωνα, η συχνότητα) αραχνιάζει η καρδιά μας. Παγώνουμε.
Σκονίζει
ο τρόμος την Ευρώπη. Βόμβες κροτίζουν
απόγνωση.
Δεν
χωράνε ούτε εξυπνάδες (ξέρω όλες τις
συνομωσίες) ούτε το λεπίδι της δύναμης
(«αποδοτικά» βασανιστήρια).
2016
και κόσμος πεθαίνει σε εκλεπτυσμένα
αεροδρόμια
ή
στα παγωμένα νερά της θάλασσας της
προσφυγιάς.
Υπάρχουν
απαντήσεις;
Φυλλομετρώ
την ποίηση για να πάρω ανάσες:
«Σκόπευση
Εκείνος
είπε: Μονάχα με το στόχαστρο του σταυρού
αναποδογυρίζουν
οι προοπτικές του κόσμου τούτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου