ΜΕ
ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ
Ο διακεκριμένος πιανίστας Απόστολος
Παληός, παρά τη λαμπερή καριέρα στο εξωτερικό, συνεχίζει τις εμφανίσεις του στη
χώρα μας με προγράμματα άκρως επιμελημένα τόσο θεματικά όσο και ερμηνευτικά, όπως αυτό που παρακολουθήσαμε πρόσφατα, στις
11 Δεκεμβρίου του 2014, στο Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. και Μ.
Θεοχαράκη. Στον Κύκλο, Οι μεγάλοι
Ρομαντικοί, ακούσαμε Δυο από τα
τρία μεγάλα γερμανικά Β: Bach και Brahms, αφού έλειπε ο Beethoven, ο οποίος αντικαταστάθηκε
με έναν από τους σπουδαιότερους συνθέτες του 20ού αιώνα, τον
Αυστριακό Alban Berg, γεννημένο στη Βιέννη (1885-1935). Ο Berg, μέλος της Δεύτερης Σχολής της Βιέννης
μαζί με τον Arnold
Schoenberg, του
οποίου υπήρξε μαθητής και τον Anton Webern, επιστήθιου φίλου του, έζησε μια εποχή, όπου
η μορφή του Mahler κυριαρχούσε,
ανάμεσα σε άλλες σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης, όπως οι ζωγράφοι Oskar Kokoschka, Egon Schiele, Gustav Klimt, ο
αρχιτέκτονας Walter Gropius
οι
οποίοι αποτελούσαν το καλλιτεχνικό ρεύμα της Jugendstill. Εκτός από τις θρυλικές Όπερές του Wozzeck και Lulu, ο Alban Berg, έχει γράψει τραγούδια,
έργα για ορχήστρα, μουσική δωματίου και άλλα, καθώς και τη νεανική του σύνθεση,
Σονάτα για πιάνο έργο 1 σε λα ελάσσονα
(1907-8), που ακούσαμε, καθηλωμένοι από την
ερμηνευτική του δεινότητα του Σολίστ. Η Σονάτα αποτελείται από ένα μόνο μέρος όπως η φόρμα της
παραδοσιακής σονάτας. Δύο θέματα δεμένα μεταξύ τους αναπτύσσονται, κάνουν τον
κύκλο τους και κλείνουν αρμονικά, δίνοντας την ευκαιρία στον πιανίστα να
ανιχνεύσει τα συναρπαστικά της μέρη και να
αναδείξει με την εκπληκτική δεξιοτεχνία του, το ρομαντικό και
εξπρεσιονιστικό ιδίωμά της, τη φρεσκάδα, τη νεανική ορμή και την πρωτοτυπία της
Σονάτας.
Η Ουβερτούρα, αντικαθιστά την Allemande, από
τους πιο δημοφιλής χορούς της Μουσικής Μπαρόκ, που ήταν αρχικά το πρώτο μέρος
μιας Σουίτας. Η φόρμα της Γαλλικής Ουβερτούρας συναντάται στον Jean -Baptiste Lully κατά το 1650. Αργότερα τη βρίσκουμε στις
Ορχηστρικές Σουίτες και Παρτίτες του Bach καθώς και στις Όπερες και τα Ορατόρια
του Handel, του Messiah συμπεριλαμβανομένου.
Η Ουβερτούρα παιζόταν στην αρχή ενός προγράμματος και είναι συνήθως η εισαγωγή
σε μια Όπερα. Πρώτοι ο Beethoven
και
ο Mendelssohn χρησιμοποίησαν τον όρο «Ουβερτούρα» για
αυθύπαρκτα έργα. Ο Johann
Sebastian Bach,
σύμβολο διαύγειας και τελειότητας, ακρίβειας στην ανάπτυξη των ιδεών, δεν είναι
μόνο ο Μεγάλος Κάντορας αλλά και ο Μέγας Δάσκαλος! Η σύνθεσή του, Γαλλική Ουβερτούρα (Overture) BWV 831, γράφτηκε το 1733 και
δημοσιεύτηκε το 1735 μαζί με το Ιταλικό
Κοντσέρτο. Οι συνθέσεις του Bach
απαιτούν
ένα ιδιαίτερο πνευματικό προσανατολισμό, αρετή, που διαθέτει ο Απόστολος Παληός
και δεν αφέθηκε στιγμή στη «ρομαντική νωθρότητα», αντίθετα, με αίσθηση ρυθμικής
συνοχής και απαράμιλλα σταθερό παλμό,
ανέδειξε τη μουσική ιερότητα του μεγάλου Κάντορα, τον πνευματικό του πλούτο, σε μια εκ βαθέων ερμηνεία, «εν αρμονία», με τον
συναισθηματικό και νοητό του κόσμο.
Νεανική σύνθεση και η Πιάνο Σονάτα Νο. 3, έργο 5 του Johannes Brahms, γράφτηκε στα είκοσι χρόνια του, το 1853 στο Dusseldorf και αφιερώθηκε
στην Κοντέσα της Λειψίας, Ida Von Hohental. Είναι
δε η τελευταία από τις σονάτες του που παρουσίασε ο συνθέτης στον Robert Schumann για σχολιασμό, το Νοέμβρη
του ίδιου έτους. Το έργο δημοσιεύτηκε τον επόμενο χρόνο. Η Σονάτα είναι
ασυνήθιστα μεγάλη και αποτελείται από πέντε μέρη σε αντίθεση με την παραδοσιακή
Σονάτα που αποτελείται από τρία ή τέσσερα μέρη. Ο Brahms θαύμαζε και λάτρευε τον
Beethoven και
την κλασική φόρμα. Τρανή απόδειξη του θαυμασμού και της λατρείας του αποτελεί η ενσωμάτωση και εξαίσια ανάπτυξη του περίφημου “Fate motif” της Πέμπτης Συμφωνίας
του Τιτάνα στη Σονάτα του. Ο Σολίστ σε μια ερμηνεία έξοχη, λαμπερή, ανέδειξε με
μαεστρία το πέρασμα από την αυστηρή κλασική φόρμα στο ελεύθερο πνεύμα του
Ρομαντισμού, διάχυτο στη σύνθεση του Brahms, επαληθεύοντας την αρχική μας
επισήμανση για τα άκρως επιμελημένα, τόσο θεματικά όσο και ερμηνευτικά, προγράμματά
του, για τα οποία και τον συγχαίρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου