Γράφει ο ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΦΛΕΜΟΤΟΜΟΣ
Το καλοκαίρι σιγά-σιγά μάς αφήνει και το διαδέχεται το κατ’ άλλους μελαγχολικό, κατ’ άλλους ερωτικό φθινόπωρο. Οι πρώτες βροχές έπεσαν και για τους πιο ρομαντικούς έκαναν την εμφάνισή τους, σε κάποιους απόμερους, όχτους οι ντροπαλές κοπελούλες. Αυτές υπενθυμίζουν σε κάποιο μικρό βάζο του σπιτιού μας την αλλαγή του καιρού και τον ερχομό της πιο καταθλιπτικής, τουλάχιστον για τις επαρχιακές περιοχές, εποχής, του χειμώνα, που είναι απαραίτητος για την αναζωογόνηση της φύσης και την καρποφορία της, αλλά μας κλείνει στο σπίτι και τον εαυτό μας.
Μα τα ταπεινά, γι’ αυτό και πανέμορφα, αυτά αγριολούλουδα δεν είναι η μόνη υπενθύμιση για ένα τέλος και μιαν αρχή. Αυτό ίσως γινόταν παλιότερα, τότε που το νησί μας το κατοικούσαν μόνο οι Ζακυνθινοί και αυτοί το χαίρονταν. Σήμερα, με την μεγάλη τουριστική ανάπτυξή του, τα πράγματα άλλαξαν και λίγοι θυμούνται τα πολλά υποσχόμενα κυκλάμινα, που ανθίζουν, όπως εντοπίζει και ο ποιητής, ακόμα και «στου βράχου τη σχισμάδα».
Άλλες είναι πια στις μέρες μας οι γραφικές και συχνά θλιβερές και μουντές εικόνες, που μας λένε πως η ανάπαυλα έλαβε τέλος και πως η καθημερινότητα θα μας ξαναγεμίσει πλήξη. Ανάμεσά τους και όλες εκείνες οι παρωχημένες φάτσες, του δήθεν πολιτισμού μας, που κρέμονται σε μορφή παρακμής σε Χώρα και χωριά, είτε στις πολυάριθμες αφίσες, είτε στα δεκάδες πανό.
Ο κάθε τηλεοπτικά επιτυχημένος, η πιο σωστά προβεβλημένος, την εποχή που το μαγικό κουτί προβάλει επαναλήψεις, λόγω οικονομίας και μη τηλεθέασης, με αφορμή τα «μπάνια του λαού», αφήνει το υδροκέφαλο κέντρο και οδεύει προς την κάποτε αγνή επαρχία, για να κάνει την αρπαχτή του και μαζί και τις διακοπές του. Σχηματίζει αρπακόλλα θιάσους, ετοιμάζει συναυλίες και οι διάφοροι, δίχως όραμα και σκοπό Δήμοι της επικράτειας, τα συμπεριλαμβάνουν όλα αυτά στο πολιτιστικό πρόγραμμά τους, για να εκπολιτίσουν και να ψηφοθηρήσουν. Έτσι, αυτό που γίνεται σήμερα στη Ζάκυνθο, επαναλαμβάνεται μετά στα γειτονικά Λεχαινά και κατόπιν στον Πύργο. Ακολουθούν η Αμαλιάδα, η Πάτρα και το Αίγιο. Επιβεβαίωση για τα γραφόμενα οι διαφημιστικές αφίσες, που κάποιος, που αφήνει το νησί μας και ταξιδεύει απέναντι, βλέπει σε όλη την εθνική οδό, με αλλαγμένες μόνο τις ημερομηνίες. Με άλλα λόγια, ισοπέδωση των αξιών, ισοπέδωση και του «πολιτισμού». Η ιδιαιτερότητα του κάθε τόπου έχει ξεχαστεί κι εμείς, ανεύθυνα υπεύθυνα, συνεχίζουμε το έργο της χειμερινής τηλεοπτικής καταστροφής, κατακαλόκαιρα.
Μα δεν σταματά εκεί το κακό. Το άδικα καταναλωμένο αυτό χαρτί, που σπαταλιέται, εκτός των άλλων άσκοπα, όταν σημαντικοί συγγραφείς παρακαλούν για την έκδοση πολύτιμων βιβλίων τους, παραμένει και μετά τις αρπαχτές εκδηλώσεις και συνεχίζει να ρυπαίνει όχι μόνο αισθητικά, αλλά και πρακτικά.
Κοντεύουμε να μπούμε στην μέση του Σεπτέμβρη και οι κουρελαρίες των αοιδών και των σκυλάδων, σχισμένες συχνά από τους πρώτους αέρηδες, μισοπαραποιημένες από τις πρώιμες βροχές, πλαισιώνουν αντιαισθητικά την καθημερινότητά μας, καρφωμένες σε στύλους και ντόπιες, κολλημένες σε τοίχους και εγκαταλελειμμένα οικοδομήματα και μας θυμίζουν πως για μια ακόμα φορά οδηγηθήκαμε στο κενό. Τεράστια αεροπανό, επίσης, αφημένα στην τύχη τους, απειλούν κακότεχνα, πάνω από τα κεφάλια μας και τονίζουν θλιβερά τον κίνδυνο της μετατροπής ενός θαλερού ανθόκηπου σε άγονο χωράφι με τσουκνίδες. Έτσι, δεν μπορεί κανένας ευαίσθητος και σκεπτόμενος, να μην ξεχάσει την αξιοσέβαστη εικόνα της πάνω πλατείας μας, όλον σχεδόν τον Αύγουστο, που στο κεντρικό φωτιστικό της κι εκεί που διεξήχθηκαν τα σημαντικότερα γεγονότα της ιστορίας του τόπου μας, υπήρχε κρεμασμένο ένα τεράστιο πανό, με την αναγγελία εκδήλωσης λαϊκής αοιδού, που σίγουρα τοποθετήθηκε εκεί για να τονίζει καθημερινά το τι ακούνε σήμερα τα παιδιά και τα εγγόνια όλων αυτών, που όταν έλεγαν θέατρο, εννοούσαν όπερα!
Αλήθεια, δεν θέλω να επέμβω στα μουσικά γούστα κανενός, όπως κανένας δεν θέλω να επέμβει στα δικά μου. Σαν φορολογούμενος πολίτης, όμως, και μάλιστα σαν Επτανήσιος, που όψιμα γνώρισε και το χαράτσι, απαιτώ να μην υπάρχει, αν όχι πολιτιστική, τουλάχιστον αισθητική ρύπανση του τόπου μου. Επιτέλους να εφαρμοστεί ο νόμος για την απορρύπανση και να μην ντρέπομαι για την κατάντια μας. Τον εαυτό μου μπορώ να τον διαφυλάξω από την κατρακύλα, μη πηγαίνοντας πουθενά. Δεν ανέχομαι όμως τα σκουπίδια στην καθημερινότητά μου. Μακάρι κάποιοι να τολμήσουν την κάθαρση της πόλης, του νησιού και του πολιτισμού μας.
Η ιστορία θα τους δικαιώσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου