© ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση και αναπαραγωγή οποιωνδήποτε στοιχείων ή σημείων του e-περιοδικού μας, χωρίς γραπτή άδεια του υπεύθυνου π. Παναγιώτη Καποδίστρια (pakapodistrias@gmail.com), καθώς αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία, προστατευόμενη από τον νόμο 2121/1993 και την Διεθνή Σύμβαση της Βέρνης, κυρωμένη από τον νόμο 100/1975.

Α Ν Α Γ Ν Ω Σ Τ Η Ρ Ι Ο

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

ΣΟΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΙΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΟΠΡΑΝΟ ΕΛΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΙΑΝΙΣΤΑ ΣΤΕΦΑΝΟ ΝΙΚΟΤΙΑΝ ΣΤΟΝ Φ. Σ. "ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ"

ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΚΡΟΑΤΗ γράφει η ΜΑΡΙΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ 

Η Μουσική είναι η κίνηση του ήχου να φτάσει την ψυχή και να της δείξει την αρετή (Πλάτων)

Άριστες εντυπώσεις αποκομίσαμε από τους δύο καλλιτέχνες Έλλη Αναστασοπούλου και Στέφανο Νικοτιάν, που μας ταξίδεψαν στη μαγεία του πιάνου και της όπερας στις 10-5-2014, στην  ωραία και φιλόξενη αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός».

Το πρόγραμμα άνοιξε ο πιανίστας Στέφανος Νικοτιάν με δύο αριστουργήματα του  Ludwig Van Beethoven γραμμένα κατά την πρώιμη περίοδο της ζωής του, την  Σονάτα έργο 13, Παθητική και τη Σονάτα έργο 27 Νο. 2, Υπό το Σεληνόφως.

«Μη θυσιάζετε ποτέ μια ωραία ιδέα σε έναν τυραννικό κανόνα», θα πει στο νεαρό Beethoven ο δάσκαλός του Joseph  Haydn και ο μαθητής του «σαν έτοιμος από καιρό» αξιοποιεί το λόγο του, μάχεται τους αυστηρούς παραδοσιακούς κανόνες  που υποχρεώνουν το δημιουργό στην επανάληψη και τη μίμηση και με το ελεύθερο επαναστατικό του πνεύμα,  ανοίγεται σε νέους μουσικούς ορίζοντες. Ο  Beethoven, στα είκοσι εφτά χρόνια του, το 1798, συνέθεσε τη  Σονάτα έργο 13, γνωστή ως  Παθητική- Pathétique -και την αφιέρωσε στο φίλο του, πρίγκιπα Lichnowsky. Με το πρώτο άγγιγμα των πλήκτρων φάνηκε η σε βάθος ανάγνωση του σολίστ στο έργο του Τιτάνα. Ανέδειξε την δραματικότητα του ήχου, στη οποία οφείλει και την ονομασία της η Σονάτα και, μετουσιώνοντας σε ρίγος το μουσικό δέος, δικαίωσε το λόγο του Haydn για το μαθητή του «Το στυλ κάθε συνθέτη αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο»

Η Σονάτα έργο 27, από τις πιο δημοφιλείς συνθέσεις για πιάνο που ακούσαμε στη συνέχεια, αποτελείται από δύο Σονάτες την Quasi una fantasia και την Clair de Lune, Υπό το  Σεληνόφως. Γράφτηκε το 1801 και δημοσιεύτηκε την επόμενη χρονιά. Είναι αφιερωμένη στη δεκαεφτάχρονη μαθήτριά του, κοντέσα Giulietta Guicciadi, της  οποίας ο έρωτας που του ενέπνευσε λειτούργησε λυτρωτικά στην «άθλια και μίζερη» -κατά την ομολογία του συνθέτη- «ζωή» του. Το όνομά της το χρωστάμε στον Γερμανό ποιητή και μουσικοκριτικό Ludwig Rellstab (1799-1860), που έκαμε την παρατήρηση ότι μοιάζει με το φως της σελήνης, καθώς λάμπει πάνω από τη Λίμνη της Λουκέρνης. Και είναι ο Hector Berlioz, που χαρακτηρίζει το πρώτο μέρος Adagio Sostenuto ως «ποίημα που η ανθρώπινη γλώσσα αδυνατεί να περιγράψει», για να συμπληρώσει ο  Franz Liszt ότι το δεύτερο μέρος της, το Allegretto, είναι σαν «λουλούδι που αναδύεται μέσα από χάσμα» και να ολοκληρώσει  ο σύγχρονος Αμερικανός πιανίστας και μουσικολόγος Charles Rosen (1927-2012) χαρακτηρίζοντας το τρίτο μέρος Presto Agitato, ως «την πιο αχαλίνωτη εκπροσώπηση των συναισθημάτων», προσθέτοντας ότι «ακόμα και σήμερα 200 χρόνια μετά, η ορμητικότητά του είναι συγκλονιστική». Ο Νικοτιάν, επιστρατεύοντας την τεχνικήγνώση του και ερμηνεύοντας κατά τρόπο μοναδικό το πνεύμα του έργου ανέδειξε το ρομαντικό και ονειρικό στοιχείο, τη γλυκιά ηρεμία και το θυελλώδες Μπετοβενικό ξέσπασμα. 

Παρενθετικά θα πούμε εδώ ότι η συγκεκριμένη Σονάτα του Beethoven υπήρξε πηγή έμπνευσης για το αξεπέραστο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, όπου η μουσική σύνθεση αποτελεί διακριτικό φόντο και υπογραμμίζει  τη μοναξιά της ηρωίδας. Επίσης, σύμφωνα με τα λόγια του θρυλικού σκαθαριού, John Lennon, το τραγούδι του Because είναι εμπνευσμένο από το πρώτο μέρος  της  Σονάτας, καθώς την ώρα που το συνέθετε η Yoko Ono το έπαιζε στο πιάνο.

Στο δεύτερο μέρος η υψίφωνος Έλλη Αναστασοπούλου με την ωραία σκηνική της παρουσία, την εντυπωσιακή  σε έκταση και υγιή  φωνή της αλλά και τον πλούτο των ψυχικών της αποθεμάτων ερμήνευσε με μεγάλη ευαισθησία και θεατρικότητα διάσημες άριες από τους θησαυρούς της όπερας των Donizetti, Dvorak, Catalani, Puccini, Wagner, Lehar, Χατζηαποστόλου. Αξιοθαύμαστη η ικανότητά της να μεταμορφώνεται από χαρακτήρα σε χαρακτήρα. Δραματική, λυρική, άλλοτε κωμική και σπιρτόζα, με κοινό χαρακτηριστικό σε όλες τις ερμηνείες της τη λεπταίσθητη προσέγγιση των ηρωίδων, ώστε να αναδεικνύεται η προσωπικότητα και ο συναισθηματικός κόσμος τους. Η άριστη μουσικότητα, η καθαρότητα της φωνής και η χάρη της κίνησης ήταν τα όπλα της για να εισχωρήσει στο βάθος, να ανιχνεύσει τις λεπτές διαφορές που κάνουν τη μία ηρωίδα να ξεχωρίζει από την άλλη. Διακριτικός  συνοδός της στο πιάνο ο Στέφανος Νικοτιάν συνέβαλε στο άρτιο αποτέλεσμα. Οι δυο νέοι συγκίνησαν βαθιά, άγγιξαν την ψυχή  των  ακροατών και τους έδειξαν την… αρετή, καταχειροκροτούμενοι. 

1 σχόλιο:

Konstantinos είπε...

Πάντα τρυφερός καί θεοχαρίτωτος ὁ λόγος τῆς κ. Μαρίας...Λόγος, που χρειαζόμαστε τόσο πολύ στούς καιρούς μας νά συντροφεύει αὐτά τά θεϊκά ἀκούσματα, πού ἀποτοξινώνουν τό εἶναι καί σκορποῦν γύρω μας εὐωδίες οὐράνιες π.κ.ν. καλλιανός

Related Posts with Thumbnails