Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου: [ΠΡΟΠΟΣΗ ΣΤΟ ΓΕΥΜΑ ΜΕ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ]

Πρόποσις
τῆς Α. Θ. Παναγιότητος
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
κατά τό Γεῦμα μετά τῶν Μελῶν
τῆς Ὀρθόδόξου Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως
ἐν Γερμανίᾳ ἐν τῷ Ἑστιατoρίῳ Galleria Zeus
(11 Μαΐου 2014)

Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Γερμανίας κύριε Αὐγουστῖνε, Ποιμενάρχα τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας καί Πρόεδρε τῆς Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως τῶν ἐν Γερμανίᾳ διακονούντων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων κανονικῶν Ἐπισκόπων, Ἱερώτατε ἀδελφέ Ἀρχιεπίσκοπε κύριε Μάρκε, Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί, πατέρες καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, Κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε Δήμαρχε, Χριστός ἀνέστη! «Ἰδού δή τί καλόν ἤ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἤ τό κατοικεῖν ἀδελφούς ἐπί τό αὐτό», ἀναφωνεῖ ὁ Ψαλμῳδός Δαυΐδ  (Ψαλμ. 132). Τοῦτο ἐπαναλαμβάνομεν καί ἡ ἡμετέρα Μετριότης πρός ὑμᾶς, Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί καί συλλειτουργοί ἐν Κυρίῳ, εὑρισκόμενοι πέριξ τῆς τραπέζης ταύτης τῆς ἀγάπης, μετά τήν τέλεσιν τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τῆς κοινωνίας τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου. Σᾶς εὐχαριστοῦμεν διά τάς ἐκδηλώσεις σας τιμῆς καί ἀγάπης πρός τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό συντονιστικόν κέντρον καί τήν ἀναφοράν τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξων, τήν ἐπί τήν τοῦ Θεοῦ Σοφίαν, Εἰρήνην καί Δύναμιν ἑδραζομένην Ἐκκλησίαν καί κηρύττουσαν ἀνά τούς αἰῶνας, πανταχοῦ καί πάντοτε, τόν Σταυρόν, τήν μόνην Θεοῦ δύναμιν καί σοφίαν. Ἡ ἐπέτειος τῶν πεντήκοντα ἐτῶν ἀπό τῆς ἱδρύσεως τῆς ὑπό τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον Ἱερᾶς  Μητροπόλεως Γερμα-νίας, παρέχει εἰς ἡμᾶς τήν χαράν νά εἴμεθα σήμερον μαζί σας, ἅγιοι ἀδελφοί, κατά τήν διανυομένην ἀναστάσιμον περίοδον τοῦ χαρμοσύνου Πεντηκοσταρίου. Ἡ μετά τόν Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον ἀθρόα εἴσοδος ὀρθοδόξων μεταναστῶν εἰς Γερμανίαν πρός ἐξεύρεσιν ἐργασίας ἔδωκε τήν ἀφορμήν εἰς τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Ἐκκλησίαν νά ἐργασθῇ πνευματικῶς εἰς τόν ἀγρόν τῆς φιλοξένου ταύτης χώρας μέ τήν ἀρτίαν κρατικήν ὀργάνωσιν, τήν θρησκευτικήν ἐλευθερίαν, τόν σεβασμόν τῶν θρησκευτικῶν δικαιωμάτων καί τήν κοινωνικήν διά πάντας πρόνοιαν. Καί τότε ἠνοίγησαν ὑπό τοῦ Κυρίου ὁρίζοντες διά τήν ἐνταῦθα παροικοῦσαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ὡς καί σήμερον διανοίγονται νέοι, καθ᾿ ὅσον ἡ οἰκονομική κρίσις ἐν Εὐρώπῃ καί αἱ δυσχερεῖς ἐν γένει σύγχρονοι περιστάσεις ἔχουν προκαλέσει νέα κύματα μεταναστεύσεως ὀρθοδόξων ἀδελφῶν μας ἐνταῦθα, τούς ὁποίους καλούμεθα -ὡς ἄλλωστε ἔχομεν χρέος- νά διακονήσωμεν πνευματικῶς, ἠθικῶς καί ἐκκλησιαστικῶς καί νά συμπαρασταθῶμεν αὐτούς πρός ἐγκλιματισμόν των εἰς τό νέον κοινωνικόν δι᾿ αὐτούς περιβάλλον. Αἰσθανόμεθα τό βάρος καί τό φορτίον τοῦτο, τό ὁποῖον καθημερινῶς αἴρετε καί ὑμεῖς, ἀδελφοί, ὡς πρόσωπα, ὡς Πρόεδρος καί ὡς μέλη τῆς ἐνταῦθα Ἐπισκοπικῆς Συνελεύσεως. Ἡ στροφή πολλῶν γηγενῶν Γερμανῶν ἀδελφῶν ἡμῶν εἰς τήν κατέχουσαν ἀκεραίαν τήν ἀλήθειαν καί διατηροῦσαν ἀλώβητον τήν χριστιανικήν παράδοσιν τῶν πρώτων αἰώνων Ὀρθόδοξον ἡμῶν Ἐκκλησίαν, καθιστᾷ ἔτι μεγαλύτερον καί ἐπιτακτικώτερον τό χρέος ἡμῶν νά δώσωμεν μίαν αὐθεντικήν μαρτυρίαν, διά πίστεως, διά βίου, διά λόγου καί κυρίως διά τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους, ὥστε νά ἱκανοποιῶμεν τήν πνευματικήν ἀναζήτησιν καί δίψαν των. Τοῦτο τό χρέος, ἄλλωστε, ὑπομιμνῄσκουν εἰς ἡμᾶς καί οἱ ἑορταζόμενοι σήμερον Ἅγιοι Ἰσαπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, οἱ ὁποῖοι ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἀποδημήσαντες εἰς τήν οὐχί μακράν ἐντεῦθεν ἀπέχουσαν Μοραβίαν, μετέδωκαν τό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τούς σλαβικούς λαούς καί ὡδήγησαν αὐτούς εἰς τήν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ἐξ ἧς ἐξῆλθον βλέποντες τά θαυμάσια  τῆς Σοφίας καί τῆς Δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Ἡμεῖς καί ὑμεῖς πάντες, ἀδελφοί, ἐργαζόμενοι κοπιωδῶς καί διακονοῦντες θυσιαστικῶς τῷ ἐνταῦθα ποιμνίῳ τοῦ Κυρίου, ἀναπαύετε αὐτό, ἐπί μακρόν ἀναμένον τήν ταραχήν τοῦ ὕδατος τοῦ Πνεύματος, καί ἰᾶσθε τοῦτο ἐκ τῆς πνευματικῆς παραλυσίας τῆς συγχρόνου ὑλόφρονος κοινωνίας, ἡ ὁποία, ἐνῷ δίδει εἰς τόν ἄνθρωπον τοσαύτας γνώσεις καί δυνατότητας ὅσας ποτέ ἄλλοτε, δέν δύναται νά ἱκανοποιήσῃ τήν ἐσωτέραν πνευματικήν δίψαν αὐτοῦ διά τήν θέωσιν καί τήν μόνην ἀληθινήν καί ἀναφαίρετον γνῶσιν τοῦ Τριαδικοῦ ἁγίου Θεοῦ ἡμῶν καί τῆς δόξης Αὐτοῦ, διότι ἐπιδιώκει τήν ματαίαν καί παρερχομένην καί ὡς ἄνθος χόρτου μαραινομένην  καθ᾿ ἡμέραν δόξαν τοῦ κόσμου τούτου. Ἔχοντες, λοιπόν, ἐκ τοῦ Κυρίου τήν ἐνταλτικήν προσταγήν νά εἴμεθα τό φῶς τοῦ κόσμου καί τό ἅλας τῆς γῆς, συγχρόνως δέ ἐπιφορτισμένοι μέ τήν διπλῆν ἰδιότητα τοῦ Ὀρθοδόξου καί τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος ἔχει αὐξηθῆ σωματικῶς καί πνευματικῶς εἰς μίαν χριστιανικήν κοινωνίαν, ὀφείλομεν νά συνεχίζωμεν νά δίδωμεν τήν μαρτυρίαν γνησιότητος, τήν ὁποίαν ἀναμένει ὁ λαός, ὡς καί τήν ὀρθόδοξον παράδοσιν καί ζωήν, ἐν περιβάλλοντι ἑτεροκλήτῳ θρησκευτικῶς τε καί πολιτισμικῶς. Διά τῆς ἀρχιερατικῆς διακονίας σας συνεχίζει φανερούμενον ταπεινῶς καί ἀφανῶς τό μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς ἑνότητος τῶν αἰσθητῶν καί τῶν ὑπέρ αἴσθησιν, ἀφοῦ μετά τῶν ἐκκλησιαζομένων χριστιανῶν συμπροσεύχονται νοερῶς αἱ μακάριαι ψυχαί τῶν ἐνταῦθα πρό ὑμῶν διά τῶν μυστηρίων ἁγιασθέντων μελῶν τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας. Πιστεύοντες ἀκραδάντως ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. ς΄,2) καί μή ἀγνοοῦντες τάς ὑμετέρας δυσκόλους ἐξωτερικάς περιστάσεις, παρακατατιθέμεθα τήν ζωήν καί τήν ἐλπίδα ἡμῶν πᾶσαν εἰς Αὐτόν καί εἰς τήν κραταιάν, ὡς ὁ θάνατος, ἀγάπην Αὐτοῦ καί εἰς τήν ἐν σοφίᾳ δημιουργικῇ καί ἀποκαλυπτικῇ δύναμιν Αὐτοῦ. Ἐν τῇ ἐκφραστικῇ τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἐπισκοπικῇ ταύτῃ Συνελέσει ἁρμόζει ἁπλῶς καί μόνον ἡ ὑπόμνησις τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου «ἵνα ὦσιν ἕν» οἱ εἰς Αὐτόν πιστεύοντες, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι ὁ Πατήρ ἀπέστειλε τόν Υἱόν Του εἰς τόν κόσμον καί ἠγάπησεν ἡμᾶς καθώς Αὐτόν ἠγάπησε (πρβλ. Ἰωάν. ιζ΄,21). Συμφωνοῦμεν, βεβαίως, ὅλοι ὅτι οἱ ἐν τῇ Διασπορᾷ Ὀρθόδοξοι ἔχομεν καθῆκον νά κηρύξωμεν τήν ἀληθῆ Ὀρθόδοξον πίστιν μας εἰς τούς ἀλλοδόξους καί ἀλλοθρήσκους συνανθρώπους μας. Ὁ Κύριός μας μᾶς διεβεβαίωσεν ὅτι διά νά πιστεύσουν οἱ συνάνθρωποί μας εἰς τήν ἐκ Θεοῦ προέλευσιν τοῦ κηρύγματός μας πρέπει νά βλέπουν συνεχῶς τήν ἀδιατάρακτον ἑνότητά μας, ἡ ὁποία θά ἐκφράζηται διά τῆς ἀνελλιποῦς συμμετοχῆς ἡμῶν τῶν Ἐπισκόπων εἰς ὅλας τάς κατά περιοχάς διά ὁμοφώνου πανορθοδόξου ἀποφάσεως συσταθείσας Ἐπισκοπικάς Συνελεύσεις καί εἰς τήν κοινότητα τῶν ἀπόψεών μας ἐπί τῶν θεμελιωδῶν χριστιανικῶν διδασκαλιῶν. Αἱ σύγχρονοι συνθῆκαι προεκάλεσαν τήν κατ᾿ ἐκκλησιαστικήν οἰκονομίαν  ὕπαρξιν πολλῶν Ἐπισκόπων εἰς τήν αὐτήν χώραν πρός διαποίμανσιν τῶν ὁμογλώσσων καί ὁμοεθνῶν ἑκάστου αὐτῶν πιστῶν καί οὕτω τόν διοικητικόν κατακερματισμόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος δέν συνᾴδει πρός τό ἀρχαιοπαράδοτον ἐκκλησιαστικόν καθεστώς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀλλά εἶναι ἀνεκτός καιρικῶς ὡς μία ἐκ τῶν πραγμάτων προκύψασα λύσις. Πρός ἀπόκρουσιν τοῦ ἰσχυρισμοῦ τῶν μή Ὀρθοδόξων καί εἰς ἀπόδειξιν τῆς ἑνότητος αὐτῆς ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία χρησιμοποιεῖ ἀπό τινος ἐπιτυχῶς τόν θεσμόν τῶν Ἐπισκοπικῶν Συνελεύσεων, διά τῶν ὁποίων διατρανοῦται ἔργῳ καί λόγῳ, οὐσίᾳ καί τύποις, ἡ ἑνότης τῆς Ὀρθοδοξίας παρά τόν φαινομενικόν κατακερματισμόν αὐτῆς. Συγχαίρομεν ἅπασιν ὑμῖν τοῖς συμμετέχουσιν εἰς τήν Ἐπισκοπικήν ταύτην Συνέλευσιν καί εὐχόμεθα τακτικήν καί ἀνελλιπῆ τήν παρουσίαν ὅλων ὑμῶν εἰς τάς κατά καιρούς συνεδρίας καί ἐργασίας αὐτῆς, ὥστε οἱ ὀρθόδοξοι πάντες νά βιῶμεν ἐμπειρικῶς τήν ἑνότητά μας καί οἱ ἄλλοι νά πείθωνται ὅτι ὄντως εἶναι ἐκ Θεοῦ ἡ  Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμεν ὑμῖν, ἱερώτατε καί ἀγαπητέ ἀδελφέ κύριε Μάρκε, διά τούς θερμούς λόγους τῆς ἀγάπης σας καί εὐχόμεθα ὅπως Κύριος ὁ Θεός ἐνδυναμώνῃ ὑμᾶς εἰς τήν ἐνταῦθα διακονίαν σας ἵνα ἐμφυτεύητε εἰς τάς καρδίας τῶν οὕς διακονεῖτε χριστιανῶν τήν πίστιν εἰς τόν Χριστόν, συμβάλλητε δέ καί ὑμεῖς εἰς τήν σφηρυλάτησιν τῆς διορθοδόξου ἑνότητος, ὡς ἄλλωστε μέχρι σήμερον εὐσυνειδήτως πράττετε. Εὐχαριστοῦντες πᾶσι θερμῶς διά τήν πρός τό πρόσωπον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου τιμητικήν ὑποδοχήν, εὐχόμεθα διαπύρως, ὑψοῦντες τό κύπελλον τοῦτο τοῦ γεννήματος τῆς ἀμπέλου,  ὅπως ὁ πανάγαθος Θεός, ταῖς πρεσβείαις τῆς Κυρίας ἡμῶν Θεοτόκου, παρέχῃ εὐνοϊκούς ἀνέμους εἰς τό ἱστίον τῆς νοητῆς Νηός τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἵνα, αὕτη εὐπλοοῦσα ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἐλλιμενίζηται εἰς τόν λιμένα τῆς Βασιλείας Κυρίου. Ἀμήν. Χριστός Ἀνέστη!