[Μικρή
συμβολή στο Έτος Καβάφη 2013]
1
Όσο
ενδίδεις
τόσο
μ’ ένα λογισμό
αφελότητας
-απ’
εκείνους της νυκτός-
θ’
αυτοπαρηγορείσαι.
2
Τι
προτιμήσω;
Το
λιγομίλητο φως
της
ποιήσεως
ή
τις κόρνες των παθών
της
μέσα πόλεώς σου;
3
Νεκροφάνεια
κηρύσσουν
τα σώματα
κι
εφησυχάζουν
πλην
των δαιμονίων σου
των
αποκηρυγμένων.
4
Σ’
επικηρύσσουν
οι
παραμονεύοντες
της
πικρής οδού
τ’
ολοσκότεινο τζάμι
της
περιστάσεώς σου.
5
Τ’
αγαπώμενα
και
τα μισητά μαζί –
τι
τραγικότης!
Η
λάμπα φέγγει σκότος
μνήμες
ανεικόνιστες.
6
Αδιόρατο
της
αγαπήσεώς σου
το
πόσο. Μόνο
μια
σεμνότης αιχμαλω-
τίσθη
στο εκμαγείο.
7
-
Αποφεύγομαι
σημαίνει
δεν κοιτάζο-
μαι
σε βιτρίνες
τζάμια
λεωφορείου
ή
και καθρέφτες μπάνιου.
8
Με
των αρετών
τα
τόσα χιονοβρόχια
άκρη
δε βρήκες.
Ρούχο
είναι το χάδι
και
δείχνεις θεόγυμνος.
9
Σοι
πρέπει σώμα
με
οστέα κραταιά
λόγο
μυώδη
παίγνιο
των ανέμων
όσο
κι αν ανθίστασαι.
10
Των
αυτάρεσκων
η
βεβαιότης καμώ-
νεται
ανδρισμούς
ώσπου
η νύχτα πέφτει
κι
όλα τ’ απασφαλίζει.
11
Έκτοτε
πολλοί
υποκρίνονται
πάθη
αδιάβλητα
αν
και γάτα τρωκτική
κρυφοπαραμονεύει.
12
Στου
δωμάτιου
τα
γκρίζα οθόνια
προβάλλεις
ξανά
τις
φυσιογνωμίες
που
εύρηκες στον δρόμο.
13
Συλλέγεις
λοιπόν
άκυρα
στρατιωτάκια
-για
ποία μάχη;-
ανάβεις
άκαιρα κεριά
γι’
αυτό καίγεσαι όλος.
[Μπανάτο
Ζακύνθου, Μάρτιος-7.6.2013]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου