Απόστολου Θηβαίου: ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

Το τσίρκο έφτασε στην πόλη του Μπουένος Άιρες. Θα εγκατασταθεί κοντά στην αγορά Αβάστο. Εκεί βρίσκεται το άγαλμα του λυρικού Κάρλος Γκαρδέλ που σκοτώθηκε πριν από χρόνια σε ένα αεροπορικό δυστύχημα και έκτοτε οι γυναίκες μιας κάποιας ηλικίας σιγοτραγουδούν τους σκοπούς του και σκουπίζουν τα μάτια τους. Οι γυναίκες του Μπουένος Άιρες είναι βαθιά πληγωμένες. Ορισμένες πασχίζουν χρόνια να μάθουν την τύχη του μονάκριβου παιδιού τους και γυρνούν με τα λευκά μαντήλια, ρημαγμένες γυναίκες του Μπουένος Άιρες.

Το τσίρκο είναι πασίγνωστο για τα παράτολμα νούμερά του. Διαθέτει ορισμένους από τους πιο φημισμένους ακροβάτες, εκείνοι εκτελούν σπουδαίες στα αλήθεια αιωρήσεις ή βαδίζουν αργά, στην πλατεία κομμένη η ανάσα του κοινού, περπατούν πάνω σε τεντωμένα σύρματα και φωτίζονται με τις μεγάλες, βιομηχανικές λάμπες, καταχειροκροτούνται και έπειτα πετούν μέχρι τη γη, κάποιοι ίσως χάσουν την ισορροπία τους εκεί κοντά στις επικίνδυνες περιοχές. Όσοι δεν κατορθώνουν να ολοκληρώσουν την παρουσίαση καταχωνιάζονται στις λάσπες σε πολλές πόλεις του κόσμου, με ένα σταυρό, τη χρονολογία της γέννησής του και κάτω την επισήμανση εργάστηκε με επιτυχία στο τσίρκο Mirador.

Από το πρωί υπάρχει μεγάλη ζήτηση για τη βραδινή παράσταση. Πρόκειται να πραγματοποιηθεί μια αναλογία του μεγάλου ύπνου, πάει να πει ένας σπουδαίος εκτελεστής θα μιμηθεί την αίσθηση του θανάτου και για λίγη ώρα θα οδηγηθεί στις αιώνιες μονές. Έπειτα με ιατρικά μέσα θα τον επαναφέρουν στη ζωή και ετούτο δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στο παρελθόν. Η περιοχή Αβάστο είναι ίσως κακόφημη, ίσως πάλι εκεί συχνάζουν τις νύχτες οι πλούσιοι έφηβοι και γοητεύουν τα νεαρά κορίτσια της εργατικής τάξεως. Εκεί βρίσκεται το άγαλμα του Κάρλος Γαρδέλ και μια δημιουργία του χρωστήρα, παλιό θεμέλιο του έρωτα ο Κάρλος Γαρδέλ, βυθισμένος μες στο σώμα του δράκου με όλα τα χρώματα, λευκά δόντια και ωραίο στόμα και το αμερικάνικο καπέλο. Γοητευτικέ Κάρλος Γαρδέλ, τι καλά θα ήταν αν απόψε βρισκόσουν και εσύ ανάμεσά μας και σηκωνόσουν λίγο να σε χειροκροτήσουμε με όλα τα φώτα των προβολέων στο ερωτικό σου πρόσωπο.

Καταφτάνουν άνθρωποι από όλες τις γωνιές της πόλης. Κρατούν οι άντρες τα σακάκια τους και οι γυναίκες ντυμένες με λουλουδάτα φορέματα και τρυφερές «καλησπέρες», οι γυναίκες του Μπουένος Άιρες είναι φορτωμένες την πίκρα του φύλου τους, οι γυναίκες του Μπουένος Άιρες θέλουν πολύ να τους ζητηθεί ένας χορός τάνγκο, μυρίζουν θάλασσα και λυπούνται πάντα όταν φτάνει το κρύο. Φυσά πολύ απόψε και η τέντα του τσίρκου τινάζεται προκαλώντας έναν πολύ ανησυχητικό θόρυβο. Όμως τίποτε δεν ακούγεται ούτε νοιάζεται κανείς γιατί τώρα χαιρετούν το πλήθος οι παράτολμοι ακροβάτες, οι άγιοι ακροβάτες Κάρλος και το πλήθος μες στους ιδρώτες και το στρίμωγμα  παθιάζεται, όμορφα, οξεία πρόσωπα σαν κεριά που θρέφουν μεγάλες, ανίκητες φλόγες Κάρλος, μπήκαν κάποια πουλιά μες στο τσίρκο και ένας που είναι επιστάτης τα κυνηγά με τις μεγάλες ξώβεργες και σε λίγο όλα κείτονται νεκρά, σφαγμένα πάνω στο πέταγμά τους τα λαθραία πουλιά, το πλήθος χειροκροτεί παθιασμένα τώρα, τράφηκε με αίμα Κάρλος και τώρα θα μπορούσαν να σταθούν, καθώς εκείνα τα απομακρυσμένα πρόσωπα του Έντουαρντ Χόπερ που κοιτούν τον ήλιο ήμερα στις σεζλόνγκ ή βρίσκονται σε επαρχιακούς σταθμούς ανεφοδιασμού κάπου στην αμερικανική ενδοχώρα προσμένοντας να πεθάνουν χριστιανικά.

Οι ακροβάτες εκτελούν το νούμερο, ισορροπούν πολλά μέτρα πάνω από τη γη σε σύρματα, με μικρές κραυγές όπως πουλιών το πλήθος επευφημεί την αυτοσυγκράτησή τους, χειροκροτούν και έπειτα κάνουν μια πολύ μεγάλη ησυχία. Ένας είπε, ετούτη η ησυχία μοιάζει με την επικήδεια που κανείς δεν μιλά, μόνον κοιτάζει το λείψανο και αργά το απόγευμα αποχαιρετά το συντριμμένο σπίτι με μια ακατανίκητη έλξη για σκοτάδι και έρωτα και πάθη. Όμως απόψε ο πιο σπουδαίος ακροβάτης πρόκειται να σκοτωθεί. Ένα λάθος βήμα, τα πουλιά που εισέβαλαν εκδικητικά σαν αρρώστιες μέσα από τα ανοίγματα της τέντας, πρόλαβαν και κατασπάραξαν τα μάτια του, το θέαμα ήταν φοβερό, έτσι εξαρθρωμένος ο ακροβάτης, τα μάτια του καρφωμένο στο κενό, λίγο αίμα από τη μύτη και τα φαγωμένα μάτια Κάρλος, τα πουλιά ρήμαξαν τα μάτια του, τώρα δυο πηγάδια στα περιβόλια και μέσα τα αίματα και ένας που πνίγεται.

Το πλήθος αποφασίζει την περιφορά του σώματος του ακροβάτη. Θα πορευτούν καθώς είναι προς το ναό. Πάει να πει τα κορίτσια με τις φλοράλ ενδυμασίες, οι ιδρωμένοι συνοδοί τους, όλοι θα κατευθυνθούν προς το ναό της Μπόκα με το σώμα του ακροβάτη στα χέρια τους, έλα και εσύ Κάρλος και εσείς χαμένα παιδιά του Μπουένος Άιρες και ούτε καλοί άνεμοι πια ούτε τίποτα, μόνο λυκοθηράρχες στους δρόμους ή ένα κοπάδι ανθρώπινο ή ποτάμι που τώρα θα ξεσχίσει τις ακτές, εσείς κυνηγοί προσέξτε τα ρεύματα που κουβαλούν νεκρούς και κορίτσια με λουλουδένια φουστάνια. Εκεί που θα γίνει η ταφή υπάρχουν ομαδικοί τάφοι με κόκαλα και σιαγόνες σκύλων, νεανικά κρανία με τις οπές ανάμεσα στα μάτια, γύρω ανεμίζουν οι γάζες, τέτοιες πληγές Κάρλος δεν επουλώνονται. Από μια πάροδο καταφτάνουν οι μανάδες των εξαφανισμένων, δεν τραγουδούν, μοιάζουν χαμένα πρόσωπα μες στα μαιναδικά σκοτάδια. Έλα και εσύ Κάρλος και οι ναύτες από τα άνεργα καράβια, ελάτε όλοι σε τούτη την πορεία, στολιστείτε με λουλούδια και στεφάνια εσείς που είστε πιο ανθρώπινοι από όλους και έχετε την ευθύνη επιτέλους να λήξετε ετούτη την εποχή.

Το πρόσωπο του ακροβάτη φέρει μια ανείπωτη λευκότητα, μνημειακή. Έπειτα από χρόνια θα λατρεύεται σαν θεός.

[Εικαστικό σχόλιο στο κείμενο: Γιάννης Στεφανάκις]