Γράφει
ο Παύλος Φουρνογεράκης
Τακτικός
επισκέπτης ο παιδικός εφιάλτης της επίταξης, το συνήθιζε να με επισκέπτεται, να
τρομο-συντροφεύει τις σκοτεινές νύχτες, πολλές φορές και τις μαύρες μέρες, των
μαθητικών μου χρόνων. Έφτασε ζωντανός, για πρώτη φορά, το βράδυ της 21ης
Απριλίου 1967, τότε που ξέσπασε «Η Εθνοσωτήριος Επανάστασις». Έτυχε να
βρίσκεται το πατρικό μου σπίτι κοντά στο
τηλεφωνείο του χωριού και «πέτυχε» ιδιαίτερης τιμής: επιτάχθηκε για τις ανάγκες
της «Επαναστάσεως», έτσι όπως είχε επιταχθεί και το προσεισμικό μου σπίτι από
τους Ιταλούς για τις ανάγκες της Ιταλικής
κατοχής. Ακόμα ποζάρουν στους
εξωτερικούς του τοίχους ανεξίτηλα τα
κατοχικά γράμματα του φασισμού, σαν τον ανεξίτηλο εφιάλτη των οπλοφόρων των ΤΕΑ1
που επίταξαν και εγκαταστάθηκαν στο μετασεισμικό μας σπίτι και μας εκδίωξαν στο
παλιό, το πέτρινο σπίτι… Πόσα χρόνια μετά τους έβλεπα στον ύπνο μου, με το όπλο
παρατεταμένο να με διώχνουν από το σουμνιέ του σιδερένιου κρεβατιού μου, αδύναμος
στη φυγή , όπως συμβαίνει στα εφιαλτικά
όνειρα όπου ο τρόμος σαν τη νόσο του Πάρκινσον αγκυλώνει τις αρθρώσεις!
Επτά χρόνια αγκυλωμένος, τα περισσότερα από τα
χρόνια της εφηβείας μου, στεκόμουνα επιταγμένο στρατιωτάκι στις μαθητικές
γραμμές του σχολείου, στα πολυπληθή τμήματα του Γυμνασίου Αρρένων με
φοβισμένους καθηγητές, μόνιμα επιστρατευμένους, και με χιτλερικές μορφές επιθεωρητών τύπου Κόλλια
(οι συνομήλικοί μου θα θυμούνται εκείνον τον απαίσιο θεολόγο, γενικό επιθεωρητή
με το χαρακτηριστικό ναζιστικό μουστάκι που τρόμαζε και μισούσε καθηγητές και
μαθητές).
Σιγά-σιγά αραίωνε τις επισκέψεις του
και αυτός ο εφιάλτης, μα τη θέση του θα έπαιρνε κάποιος άλλος… Κάποια άλλη
επίταξη-επιστράτευση φαινόταν στον ορίζοντα, είχα κλείσει, βλέπετε, τα δεκαοκτώ
και η τριχοφυΐα έπαιρνε τα ύψη. Έπρεπε να περάσω από «περιοδεύων» για να κριθώ
και να ενταχθώ στις ένοπλες δυνάμεις, να υπηρετήσω την πατρίδα! Νόμιζα ότι όλοι
ήταν υποχρεωμένοι να υπηρετήσουν την πατρίδα, όλοι έπρεπε να γυμνωθούν να τους
εξετάσει η πατρίδα, να δει αν ήταν ικανοί να υπηρετήσουν την πατρίδα!
Στέκονταν και άλλοι εκεί, στη μεγάλη αίθουσα
και περίμεναν το στρατιωτικό εξεταστή, κι εμένα μου φάνηκε ότι μπήκαν πάλι τα
Τ.Ε.Α. να μου επιτάξουν το σπίτι, μαζί και το σώμα, για τις ανάγκες της πατρίδας…
-Πιάστε
το πέος σας με τα τρία σας δάκτυλα του δεξιού χεριού, έτσι όπως κάνετε τον
σταυρό σας, και σηκώστε το ψηλά για να φανούν οι όρχεις σας.
Ακούστηκε
η στρατιωτική διαταγή στην επίσημη γλώσσα την εποχή της καθαρεύουσας!
Τότε
θυμήθηκα, εκείνον το μακαρίτη το φίλο
του πατέρα μου που τον αποκαλούσαν «Μονέα». Όταν πέρασε, φαίνεται, από «περιοδεύων» πιστοποιήθηκε ότι είχε μόνο ένα μεγάλο όρχι, και του το κόλλησαν το
παρατσούκλι…
Άλλος ένας εφιάλτης της επίταξης
έμελλε να συντροφεύει τη ζωή μου, έκθετη, γυμνή από ιδέες, σκέψεις, γνώμες,
δράσεις, αντιδράσεις. Εικοσι-οκτάμηνη στρατιωτική θητεία, με τους δύο όρχεις
και το υψωμένο πέος, μου έμαθαν ότι
έγινα πραγματικός άντρας μετά την πρώτη σκοποβολή…! Άνδρας όμως ευνουχισμένος
στις επιλογές, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Αργότερα κατάλαβα γιατί δεν
έγιναν ποτέ άντρες οι διάφοροι Κ.Γ.Σ., Γ.Α.Π.,
Α.Κ.Σ., στενοκέφαλοι πολιτικοί, τραπεζίτες, μεγαλοσυνδικαλιστές…
Ευνουχισμένοι και εγκλωβισμένοι στο στρατώνα της ιδιωτείας, του
ατομοκεντρισμού, της πλεονεξίας και του αμοραλισμού έσπρωξαν στον γκρεμό της
δυστυχίας τους φτωχούς και τους αδύναμους της
γης.
Ο
επιταγμένος μοιάζει με τον ευνουχισμένο, και αλίμονο στην κοινωνία που έχει
ευνουχίσει τους δασκάλους της. Από το μεσημέρι της Τετάρτης, 15ης Μαΐου
2013 και μέχρι νεωτέρας οι καθηγητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με εντολή
του Πρωθυπουργού, επιτάσσονται εκ των προτέρων, επειδή σκέφτονται να
αντιδράσουν στις κυβερνητικές αποφάσεις για τις απολύσεις και τις σκληρές
εργασιακές σχέσεις που θα επιβληθούν από τη νέα σχολική χρονιά!
Κράτησα
στο χέρι το φύλλο επίταξης και τραγούδησα με ψιλή φωνή καστράτου2,
πιάνοντας ψιλές νότες κοντράλτο3 όπως και οι ευνουχισμένοι. Σιγά μην
κλάψω, ψάχνω να βρω το θάρρος να προχωρήσω αντιστεκόμενος σε έναν ακόμη εχθρικό
εφιάλτη επίταξης.
Ας
αντισταθούμε όλοι μαζί ενωμένοι, σε νότες σοπράνο, στην προσπάθεια των ισχυρών της
μετακαπιταλιστικής εποχής να δημιουργήσουν κοινωνίες ακόμα περισσότερο
υποταγμένες, πειθήνιες και σκλαβωμένες στα συμφέροντά τους. Ας παλέψουμε με
όλες μας τις δυνάμεις για να διαμορφώσουν οι μαθητές μας χαρακτήρα ελεύθερο,
δημιουργικό και αλληλέγγυο, κόντρα στα νέα ρεύματα του ανεπίσημου κι επίσημου
φασισμού και ρατσισμού, που συμπαρασύρουν αρετές, αξίες, δικαιώματα και
υποχρεώσεις του ασφαλέστερου, μέχρι τώρα, πολιτεύματος της Δημοκρατίας που
φθίνει ολοένα και περισσότερο με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης.
Εμείς
οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να γίνουμε τα πρότυπα, οι πρώτοι που θα διδάξουμε με τα λόγια και τις
πράξεις μας ότι η συλλογικότητα, η πίστη, το θάρρος, η αποφασιστικότητα, η
τόλμη και το όραμα μπορούν να αντικρούσουν κάθε εφιαλτική πρακτική επίταξης και ευνουχισμού των ιδεών, των αντιλήψεων και
της προσωπικής αξιοπρέπειας.
Ζάκυνθος,
14-5-2013
Σημειώσεις: (1).Ένοπλες
δυνάμεις πολιτοφυλακής που ιδρύθηκαν το 1965. (2) Τραγουδιστές με ψιλή φωνή.
(3) Ψιλές νότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου